وی به تکریم و احترام مهمانان رضوی اشاره می‌کند و می‌افزاید: وقتی برای ما یک مهمان عادی می‌آید همه منتظر و گوش‌به‌زنگ هستیم و حواسمان به زنگ در هست که مبادا مهمانمان پشت دربماند، چون می‌دانیم این مهمان برای ما عزیز است. حال برای میزبانی و خدمت از مهمان‌های عزیزی که با پای پیاده رنج و سختی‌های راه را تحمل کرده و از راه‌های دور به پابوسی امام رضا (علیه‌السلام) می‌آیند چه باید کرد؟ غیرازاین است که باید سنگ تمام گذاشت؟

قانع طرح «همه خادم الرضائیم» را فرصتی بی‌نظیر برای خدمت عنوان کرد و ادامه می‌دهد: امام رضا (علیه‌السلام) امام رئوف هستند و بدون شک به همه خادمانشان نظر و عنایت خواهند داشت به‌خصوص خادمانی که در این ایام به زائرین پیاده امام خدمت می‌کنند، چراکه این زائرین پیاده جایگاه خاصی دارند، خدمت به آن‌ها نیز اجروقرب ویژه‌ای خواهد داشت.

 

وی با اشاره به خاطره‌ای از یکی از زائرین پیاده می‌گوید: یکی از زائرین پیاده تعریف می‌کرد «یک سال که برای پیاده‌روی دهه آخر صفر حرکت کرده بودم هنوز یک کیلومتر نرفته بودم که پادرد شدیدی گرفتم و درد پایم طوری بود که تصمیم گرفتم برگردم، همان موقع چشمم به پیرمرد‌ها و پیرزن‌هایی افتاد که دارند این مسیر را با آن پا‌های نحیف و دردمندشان می‌روند، خجل زده شدم، همان‌جا رو کردم به سمت حرم امام رضا (علیه‌السلام) و گفتم: آقا پادرد رو به جون من انداختی که پیاده نیایم حرم به پابوسی شما؟ در همان حال عنایتی از طرف ایشان شامل حال من شد و ناگهان پا دردم خوب شد. بعدازآن تا دو سال که پی‌درپی پیاده به مشهد می‌آمدم، با عنایت حضرت رضا (علیه‌السلام) اصلاً دیگر پادرد نشدم».

وضو می‌گیریم و پیراهن سیاه می‌پوشیم. با اجازه از مادرش فاطمه دست‌به‌سینه می‌گیریم و با دست‌های پرنیاز و دلی آکنده از درد و رنج برای شرکت در مجلس عزاداری پسرش رضا (علیه‌السلام) آماده می‌شویم.

 

اکنون زمان حضور در این حماسه خادمی است، اینجا «همه خادم الرضائیم» ...

 

انتهای پیام//ف.ح