به گزارشگروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، پس از استعفای لیبرمن وزیر جنگ اسرائیل و رهبر حزب (اسرائیل خانه ماست) بحران سیاسی بی سابقه ای را برای نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی به دنبال داشته است.

بحران نتانیاهو با استعفای لیبرمن آغاز شد و هنوز پایان نیافته است زیرا رهبر حزب خانه یهودی که دارای 8 کرسی در کنست بود پس از مخالفت نتانیاهو با انتخاب وی به عنوان وزیر جنگ به جای لیبرمن، در آستانه کنار کشیدن خود از دولت است.

گفتنی است دولت نتانیاهو درباره آشکارسخن گفتن پیرامون انتخابات قانون گذاری زود هنگام تردید دارد و آن را اشتباه تاریخی می داند که بحران سال 1992 را بار دیگر بازسازی کند. زمانی که حزب کار، دولت لیکود به رهبری اسحاق شامیر را کنار زد و انتخابات زود هنگام برگزار شد و اسحاق رابین را نخست وزیر کرد.

با توجه به اتفاقات روی داده می توان به برداشت های زیر دست یافت؛

نخست آنکه؛ بار دیگر مسائل امنیتی و به ویژه مقابله با نیروهای مقاومت لبنان یا فلسطین خود را بر فرایند سیاسی داخل رژیم تحمیل کردند که نقش محوری در تعیین سرنوشت دولت اشغالگر ایفا می کند.

بیشتر بخوانید:لایه های پنهان تنش جدید در نوار غزه

نتانیاهو و گادی ازینکوت رئیس ستاد ارتش اسرائیل دریافته اند مقابله گسترده با مقاومت در غزه با توجه به اقدامات غافگیر کننده نیروهای مقاومت مانند شلیک صدها موشک به اراضی اشغالی و هم چنین تردید اسرائیل نسبت به فعال بودن گنبد آهنین به نفع اشغالگران نیست. از سوی دیگر رژیم صهیونیستی نگران ضعف هایی است که مقاومت بویی از آن برده و در هر مقابله گسترده از آن استفاده کند.

در مقابل، لیبرمن و بنت بدون در نظر گرفتن نتایج فاجعه بار مقابله فراگیر ، تمایل شدیدی بدان دارند از این رو اعتراض هایی به توافق اخیر آتش بس غزه شد و لیبرمن را به امید در تنگنا قرار دادن نتانیاهو و تحت فشار قرار دادن وی برای برگزاری انتخابات زودهنگام به استعفا سوق داد .

دوم اینکه؛ نتانیاهو با سناریوهای متعددی روبروست که شاید به رهبری چندین و چند ساله وی بر حزب لیکود پایان دهد از این رو وی باید علیرغم سنگینی کفه ترازوی حزب لیکود برای برنده شدن و تشکیل دولت جدید، برای احیای دولت خود بجنگد و تلاش کند تا از برگزاری انتخابات زودهنگام جلوگیری کند .

از این رو نتانیاهو درصدد بازی با زمان است تا بدین وسیله آتش خشم شهرک نشین های غلاف غزه مخالف با آتش بس را سرد کند و علیرغم سنگینی پرونده فساد بر دوشش ، وجهه ای که در طول سالیان نخست وزیری رژیم اشغالگر به دست آورده را حفظ کند اما نگرانی نتانیاهو از ناکامی در نخست وزیری رژیم صهیونیستی ،ضربه کاری به دوام حزب لیکود است که سهم احزاب راستگرا مانند دو حزب اسرائیل خانه ماست و خانه یهودی به ریاست لیبرمن و بنت را با توجه به کناره گیری احزاب چپ گرا در سال های اخیر را افزایش خواهد داد .

سوم اینکه؛ مساله نیروهای مقاومت تفاوت چندانی نخواهد داشت که دولت حزب لیکود (یعنی نتانیاهو ) یا دولت به ریاست لیبرمن یا بنت بر سر کار بیاید. زیرا همه احزاب مسلط بر فرایند سیاسی رژیم صهیونیستی ،افراطی ترین دیدگاه های تاریخ رژیم صهیونیستی را درباره موافقت با شهرک سازی و مخالفت با ایجاد دو دولت و دعوت برای مقابله فراگیر با نیروهای مقاومت دارا هستند.

بر این اساس می توان گفت فرایند سیاسی رژیم صهیونیستی با توجه به افول ستاره های احزاب سنتی و با این اعتبار که نتانیاهو اخرین نفری است که می تواند فرایند سیاسی داخلی را سامان دهد ،نیاز به بازسازی دارد درحالی که قوت گرفتن احزاب جدید ( افراد متعصب صهیونیستی ) رژیم صهیونستی را در برابر دو گزینه یا ناکامی داخلی ناشی از تجارب این احزاب نوپا قرار می دهد که بدین ترتیب رژیم با هرج و مرج روبرو می شود یا به درگیری فراگیری با مقاومت منجر می شود تا راهی برای اجرایی کردن دیدگاهش در این زمینه بیابد که در این صورت نیز به دلیل درک نادرست از فضای داخلی نیروهای مقاومت با ناکامی جدیدی روبرو می شود.

بار دیگر و صرف نظر از فروپاشی یا عدم فروپاشی دولت نتانیاهو، اقدامات نیروهای مقاومت اولین عامل نظامی و سیاسی در سقوط رژیم اشغالگر صهیونیستی بوده و خواهد بود.

منبع:العالم

انتهای پیام/