به گزارشگروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛دو سال پس از پایان جنگ ۳۳ روزه لبنان در سال ۲۰۰۶ حالا وقت آن رسیده بود که وعده صادق آقای دبیرکل به وقوع بپیوندد.

سال ۲۰۰۸ تدارکات رسمی و حزبی و مردمی در لبنان برای برپایی سلسله‌ای از جشن‌های ویژه جهت استقبال از اسرای آزاد شده لبنانی و پیکر شهدایی که روستا و شهر‌های لبنانی را غرق ماتم کرده، آغاز شده است. حالا بعد از دو سال و چند روز از عملیات به اسارت گرفتن دو سرباز اسرائیلی کسی خارج از دائره بسته فرماندهی حزب الله و نیز افرادی که در اجرای عملیات اسیر گیری در نزدیکی «عیتا» مشارکت داشتند، نتوانستند از جزئیات این کار، اطلاعاتی کسب کنند.

تا ساعت ۹ صبح روز تبادل، هیچ کس نتوانست از سرنوشت این دو سرباز اطلاعی پیدا کند. حتی طرف اسرائیلی و میانجی بین‌المللی و سایر نهاد‌ها که در ساماندهی عملیات تبادل اسرا نقش داشتند، از زنده یا مرده بودن این دو سرباز بی اطلاع بودند.

بیشتر بخوانید:«یهودی سازی» قانونی برای اضمحلال و فروپاشی داخلی اسرائیل 

در بازگشتی به حوادث شب و صبح اجرای «عملیات وعده صادق»، به یک منابعی آگاه برخورد می‌کنیم که بر کشته شدن یکی از دو سرباز اسراییلی در جریان عملیات تاکید می‌ورزند، با این حال این منابع از وضعیت سرباز دیگر کاملا اظهار بی اطلاعی می‌کنند و در عین حال عنوان می‌نمایند که سرویس اطلاعاتی اسرائیل بر کشته شدن هر دو سرباز اصرار می‌کند.

پس از اتمام عملیات، عکاسان خبرگزاری ها، عکس‌هایی از ماشین «همر» سوخته اسرائیلی گرفته و هنگام انتشار، در ذیل عکس‌ها نوشته شد که این «همر» در اجرای همان حمله سوخته است و ادعا شد که تسلیحات به کار گرفته شده از سوی رزمندگان مقاومت منجر به سوختگی کامل این خودرو نظامی شده است.

همان منابع آگاه پیشین می‌گویند: «یگان عملیاتی «وعده صادق» از چند گروه تشکیل شده بود که «گروه حمله مستقیم موشکی» و «گروه آتشبار سبک و نیمه سنگین» و «گروه گلوله باران مناطق نظامی حساس در حین اجرای عملیات» از آن جمله اند. منابع آگاه همچنین از گروه چهارمی یاد می‌کنند که وظیفه‌ای بسیار خطیر بر عهده داشت. این گروه باید از مرز‌ها عبور کرده و با کمک ابزار مخصوص، دو سرباز اسیر را به ماشین نظامی رسانده و از آنجا به محل نه چندان دوری انتقال می‌داد.

قدر مسلم آن است که در چنین شرایطی، یکی از دو سربازان تمام کرده است. در این عملیات، دو خودرو زرهی هدف قرار گرفته و شش سرباز سرنشین آن‌ها به قتل رسیدند. خودرو زرهی عقبی، به شدت گلوله باران شد که منجر به کشته و مجروح شدن راکبانش گردید، اما «همر» اولی، به دقت مورد هدف قرار نگرفت چرا که نیرو‌های مقاومت دستور داشتند آن را بدون آتش سوزی کامل مورد اصابت قرار دهند و بایستی به گونه‌ای با تسلیحات سنگین خود به این خودرو شلیک می‌کردند که به مرگ سرنشینانش نینجامد، زیرا هدف اصلی همان ماشین «همر» جلویی بوده است و سربازان مورد نظر برای اسارت، درون آن خودرو بودند.

نیرو‌های مقاومت حتی خود را به ابزاری مجهز کرده بودند که می‌توانستند درب‌های خودرو نظامی را در صورتی که از داخل قفل می‌شد باز کنند. نیرو‌های مقاومت در ابتدا، سه فروند موشک «آر پی چی» به سوی «همر» جلویی پرتاب کردند که باعث انفجار سمتی از خودرو گردید که «الدد رگو» و «ایهود گلد واسر» در آن نشسته بودند.

