به گزارش خبرنگار نبض بازار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، خودروسازی برلیانس با نام کامل برلیانس اتو، در سال ۱۹۹۱ بنیان نهاده شد. این شرکت با سرمایه‌گذاری و مدیریت یانگ رونگ، کارآفرین و سرمایه‌دار مشهور چینی، شکل گرفت؛ اما با حضور گروه بی‌ام‌و آلمان، از سال ۲۰۰۲ به جمع بزرگ‌ترین خودروسازان چین پیوست. برلیانس دارای زیرمجموعه‌های گوناگونی است که شامل شرکت بی‌ام‌و برلیانس، به‌عنوان سازنده‌ی خودرو‌های بی‌ام‌و در چین نیز می‌شود. برلیانس اتو، دارای ۴۹.۵ درصد از سهام بی‌ام‌و برلیانس است و در برند‌های خودروساز هوآسونگ و جین‌بی هم مالک اصلی محسوب می‌شود. از نظر تولید خودرو تحت برند برلیانس، این شرکت با تیراژ نزدیک به ۲۰۰ هزار دستگاه در رتبه‌ی بیست و پنجم چین قرار دارد؛ اما با توجه به تولید بیش از ۳۰۰ هزار دستگاه از انواع محصولات بی‌ام‌و، می‌توان برلیانس را جزو ۱۰ خودروساز بزرگ چین دانست.

محصولات برلیانس، در گذشته با پیشرانه‌های بی‌ام‌و، در کلاس بدنه‌ی ون و مینی‌ون عرضه می‌شدند؛ اما از سال ۲۰۰۰ در گروه سواری و همراه پیشرانه‌های ساخت چین نیز تولید می‌شوند. سری H۳۲۰، در سال ۲۰۱۲ معرفی شد و خیلی زود با فیس‌لیفت سال ۲۰۱۳، به تولید انبوه رسید. این خودرو، در واقع نمونه‌ی هاچبک (بدون صندوق) مدل H۳۳۰ محسوب می‌شود. برلیانس H۳۲۰ از سال ۲۰۱۴، با اندکی افزایش طول فنر‌ها در نسخه‌ی اسپرت و تحت نام H۳۲۰ کراس در چین قابل خرید است و به‌تازگی توسط سایپا، پیش‌فروش می‌شود. با توجه به تفاوت‌های اندک H۳۲۰ و C۳ کراس از نظر فنی و ظاهری، این خودرو‌ها در مطلب پیش رو به‌صورت واحد، بررسی و معرفی می‌شوند. در سایت رسمی شرکت برلیانس چین نیز محصولی جداگانه به نام C۳ کراس وجود دارد و می‌توان نتیجه گرفت که این خودرو صرفا یک نمونه‌ی فول‌آپشن از H۳۲۰ است.

طراحی ظاهری و بدنه

مهم‌ترین تفاوت طراحی برلیانس H۳۲۰ با دیگر خودرو‌های چینی حاضر در بازار ایران، شباهت انکارناپذیر با محصولات بی‌ام‌و است. هرچند این تقلید چندان فاحش و آزاردهنده محسوب نمی‌شود؛ اما جذابیت خود را برای علاقه‌مندان حرفه‌ای خودرو از دست می‌دهد. در نمای روبه‌رو، هاچبک برلیانس به تبعیت از دیگر محصولات این شرکت که پس از سال ۲۰۰۰ ساخته شده‌اند؛ دارای جلوپنجره‌ی دوتکه و متقارن است. این موضوع می‌تواند نکته‌ای مثبت در طراحی H۳۲۰ و کراس باشد و آن را صاحب اصالت نشان دهد؛ چراکه دیگر خودروسازان چینی، گاهی در کمتر از یک سال، اقدام به تغییرات گسترده در محصولات خود می‌کنند. جلوپنجره، مهم‌ترین وجه تمایز H۳۲۰ با C۳ است؛ چرا که در مدل استاندارد، مستقل از رنگ خودرو، صرفا به‌صورت نقره‌ای با خطوط عمودی عرضه می‌شود، اما در نسخه‌ی کراس، حالت مشبک و سیاه‌رنگ دارد. جلوپنجره به دلیل حالت صلیبی، با لوگوی برلیانس هماهنگ است؛ اما با نماد سایپا یا پارس‌خودرو، هم‌خوانی جالبی ارائه نمی‌کند. طرح کاسه چراغ‌ها، بیضی‌شکل است و با حضور چراغ‌راهنمای کشیده در قسمت داخلی، تاحدودی زیبا به نظر می‌رسد و متناسب با جلوپنجره دیده می‌شود.

