به گزارش خبرنگار گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، دوچرخه سواری یکی از رشته‌های مدال آوری است که این روز‌ها شرایط مالی خوبی ندارد. شرایط اقتصادی بیشترین تاثیر را بر روی دوچرخه سواری ایران گذاشته است. حامیان مالی دیگر مثل سابق توانایی حمایت‌ را ندارند و برخی از این حامیان مالی اجناسی را که وارد کردند، نتوانستند از گمرک ترخیص کنند، در نتیجه تعداد زیادی از این حامیان مالی در آستانه ورشکستگی هستند. در حال حاضر حمایت‌های مالی در حدی است که وقتی مسابقات درون استانی برگزار می‌شود، حامیان مالی جوایز قهرمانان را پای سکو پرداخت کنند. در ۱۰ سال اخیر از تعداد تیم‌های شرکت کننده در لیگ دوچرخه سواری کاسته شده است و این روند کاهش همچنان ادامه دارد. سقف تعداد تیم‌هایی که می‌توانند در لیگ دوچرخه سواری شرکت کنند ۱۲ تیم است اما در لیگ دسته یک برای شرکت تیم‌ها محدودیتی وجود ندارد. با سخت شدن اوضاع اقتصادی تیم‌های خوبی همچون شهرداری تبریز و پتروشیمی تبریز از تیم داری انصراف دادند و در حال حاضر تعداد باشگاه‌هایی که در لیگ رکاب می‌زنند به ۹ تیم رسیده است. در لیگ دسته یک تیم‌ها همچنان استقبالشان برای شرکت در مسابقات مثل سابق است و حتی شاید استقبال نسبت به سال‌های پیش بیشتر شده باشد.

دوچرخه سواری برای سرپا شدن باید حمایت مالی شود 

در لیگ جوانان و بانوان، بازیکنان از باشگاه‌های خود پولی دریافت نمی‌کنند بلکه دلی رکاب می‌زنند تا شاید به جایی که آرزویشان است برسند. دوچرخه سواری برای سرپا شدن دوباره و کسب مدال در رقابت‌های مهم بین المللی نیازمند حمایت مالی بیشتری است. در لیگ دوچرخه سواری تعداد محدودی از تیم‌ها توانایی پرداخت پول به بازیکنان را دارند. اکثر بازیکنانی که از باشگاه‌ها پول دریافت می‌کنند ملی پوش هستند و همان طور که بازیکنان آقا باید در قبال بازی خود در لیگ پول دریافت کنند، بانوان نیز باید مبلغی را دریافت کنند. اوضاع قرارداد مالی برای آقایان بهتر از بانوان است و تعداد بیشتری از آن‌ها پول دریافت می‌کنند. سقف مبلغی که یک بازیکن ملی پوش در لیگ از باشگاه دریافت می‌کند ۱۰۰ میلیون تومان است و حداقل هزینه‌ای که دریافت می‌شود ۳۰ میلیون تومان است. این هزینه برای فصل یک ساله به بازیکنان تعلق می‌گیرد. برخی از تیم‌های شرکت کننده در لیگ، هیئت‌های استانی هستند که بازیکنان خود را از استان خود انتخاب می‌کنند و با آن‌ها در لیگ شرکت می‌کنند. طبق قوانینی که وجود داشت هیئت‌های استانی نمی‌توانستند با بازیکنان قرارداد ببندند و در نتیجه پولی به بازیکن تعلق نمی‌گرفت.

برخی بازیکنان در لیگ قراردادی با باشگاه خود ندارند

آرش امیدفر مربی دوچرخه سواری در گفتگو با خبرنگار گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان؛ بیان کرد: قرارداد با بازیکنان در لیگ دوچرخه سواری توسط مدیر باشگاه یا هیئت استان‌ها منعقد می‌شود. دوچرخه سواری آنچنان که باید حرفه‌ای نشده است که بتواند به صورت خصوصی فعالیت کند. برخی هیئت‌ها با نفرات بومی خود در لیگ شرکت می‌کنند که حتی ممکن است قراردادی با آن‌ها بسته نشود. هیئت‌های خصوصی و برخی باشگاه‌ها در قراردادی که با بازیکنان می‌بندند مبلغ را به صورت یکجا یا سکویی پرداخت می‌کنند. دوچرخه سواری در مقاطع مثل جوانان و دختران و لیگ دسته یک و حتی بعضی از تیم‌های لیگ برتری قرارداد مالی با آن‌ها بسته نمی‌شود و بازیکن پولی از باشگاه خود دریافت نمی‌کند.

ملی پوشان قرارداد‌های بهتری با باشگاه‌ها می‌بندند

او افزود: مبلغ قرارداد‌های بازیکنان به صورت رسمی اعلام نمی‌شود، اما شاید بتوان گفت: حداکثر مبلغی که بازیکنان از تیم‌های باشگاهی دریافت می‌کنند بین ۸۰ الی ۱۰۰ میلیون تومان است و تیم‌های معمولی بین ۵۰ تا ۶۰ میلیون و باقی تیم‌ها بازیکنانشان مبلغ‌های ناچیزی دریافت می‌کنند و البته بعضی از بازیکنان هم هستند که اصلا پولی دریافت نمی‌کنند. اکثر بازیکنانی که مبالغ خوبی دریافت می‌کنند ملی پوش هستند که در رقابت‌های مهم شرکت می‌کنند و بازیکنانی که در تیم ملی حضور ندارند نمی‌توانند چنین مبالغی را دریافت کنند.