آن دو زخمی شده و سایر کسانی که در ماشین نشسته بودند نیز مجالی برای تحرک پیدا نکردند. دو نظامی از «همر» بیرون افتاده بودند که نیرو‌های مقاومت نزدیک شده و آن دو سرباز را به اسارت گرفتند. مطابق برنامه نیرو‌های مقاومت، گروه مسوول، آن دو سرباز را به منطقه امنی برده و گروهی موسوم به «پاکسازی» نیز به وظیفه‌اش که ریختن بنزین بر روی دو خودرو «همر» بود، عمل نمود، زیرا ممکن بود وضعیت صحنه عملیات، دشمن را برای کشف حقیقت ماجرا و ارزیابی سرنوشت دو سربازش یاری کند.

از عملیات به صورت کامل تصویر برداری شد. یک منبع آگاه دیگر در مورد فیلم موجود از «عملیات وعده صادق» می‌گوید: «این فیلم نشان دهنده چگونگی موفقیت نیرو‌های مقاومت در رسیدن به اهدافشان در زمان مقرر و بدون هیچ تلفاتی است. با این فیلم مستند، رهبری مقاومت می‌تواند الگو‌های نظامی مختلفی را آموزش بدهد که ابزار‌های جنگی اسرائیل نمی‌تواند به اندازه آن کارایی داشته باشد.».

منابع آگاه این نکته مهم را یادآور شدند که در ساعات اولیه پس از عملیات، اسرائیل به قدری درمانده شده بود که هنگام گلوله باران یکی از ساختمان‌های متعلق به حزب الله، به دلیل ترس از وجود دو اسیر صهیونیست در آن، به شدت دچار تردید و استیصال شده بودند.

واسط بین‌المللی به تنهایی تلاش می‌کرد که درباره سرنوشت این دو سرباز با حزب الله به گفتگو بپردازد که البته این گفتگو بی‌نتیجه بود. بنابر آن چه سازمان صلیب سرخ جهانی در فلسطین اشغالی و لبنان اعلام کرده بود، قرار شد «عملیات تبادل اسرا»، راس ساعت ۹ صبح روز چهارشنبه ۱۶ جولای ۲۰۰۸ (۱۳ رجب ۱۴۲۹) در منطقه مرزی «ناقوره» صورت گیرد.

جسی شاهین، سخنگوی صلیب سرخ اعلام کرد که این عملیات، ساعت ۹ صبح، روز چهارشنبه، در طرف لبنانی «ناقوره» و طرف اسرائیلی «روش هاینکرا» صورت می‌گیرد. وی افزود که «در این تبادل، دو سرباز اسیر اسرائیلی با سمیر قنطار و چهار اسیر لبنانی دیگر و اجساد ۲۰۳ لبنانی و فلسطینی (که اغلب آنان را شهدای رزمندگان فلسطینی تشکیل می‌دهند) مبادله خواهند شد. عملیات نقل و انتقال پیکر‌های شهیدان با استفاده از ۱۱ قطار و ۱۱ واگن یدک انجام خواهد شد».

بر اساس اخبار منتشر شده از منابع صهیونیستی، در طرف اسراییلی مرز که منطقه بسته نظامی است خیمه ویژه‌ای برای روزنامه نگاران و همچنین تیم‌هایی برای خدمات رسانی به آنان در نظر گرفته شده بود. از خانواده دو سرباز اسیر دعوت شده بود تا به پادگان «شراغا» در نزدیکی «نهاریا» بروند. در گذرگاه مرزی نیز جمعی از دستگاه‌های امنیتی و ارتش و تیم پزشکی ویژه معاینه دو سرباز یا تشخیص هویت اجساد آنان مستقر شده بودند.

شبکه ۱۰ تلویزیون اسرائیل مدعی شده بود که این دو سرباز مرده اند. پیش از انتقال دو نظامی اسراییلی به پادگان، ماشین‌های صلیب سرخ بین‌المللی به سوی ۲۰۰ تابوت شهید مقاومت لبنان و فلسطین رفتند تا ترتیب انتقال آن‌ها را بدهند. از طرف دیگر «سمیر قنطار» قدیمی‌ترین اسیر لبنانی، به همراه چهار اسیر دیگر که در زندان «هداریم» به سر می‌بردند، قبل از انتقال به «ناقوره» مورد معاینه پزشکی قرار گرفتند تا برای بررسی هویت به صلیب سرخ تحویل شوند.