سپر C۳ کراس، سرشار از خطوط حجم‌دهنده و پیچیدگی‌های طراحی نیست. این بخش با حداقل هزینه، نوعی قرینه از چراغ‌ها و جلوپنجره را تداعی می‌کند که با فضای خالی در بخش میانی و جایگاه چراغ‌های کوچک در طرفین، ارائه می‌شود. پلاک خودرو، دقیقا در وسط و زیر جلوپنجره قرار می‌گیرد؛ درحالی‌که با ترفند‌هایی ساده، مثل خطوط حجم‌دهنده روی کاپوت، لبه دادن به زیر سپر و اضافه کردن قاب نقره‌ای رنگ به محل چراغ‌های مه‌شکن، زیبایی ظاهری بخش جلو افزایش یافته است.

از نمای جانبی، خودروی کراس، فراتر از تیبا ارزیابی نمی‌شود و شاید ساپیا از این خودروی چینی برای نسخه‌ی هاچبک تیبا الهام گرفته باشد. به هر صورت، با یک خط حجم‌دهنده از گوشه‌ی چراغ عقب تا زیر آینه بغل و شیب ملایم سقف که با یک بادگیر کوچک روی شیشه‌ی عقب ارائه می‎شود، بازهم می‌توان C۳ کراس را پخته‌تر و زیباتر از تیبا یا امثال آن دانست؛ هرچند جذاب و راضی‌کننده محسوب نمی‌شود. در مدل کراس، رینگ‌های ۱۶ اینچ، مهم‌ترین تفاوت با نمونه‌ی استاندارد را نشان می‌دهند؛ البته ارتفاع بیشتر بدنه از سطح جاده، ریل‌های باربند و قاب پلاستیکی سیاه در گلگیر‌ها و رکاب نیز چهره‌ی برلیانس را اسپرت‌تر می‌کند.

بخش عقب برلیانس H۳۲۰ را می‌توان نقطه‌ی قوت در طراحی این خودرو دانست. شباهت این قسمت با بی‌ام‌و سری یک، مشهود است و خصوصا با نسل اول این خودرو که بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ تولید می‌شد، از نظر سایز چراغ‌ها و فرم کلی بدنه اشتراکاتی دارد. حجم‌دهی به صندوق عقب و سپر، به‌خوبی انجام شده است تا حس اسپرت خودرو تقویت شود. سپر نسبتا بزرگ H۳۲۰ از زیر چراغ تا گلگیر عقب را شامل می‌شود و با چراغ‌های هشدار قرمزرنگ و بخش میانی خاکستری، این خودرو را بزرگ‌تر از آنچه هست، جلوه می‌دهد. اندازه‌ی شیشه‌ی عقب، بزرگ و قابل قبول است؛ اما به دلیل نامعلومی، با حاشیه‌های عریض سیاه‌رنگ و محدودکننده ارائه می‌شود. نسخه‌ی کراس، با اسپویلر بلندتر و قاب نقره‌ای رنگ در پایین سپر، تفاوت دیگری با مدل استاندارد H۳۲۰ ندارد.

