به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه اینترنتی رای الیوم، هشدارهای اخیر آمریکا در خصوص وقوع فاجعه انسانی در ادلب در صورت حمله سوریه به این شهر (برای آزادسازی و پاکسازی آن از چنگال تروریست‌ها), به سبب مواضع تحریک‌آمیز عربستان و اسرائیل است؛ زیرا آنها نمی خواهند متحدان روسی، ایرانی و سوری پیروز شوند و به اهداف خود در سوریه برسند.

عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه اینترنتی رای الیوم در یادداشتی با اشاره به این مطلب افزود: اوضاع تراژدیک سوریه در ادلب چه با جنگ چه با صلح به پایان خود نزدیک می شود. این در حالی است که نیروهای ارتش سوریه با پشتیبانی ایران و حزب‌الله و پشتیبانی هوایی روسیه و با استقرار بیش از 25 ناو و دو زیردریایی روسی در دریای مدیترانه, برای مقابله با هرگونه دخالت نظامی آمریکا به منظور جلوگیری از آزادسازی این شهر خود را آماده می کنند تا ادلب را که آخرین پایگاه گروه تروریستی تحریرالشام و دیگر گروه های تروریستی است بار دیگر و پس از هفت سال تحت حاکمیت دولت سوریه درآورند.

استقرار نیروهای آمریکا و روسیه چه در مقابل سواحل سوریه در شرق دریای مدیترانه و چه در آب های خلیج‌فارس جایی که متحدان آمریکا حضور دارند, حاکیست دو ابر قدرت برای رویارویی نظامی منطقه‌ای یا جهانی در حال آماده شدن هستند و در صورتی که طرف ها نتوانند موضوع را میان خود حل و فصل کنند یا در صورتی که دولت ترامپ، رئیس جمهور آمریکا تلاش کند مانع آزادسازی شهر ادلب شود, این رویارویی اتفاق خواهد افتاد.

رزمایش های دریایی روسیه و چین در شرق دریای مدیترانه‎, در نوع خود بزرگترین رزمایش در طول 40 سال گذشته بوده است و این بدان معناست که احتمال رویارویی با آمریکا وجود دارد و مقامات روسیه خود را برای هر احتمالی به خوبی آماده کرده‌اند و بزرگترین دستاورد خود در سوریه را از دست نخواهند داد.

عطوان در ادامه نوشت: پیام توییتری دونالد ترامپ که در آن گفت: بشار اسد، رئیس جمهور سوریه نباید به ادلب حمله کند و در صورتی که روس‌ها و ایرانی‌ها در این فاجعه انسانی مشارکت کنند, خطای بزرگی مرتکب شده‌اند و چه بسا این حمله به کشته شدن صدها هزار نفر بیانجامد؛ احتمال وقوع جنگ را افزایش داد به ویژه آنکه دیمیتری پسکوف، سخنگوی رسمی ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به آن پاسخ داد و به شدت با هشدارهای ترامپ مخالف کرد. وی تاکید کرد: حضور عناصر مسلح در ادلب فرآیند صلح در سوریه را از میان می برد و این شهر را به پایگاهی برای حمله به نیروهای روسی در پایگاه های هوایی حمیمیم و پایگاه دریایی طرطوس تبدیل می کند. این سخن وی در واقع به افزایش حملات پهپادی یا موشکی به این پایگاه ها طی هفته های اخیر, اشاره داشت.

دونالد ترامپ زمان عملیات ارتش سوریه برای بازپس‌گیری شهر غوطه یا درعا، چنین هشدارهایی نداد و دولت وی سیاست سکوت رضایتمندانه را در پیش گرفت‎؛ اما چرا رئیس جمهور آمریکا ناگهان این قانون را شکست و نیروهای دریایی خود را به سوی آب های سوریه روانه و تهدید کرد در صورت استفاده از سلاح شیمیایی پاسخ کوبنده‌ای خواهد داد؟ ادعایی که روس ها کاملا آن را رد کردند.

عطوان نوشت: دو کارشناس آمریکایی و انگلیسی به این پرسش ها پاسخ دادند. آنها در یک جمله گفتند: اسرائیل و عربستان ترامپ را تحریک کردند, چنین موضع افراطی و تنش‌زایی در پیش بگیرد؛ زیرا آنها نمی خواهند, متحدان روسی، ایرانی و سوری پیروز شوند و روسیه به اهداف خود در سوریه که مهمترین آنها بازگشت آوارگان و ایجاد یک ساختار دموکراتیک و توافقی جدید بر اساس آشتی که ضامن امنیت و ثبات آن باشد، دست پیدا کنند.

اسرائیل نتوانست از طریق تحت فشار قرار دادن مسکو یا حملات هوایی و موشکی به مواضع نظامی در سوریه, به حضور نظامی ایران در سوریه پایان دهد. ما بر این باوریم که حمله آمریکا به سوریه به بهانه بحران ادلب تنها فرصت پیش روی این کشور است و بر این اساس, بعید نمی دانیم که در سفر جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا و سرسخت‌ترین متحد اسرائیل به قدس اشغالی و دیدار وی با همتای اسرائیلی خود, نخست‌وزیر اسرائیل و شماری از فرماندهان این رژیم در هفته گذشته, در این خصوص توافقاتی صورت گرفته باشد.

عطوان نوشت: آنچه این فرضیه را تقویت می کند, تهدیدات روز گذشته آویگدور لیبرمن، وزیر جنگ اسرائیل است, آن هم پس از انتشار اخبار مربوط به سفر چند روز پیش امیر حاتمی، وزیر دفاع ایران به دمشق, دیدار وی با بشار اسد و امضای توافقنامه‌ای با نظام سوریه که حضور نظامی ایران را قانونی می‌کند. پس از این رویدادها بود که لیبرمن به شدت عصبانی شد و تاکید کرد, حملات اسرائیل تنها شامل سوریه نخواهد شد و مناطق دیگر مانند عراق را نیز در بر خواهد گرفت.

ترامپ از یک چیز مطمئن است: اینکه در صورت وقوع هرگونه رویارویی با روسیه در ادلب, عربستان و دیگر کشورهای خلیج فارس از جمله امارات تامین بخش اعظم هزینه های این جنگ را بر عهده خواهند گرفت.

چه بسا چهار روز آینده در رابطه با مسئله ادلب و حواشی آن از مهمترین روزهای پیش رو باشد و در صورتی که تلاش های کنونی برای دستیابی به راه حل سیاسی قابل قبول از سوی همه طرف ها موفقیت‌آمیز نباشد؛ راه حل نظامی قطعی خواهد بود و چه بسا تا سر حد یک جنگ منطقه‌ای یا جهانی گسترش یابد.

انتهای پیام/