مطابق برنامه دو عضو حزب الله در معیت اعضایی از صلیب سرخ، مجاهدان اسیر را تحویل گرفتند و در مرحله بعد، آزادگان به اتاقی که قبلا آماده شده برده شدند تا لباس‌های عادی خود را با یونیفرم نظامی تعویض کنند تا علامتی باشد از پیوستن مجدد آنان به صفوف مقاومت. بر طبق قرار قبلی هلی کوپتر مخصوص رئیس جمهوری به همراه هلی کوپتر‌های دیگری از سازمان ملل و ارتش، دو اسیر آزاد شده را به فرودگاه بین‌المللی بیروت انتقال دادند.

در آن جا پس از رسیدن کاروان شهدا به بیروت، رئیس جمهور لبنان و جمع کثیری از وزرا و نمایندگان مجلس مراسم استقبال بزرگی را برگزار کردند. علی رغم تمایل حزب الله به حضور سید حسن نصر الله در این مراسم، اما احتمال قوی می‌رفت او در این جمع حاضر نشود.

پس از پایان تمامی مراحل تبادل در فرودگاه، کاروان شهدا وارد بیروت شد و مردم برای برگزاری جشن بزرگ پیروزی به ورزشگاه «رایه» واقه در ضاحیه بیروت رفتند. این جشن در ساعت ۹ شب به وقت بیروت آغاز شد.

تجهیزات و تدارکات در مسیر جنوب ساحلی در شهر «صیدا»، فعالیت‌های مردمی به دنبال اعلام این موضوع که آزادگان از شهر‌ها عبور نکرده و مستقیما به فرودگاه بیروت منتقل خواهند شد کاسته شد. به همین دلیل شهرداری صیدا به نمایندگی از مردم با برافراشتن پرچم و پلاکارد‌هایی نارضایتی خود را در این باره اعلام کرد. در بیروت، شیخ «محمد رشید قبانی» طی سخنانی اعلام کرد: «ما به همراه هیات دار الفتوی در استقبال اسیران زندان‌های اسرائیلی که نماد مبارزه و مقاومت و سیادت لبنان هستند، مشارکت خواهیم کرد. ما این مناسبت را تجلی ثبات و پایداری و مقاومت ملت لبنان می‌دانیم».

در حالی که سایر گروه‌های مردمی برای برگزاری هرچه باشکوه‌تر جشن آزادی تلاش می‌کردند ارتش اسرائیل مقرر کرد برای بازگشت دو سرباز اسرائیلی، جشنی برپا نشود. نخست‌وزیر اسرائیل با رضایت خانواده دو اسیر و با هماهنگی آن‌ها این تصمیم را اتخاذ کرد. همچنین طبق اعلام روزنامه اسرائیلی «ید یعوت احرو نوت» عملیات بازگشت دو سرباز اسیر مستقیما از تلویزیون و رادیو پخش نشد و هیچ سخنرانی‌ای ایراد نگردید. برخی اخبار و تصاویر نیز سانسور شد.

از سوی دیگر «ایهود باراک»، وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی در رابطه با گزارشی که این رژیم از حزب‌الله درباره سرنوشت «رون اراد» دریافت کرد، گفت: «این گزارش که از سوی حزب‌الله ارائه شد، پاسخ صریح و واضحی را درباره سرنوشت رون اراد به دست نمی‌دهد»، ولی وی تاکید کرد، با این وجود اسرائیل، لایحه بازگرداندن دو سرباز اسیر را مجددا تصویب تصویب خواهد کرد.»

وی در همین گفتگو تصریح کرد «قطعنامه ۱۷۰۱ به ضرر اسرائیل تمام شد و اسراییل در قطعنامه ۱۷۰۱ ضرر کرده و شکست خورده است.»

باراک افزود: «این قطعنامه برای ما تاثیرات مفید و سازنده‌ای را نداشته و نخواهد داشت، در حالی است که حزب‌الله توان نظامی‌اش را به کمک سوریه به شما نشان داده است».

منبع:فارس

انتهای پیام/

هیچ کس نتوانست از سرنوشت  دو سرباز اسرائیلی اطلاعی پیدا کند