به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، سرخدار یا سوختال یکی از کمیاب‌ترین درختان سوزنی برگ همیشه سبز و بومی جنگل‌های شمال است که حدود۱۹۰ میلیون سال بر روی زمین دوام آورده‌اند.

تنها رویشگاه درختان سرخدار ایران، جنگل‌های شمال کشور است که از جنگل‌های نهارخوران گلستان تا جنگل‌های سوادکوه در مازندران تا دره‌ها و پرتگاه‌های گیلان ادامه دارد.

مهم‌ترین رویشـگاه طبیعی جنگل سـرخدار در ایـران دره زرینگل شهرسـتان علی آباد کتول، واقع در گلستان است.

سرخدار‌ها در خطر انقراض هستند

سرخدار درختی سوزنی برگ، سایه پسند و بدون صمغ است با چوبی به رنگ قرمز و برگ‌های همیشه سبز که بلندیآن به ۹ تا ۳۰ متر و قطر آن به ۳ متر می‌رسد.

احمدی رییس منابع طبیعی شهرستان نکا در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، گفت: این گونه نادر به دلیل دارا بودن تاکسین یا توکسین خاصیت سمی و دارویی دارد و انسان‌های نخستین از برگ آن نوعی سم مخصوص می‌ساختند و به نوک نیزه‌های آغشته می‌کردند تا در شکار از آن استفاده کنند.

وی با اشاره به ضرورت حفظ ذخائر ژنتیکی و بوم‌شناسی این گونه‌های منحصربه فرد افزود: سازمان میراث فرهنگی نکا سال گذشته برای حفاظت از این گونه نادرتلاش کرده است با ثبت این درختان در فهرست آثار ملی از قطع آنان جلوگیری کند، زیرا استفاده از چوب این درخت ارزشمند و مقاوم در ساخت صنایع دستی به ویژه قلیان باعث شده روند انقراض این گیاه تسریع یابد.

ثبت درختان سرخدار در آثار ملی

روستای ارم از معدود مناطق شمال کشور است که ۵۰ اصله درخت سرخدار با قدمت ۴۰۰ تا ۶۰۰ سال در حاشیه آن باقی مانده و مردم علاقه‌مند به طبیعت این روستا، نسل در نسل تلاش کردند تا دست قاچاقچیان چوب از درختان سرخدار منطقه قطع شود.

تلاش و پیگیری‌های روستائیان باعث شد تا سازمان میراث فرهنگی کشور مرداد ماه ۹۶ مجموعه درختان سرخدار روستای ارم را در فهرست آثار ملی و طبیعی کشور ثبت کند، حالا مردم روستا بطور خودجوش و با راهنمایی کارشناسان منابع طبیعی شهرستان نکا اقدام به پرورش و جایگزینی این درختان با نهال‌های جدید کردند.

آقای سعدالهی عضو هیات امنای امامزاده ۵ تن روستای ارم می‌گوید: در گذشته از چوب این درخت برای ساخت کمان، درب و پنجره، ساخت قایق و مصنوعات زینتی چوبی استفاده می‌شد، اما سالهاست با کم شدن پراکندگی این درختان مردم روستا آستین همت را بالا زدند و به حفاظت از آن‌ها پرداختند.

کمالی کارشناس محیط زیست و از اهالی روستای ارم درباره روند این طرح گفت:تکثیردرخت سرخدار از طریق کاشت بذر و قلمه زدن صورت می‌گیردو بذراین گیاه در مرداد ماه می‌رسد.

وی با بیان اینکه رشد این درخت بسیار آهسته است و گاهی۲ تا ۳ سال طول می‌کشد تا جوانه بزند، گفت: اهالی روستا نهال‌های به دست آمده از بذر را ۲ الی ۳ سال در خزانه نگاه می‌دارند و سپس به زمین اصلی منتقل می‌کنند.

رحمانی از اهالی روستای می‌گوید: پدران ما درگذشته نگهبان سرخدار‌ها بودند اکنون ما نگهبان این درختانیم و فردا وظیفه فرزندان ما نیز حفظ و حراست از این گیاهان بی جایگزین است.

مردم روستای ارم که سال‌ها است نگهبانان این درختان ارزشمند هستند آن‌ها را بخشی از میراث به جا مانده از نیاکان خود میدانند و اعتقاد دارند باید به گونه‌ای از این موهبت خدادای و طبیعی محافظت کنند تا آیندگان نیز از وجود این درختان بهره‌مند شوند.

گزارش از سارا فرهمندراد

 انتهای پیام /ر