به گزارش خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، همواره از کشور ایران، به عنوان یکی از حوزههای جغرافیایی بسیار غنی از حیث منابع زیرزمینی یاد میشود، به واقع در میان بخش قابل توجهی از افکار عمومی جامعه، خصوصیت ویژه این مرز و بوم به منابع نفت و گاز، معادن، جنگل ها، دریا و... خلاصه میشود و البته در میان عوام، این عناصر، مولفهای تعیین کننده در توسعه اقتصادی کشور به شمار میروند.
علی رغم نقش انکار ناپذیر این منابع به عنوان ثروت عمومیِ کشور در تسهیل فرآیند توسعه اقتصادی بنابراین ارزندهتر از این منابع و معادن، این نیروی انسانی نخبه، توانمند و مبتکر جامعه است که به عنوان برگ برندة شتاب فزایندهتر توسعه اقتصادی جامعه، نقش آفرینی میکند.
این قاعده نه تنها در خصوص ایران، بلکه در میان تمامی کشورهای توسعه یافته جهان به اثبات رسیده است، امری که جوامع پیشرفته جهان با اتکای به آن به شکوفایی و توفیقات بسیاری نائل شده اند.
در دوارن معاصر، نیروی انسانی، اصلیترین و ارزشمندترین ثروت و سرمایه هر کشوری محسوب میشود و کشورهای مقتدِرِ بسیاری در جهان، همچون کره جنوبی، ژاپن، آلمان و... بدون برخورداری از منابع زیرزمینی قابل توجه (همچون نفت، گاز، مس، طلا، سنگها و جواهرات قیمتی و...) با اتکای به نیروی انسانی توانمند، کارا و نخبه، به چنان رتبههای برجستهای در نظام اقتصادی جهان دست یافته اند که از آنها به عنوان بازیگران اصلی اقتصاد بین المللی یاد میشود.
خوشبختانه، ایران اسلامی، به موازات برخورداری از منابع غنی زیرزمینی از حیث نیروی انسانی نخبه و تحصیلکرده نیز توانمند محسوب میشود و در صورت تعریف و طراحی، برنامههای هدفمند و هوشمندانه، میتوان به دستاوردهای بسیاری در بخشهای گوناگون، من جمله اقتصادی دست یافت.
اساسا تاکید دلسوزان نظام و انقلاب در استفاده از نیروهای جوان، انرژیک، پویا و توانمند در عرصههای گوناگون، ریشه در اعتقاد به این قاعده (سرمایه انسانی و نقش آن در توسعه) دارد.
البته طرح این موضوع به معنای نادیده انگاشتن نیروی انسانی با تجربه، مُجَرَب و پخته در دایره مذکور (سرمایه انسانی) نیست و یقینا قرار گرفتن دو عنصر جوانان جویای نام و پر انرژی در کنار عناصر با تجربه ومجرب به توفیقات بسیار ارزندهای منتهی خواهد شد، اما متاسفانه بافت و ترکیب مدیریتی کشور و در نظر گرفتن سن و سال مدیران و مسئولان نهادها و عرصههای مدیریتی، موید این واقعیت تلخ است که در انتصابات آنچنان که باید به این امر مهم توجه نشده، اصلی که مقام معظم رهبری نیز به عنوان عالیترین مسئول نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نیز بارها به آن تاکید نمودهاند (منظور نظر تاکیدِ بر نیروهای جوان و پرتوان است)، اما در مقام عمل توجه چندانی به این رهنمود حکیمانه نشده است.
سرمایه انسانی به دلیل برخورداری از ویژگیهایی همچون دانش، استعداد، توانمندیهای فردی و گروهی، بصورت بالقوه، تامین کننده ارزش اقتصادی است.
طرح موضوع اهمیت نیروی انسانی در اقتصاد، امری نوظهور نیست و پیشتر از این، اقتصاد دانان برجستهای همچون آدام اسمیت (در قرن هیجدهم میلادی) معتقد بودند، نیروی انسانی نقش بسزایی در تولید و ارتقای بهره وری ایفاء میکند و حصول چنین توفیقاتی صرفا با تکیه بر زمین و تجهیزات مُیَسَر نخواهد شد.
با همه این اوصاف هر آنچه به نیروی انسانی بهای بیشتری داده شود و در راستای افزایش بهره وری آن، تلاش شود به همان میزان شاهد سرعت و شتاب فزایندة روند توسعه اقتصادی کشور خواهیم بود.
در همین ارتباط، صدیقه حسینی صفا، عضو انجمن بهرهوری ایران در گفتوگو با خبرنگار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: بنابر فرمایشات مقام معظم رهبری، نفت ثروت است، اما نیروی انسانی متخصص، سرمایهای ملی محسوب میشود، بنابراین تیم مدیرتی نخبه و توانمند باید در سازمانها و نهادها، متولی مدیریت نیروی انسانی شود.
