ناصر پروانی شاعر، در گفتگو با خبرنگار  حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره اینکه چه شعرهایی در تاریخ ادبیات ما ماندگار هستند، بیان کرد: شعرهایی در تاریخ ادبیات ما ماندگار هستند که درباره اصول اصلی ما صحبت کردند؛‌ مثلا حافظ درباره ارتباط انسان با خداوند سروده است. رمز ماندگاری شعر شاعرانی مانند حافظ این است كه شعرهای تاریخ مصرف دار نگفته اند. ما در این دام افتادیم و می بینیم برخی دوستان سال ها قلم می زنند و درباره موضوعات روز می‌سرایند و ماندگاری طولانی ندارد؛ اما چه شعرهای ماندگاری است آن ها که از حافظ، مولانا و فردوسی بزرگ می خوانيم.  رمز زنده بودنشان این است که عمیق هستند و حرف های زیادی برای مخاطب دارند. علتش این است اشعارشان را براساس اصول و عقاید عرفانی و عاشقانه گفته اند.

وی‌درباره روايتگری‌در شعر اظهار كرد: روایتگری را در شاهنامه فردوسی می بینیم؛ حتی در منظومه هایی چون لیلی و مجنون روایتگری وجود دارد. پس از انقلاب اسلامی ادبیات مقاومت در ایران شکل گرفت و در این نوع ادبی هم با جلوه های جدیدی از روایتگری روبرو شدیم. داستان ها و شعرهایی درباره جنگ نوشته شد و کار این آثار روایتگری زندگی قهرمانان است كه در اين زمينه کتاب های خوبی مانند «دا» ،« ابراهیم » و ... نوشته شد.

وی درباره سرايش شعرهای موضوعی و ماندگاری بيان كرد: برخی شاعرانمان موضوعی و به روز می نویسند و اینگونه شعرها تاریخ مصرف دارند. ممکن است شعری به این شیوه یعنی با تاریخ مصرف مشخص سروده شود؛ به طوری كه وقتی پس از یک سال سراغ شعر برویم و آن را بخوانیم به نظر خودمان شعر بی معنا و بی مقدار می آید. مثلا خبری می شنویم که فلان خیابان در فلان جا بسته شده است و شاعری درباره همین خبر شعر می سراید و حتی شبکه خبر شعرهایی را که متناسب با موضوعات روز جامعه هستند پخش می كند. این کار تا حدی خوب است در آنجایی خوب است که درباره موضوعات اخلاقی و عقایدمان می سرایيم.

انتهای پيام/