وی افزود: در روز هشتم ماه محرم "سالار شهیدان" کلنگی را برداشتند و در پشت خیمه ها به فاصله نوزده گام به طرف قبله،‌ زمین را کندند که آبی گوارا بیرون آمد و همه یاران ایشان از آن آب نوشیدند و مشک ها را پر کردند اما سپس آب ناپدید شد.

بیشتربخوانید :اخباری غیبی از نگون‌بختان تاریخ کربلا/ چه کسانی در «واقعه کربلا» عاقبت به خیر نشدند؟

این کارشناس علوم قرآنی اظهار کرد: عبیدالله بن زیاد پس از شنیدن این اتفاق پیکی نزد عمر بن سعد فرستاد و به او سفارش کرد تا مبادا آب به دست "امام حسین(ع)" و یارانشان برسد.

وی ادامه داد: همچنین در روز هشتم ماه محرم "یزید بن حصین همدانی" از "امام حسین(ع)" اجازه گرفت تا درباره موضوع آب با عمر بن سعد گفت و گو کند.

وی افزود: "یزید بن حصین همدانی" در رویارویی با عمر بن سعد گفت اگر تو خود را مسلمان می‌دانی چگونه تصمیم به کشتن عترت پیامبر(ص) گرفته‌ای و آب فرات را به روی آنها بسته ای؟.

شفیع تصریح کرد: زمانی که "سیدالشهداء" از ماجرای دیدار "یزید بن حصین همدانی" با "عمر بن سعد" مطلع شدند گفتند که می دانم "عمر بن سعد" حتی از گندم عراق هم نخواهد خورد.


این کارشناس علوم قرآنی افزود: "عمر بن سعد" نامه‌ای به "عبیدالله بن زیاد" نوشت و پیشنهاد کرد "امام حسین (ع)"را رها کنند، چرا که خودش گفته یا به حجاز برمی گردم و یا به جای دیگری می روم.

وی خاطرنشان کرد: زمانی که عبیدالله بن زیاد در حضور یاران خود این نامه را خواند،‌ با آشفتگی بسیاری از سوی شمر بن ذی الجوشن رو به رو شد و شمر اجازه نداد عبیدالله بن زیاد با پیشنهاد عمربن سعد درخصوص رهایی حسین (ع) ، موافقت کند.

منبع: میزان

انتهای پیام/

نامه‌ عمر بن سعد برای رهایی امام حسین(ع)