به زعم وی، تعداد محدود و معدودی از سازمانها به نحو شایسته و سازندهای به مدیریت منابع انسانی به صورت اصولی و حرفهای مبادرت میورزد و انتظار میرود با تجهیزِ واحدهای منابع انسانی در سازمان ها، نهادها و دستگاهها به واسطه سازمان ملی بهرهوری، جذب نیروی انسانی متعهد و متخصص در چارچوب اهداف تعریف شدة سازمانها (به نحو هر چه شایسته تری) محقق شود.
حسینی صفا گفت: به منظور افزایش بهره وری سرمایه، راهکاری جز افزایش بهره وری نیروی انسانی وجود ندارد و در صورت غفلت و بی توجهی به این اصل و قاعدة تعیین کننده، وضعیت و شرایط بهره وری کشور به معنای واقعی کلمه با بهبود و توسعه همراه نخواهد شد.
آنچنان که به کرات اشاره شده، شاه کلید توسعه اقتصادی کشور به عنصر تولید و توسعه و تقویت این اصل معطوف میشود و در این میان، بازدهی و بهره وری نیروی انسانی، نقش حائز اهمیتی در ارتقای توانمندی تولیدی کشور نیز ایفاء میکند.
اگر از ارزش افزوده بیشتر در تولید یاد میشود، اگر به صنایِعِ " های تک " به عنوان ضرورتی اجتناب ناپذیر در توسعه اقتصادی اشاره میشود، یقیتا، پیش نیاز تمامی این مولفهها را باید در نقش آفرینی حداکثری نیروی انسانی و بازدهی مطلوب آن جستجو کرد.
ابراهیم بهادرانی، مشاور رئیس اتاق بازرگانی ایران در گفتوگو با خبرنگار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، ضمن انتقاد از بهرهوری پایین در کشور گفت: متاسفانه ضریب بهره وری در نیروی انسانی کشور (درکُلیَت امر) مطلوب و شایسته به نظر نمیرسد و در شرایط فعلی اقتصادی کشور، واحدهای تولیدی، مستلزم افزایش بهره وری نیروی انسانی و بهینه سازی حداکثری در این حوزه هستند.
در این میان، آموزش، از مولفههای تاثیرگذار در ارتقای بهره وری نیروی انسانی به شمار میرود و به همین دلیل کانون اصلی توسعه، پیشرفت و شکوفایی هر کشوری به آموزش و پرورش و کیفیت آموزشی آن معطوف میشود.
چندی پیش، سورنا ستاری، معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری در جمع خبرنگاران اظهار کرد: ارزش واقعی هر کشوری، به واسطه نیروی انسانی آن سنجیده میشود و دیگر با پول نفت و معادن نمیشود به اداره کشور مبادرت ورزید.
به زعم وی، ایدههای نوپا، اقتصاد دانش بنیان و موارد اینچنینی، در دایره نیروی انسانیِ توانمند و پویا، فهم و تبیین میشود.
علی رضا دقیقی اصل، کارشناس حوزه اقتصادی در گفتوگو با خبرنگار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، در تشریح نقش نافذ نیروی انسانی در حصول توسعه پایدار گفت: باید نیروی انسانی متخصص به سرمایه انسانی تبدیل شود تا با تکیه بر مهارتهای آن نسبت به تولید تجهیزات و ادوات مورد نیاز صنایع و... اقدام شود که تحقق چنین امری نیازمند برخورداری از سرمایههای کلان و برنامه ریزی دقیق، مدون، اصولی و هوشمندانه است.
به زعم وی، نیروی انسانی کارآمد، نخبه و زبده، کشور را در حوزههای گوناگون به سمت و سوی استانداردهای جهانی سوق میدهند.
در پایان نباید این واقعیت را از نظر دور داشت که یکی از پایههای اصلی و اساسی تحقق سیاستهای اقتصاد مقاومتی و تعبیری مقاومتی نمودن اقتصاد کشور، به نیروی انسانی توانمند و مجرب معطوف میشود و امید است تمامی دستگاه ها، نهادها و ارگانهای کشور با هدف افزایش بهره وری و توانمندی نیروی انسانی به عنوان سرمایه اصلی کشور، نهایت تلاش و توان خود را بکار گیرند که قطعا خروجی چنین تلاشی به حصول توفیقات اقتصادی فزاینده در سطح منطقه و جهان منتهی خواهد شد.
انتهای پیام/
خیلی چیزها رو له راحتی یاد میگیرم ولی بیکارم و دارم تلف میشم.
ازدواج هم نمیشه بکنی با این اوضاع
دیگه از همه چی زده میشیم وقتی میبینی یه کسی با آشنا میره سر کاری که تو بلدی