باشگاه‌ها علاقه دارند در بخش جاده سرمایه گذاری کنند

محمود وفایی رئیس سازمان لیگ دوچرخه سواری در گفتگو با خبرنگار گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان گفت: سقف تیم‌های لیگ برتر ۱۲ تیم است که در لیگ دسته یک این محدودیت وجود ندارد. در حال حاضر به خاطر شرایط اقتصادی تعدادی از تیم‌ها از تیم داری انصراف داده اند و تعداد باشگاه ها به ۹ تا رسیده است. در صورت کسب امتیاز‌های لازم تیم‌های لیگ دسته یک می‌توانند به لیگ برتر راه یابند. اکثر باشگاه‌ها علاقه‌مند هستند تا در بخش جاده تیم داری کنند؛ زیرا درآمد حاصله از آن به صرفه‌تر است و مسابقات بین المللی که در جاده برگزار می‌شود جوایز دلاری و ریالی دارد که باشگاه‌ها را تشویق می‌کند تا در این ماده تیم داری کنند. در بخش سرعت تعداد تیم‌ها کمتر است، اما دیده شدن در ماده پیست بیشتر است چرا که در سال 2 الی سه بار رقابت‌های پیست از صداو سیما پخش می‌شود. بازیکنانی که به مسابقات کاپ سرعت اعزام می‌شوند بیشتر ملی پوش هستند و این یکی از عواملی است که باعث می‌شود باشگاه‌ها بازیکنان این ماده را کمتر حمایت کنند.

قراداد بازیکنان باید در فدراسیون ثبت شود

او افزود: مبلغ قرارداد یک تیم دوچرخه سواری نصف مبلغ قرارداد یک بازیکن لیگ برتر فوتبال است که اگر قرار باشد بین ۹ نفر تقسیم شود پول آن چنانی به بازیکنان نمی‌رسد. تعدادی از هیئت‌ها با بازیکنان بومی در لیگ شرکت می‌کنند که پیش از این قرارداد‌هایی که بینشان منعقد می‌شد شفاهی بود و ممکن بود مشکلاتی برای هیئت‌ها و بازیکنان پیش بیاید. ملاک سازمان لیگ دوچرخه سواری برای حضور تیم‌های باشگاهی در لیگ، ثبت قرارداد آن‌ها در فدراسیون دوچرخه سواری است تا مشکلی برای فدراسیون و بازیکنان پیش نیاید.

هیچ تیم بدهکاری در لیگ برتر حضور ندارد

وفایی اظهار کرد: حدود ۶ سال پیش در لیگ دوچرخه سواری، تیم پیکان به بازیکنان خود بدهکار شد و نتوانست مبلغ قرارداد آن‌ها را پرداخت کند. در حال حاضر هیچ تیم بدهکاری در لیگ وجود ندارد. سازمان لیگ در همه فدراسیون‌های ورزشی مرجع صادر کننده حکم نیست و در صورتی که تخلفی صورت بگیرد رای کمیته انضباطی به قوه قضایی ارجاع داده می‌شود.

ملی پوشان حقوقی از سوی فدراسیون دریافت نمی‌کنند

از مبلغ قرارداد باشگاهی بازیکنان که بگذریم، باید به سراغ حقوق ملی پوشان برویم. بازیکنان ملی پوش بیشتر وقت خود را در طول یک سال در اردو‌های آماده سازی تیم ملی سپری می‌کنند و زمانی ندارند به شغل دوم بپردازند. دوچرخه سواری علاوه بر یک ورزش حرفه‌ای برای بازیکنان شغل هم محسوب می‌شود. فدراسیون دوچرخه سواری در مقابل تلاش و زحمات ملی پوشان هیچ حقوقی را به آن‌ها نمی‌پردازد.

قراداد ملی پوشان با سایر بازیکنان تفاوت دارد

فراز شکری ملی پوش دوچرخه سواری در گفتگو با خبرنگار ما بیان کرد: من نزدیک به ۸ سال است که عضو تیم ملی دوچرخه سواری هستم و تا حالا هیچ حقوقی از فدراسیون دریافت نکردم. در اردو‌هایی که در اختیار تیم ملی بودیم کمک هزینه به ملی پوشان تعلق می‌گیرد.

شکری با اشاره به قرارداد خود در لیگ دوچرخه سواری گفت: قرارداد من با تیم باشگاهیم یک سال است و درآمد من در طول یک سال حدود ۶۵ میلیون تومان است. در ماده کراس کانتر ۵ بازیکن هستند که حقوق ماهیانه از باشگاه‌های خود دریافت می‌کنند و سایر بازیکنان به صورت پاداش و امتیازی در مسابقات لیگ، جایزه بزرگ کسب درآمد می‌کنند. بین مبلغ قرارداد ملی پوشان و سایر بازیکنان در لیگ تفاوت‌هایی وجود دارد که وجود این تفاوت مانند سایر رشته‌ها لازم است.

علاوه بر رشته دوچرخه سواری در برخی رشته‌های دیگر فدراسیون‌ها به ملی پوشان خود هیچ حقوقی نمی‌دهند؛ این در حالی است که بازیکنان بیشترین زمان خود را صرف تمرین برای تیم ملی می‌کنند.

بیشتر بخوانید :دوچرخه سواری، دست خالی تر از همیشه در بازی های آسیایی جاکارتا

قمری:برای کسب سهمیه المپیک به دنبال امتیازات فردی بازیکنان هستیم

پرتوآذر: عملکرد خوبی در رقابت‌های قهرمانی جهان از خود ارائه دادم

انتهای پیام/