در مجموع می‌توان به طراحی ظاهری برلیانس C۳ کراس با در نظر گرفتن کلاس قیمتی و در مقایسه با دیگر خودرو‌های چینی، نمره‌ی قبولی داد. این خودرو با طول ۴۲۱۰ میلی‌متر، عرض ۱۷۵۸ میلی‌متر و ارتفاع سقف ۱۴۶۰ میلی‌متر در نمونه‌ی H۳۲۰ ارائه می‌شود و فاصله محور‌های ۲۵۸۰ میلی‌متر فراهم می‌کند. نسخه‌ی کراس با ارتفاع سقف ۱۵۱۲ میلی‌متر، تنها ۵.۲ سانتی‌متر بلندتر از H۳۲۰ است.

فضای داخلی و کابین

طراحی خارجی C۳ کراس تا حدودی راضی‌کننده است؛ ولی نمی‌توان با ورود به کابین چنین حسی داشت. برلیانس با استفاده از یک قاب نقره‌ای رنگ برای بخش میانی داشبورد، سعی کرده است تا سادگی دلسردکننده‌ی فضای داخلی را کاهش دهد؛ اما در مقایسه با خودرو‌های چینی مدرن که به‌تازگی وارد ایران شده‌اند، حرفی برای گفتن ندارد. H۳۲۰ در حالت استاندارد، فاقد نمایشگر است و طبیعتا دوربین عقب یا ناوبری ماهواره‌ای هم ندارد. مثل آنچه روی پژو ۲۰۶ در ۱۵ سال گذشته شاهد بوده‌ایم، H۳۲۰ هم با نمایشگر باریک و دو رنگ قدیمی، به‌صورت مشکی و نارنجی؛ صرفا موج رادیو و درجه‌حرارت محیط را نشان می‌دهد. این در حالی است که نسخه‌ی جدید کراس به‌عنوان محصولی با آپشن‌های بالاتر، مجهز به نمایشگر ۷ اینچ است.

از نکات مثبت در فضای داخلی برلیانس H۳۲۰، می‌توان به پنل پشت فرمان اشاره کرد که با طرح سیلندری سرعت‌سنج و دور موتور، اسپرت و شبیه به مزدا ۳ جلوه می‌کند. فرمان خودرو فاقد کلید فلزی است؛ اما ظاهر قابل قبولی دارد و بهتر از نمونه‌های دیده‌شده در خودرو‌های وطنی ارزیابی می‌شود. هاچبک برلیانس، با کابین دورنگ (معمولا به‌صورت مشکی و کرم) عرضه می‌شود که در مقایسه با دیگر مدل‌های ارزان‌قیمت چینی، لوکس‌تر به نظر می‌رسد. این سبک طراحی، حتی در پوشش در نیز به‌خوبی حفظ شده است و حتی ترمز دستی هم رنگ روشن دارد.

برلیانس C۳ کراس، در کلاس هاچ‌بک‌های سایز متوسط قرار می‌گیرد و فضای داخلی مناسبی ارائه می‌کند. در مقایسه با پژو ۲۰۶ و ۲۰۷ (۲۰۶ پلاس)، راحتی ۴ سرنشین در ردیف جلو و عقب، رضایت‌بخش است، هرچند افرادی با قد بالاتر از ۱۸۰ سانتی‌متر، مسلما در ردیف دوم، فضای مناسب قسمت سر و زانو را تجربه نخواهند کرد. صندوق عقب این خودرو، ۳۱۴ لیتر حجم مفید دارد که هرچند در مقایسه با ۲۰۶ هاچبک و صندوق ۲۴۵ لیتری آن، جادارتر است؛ مقابل L۹۰ با فضای بار ۵۱۰ لیتر، برتری خاصی نخواهد داشت.

پیشرانه و قوای فنی

هاچبک برلیانس، حتی در چین هم صرفا با پیشرانه‌ی ۱.۵ لیتری تنفس طبیعی عرضه می‌شود که ۴ سیلندر ۱۶ سوپاپ با سیستم VVT (زمان‌بندی متغیر سوپاپ) است. این خودرو در دو تیپ فنی با جعبه‌دنده‌های دستی و خودکار قابل خرید است که قدرت ۱۰۳ اسب بخار و گشتاور ۱۳۸ نیوتن‌متر فراهم می‌کند. با توجه به اینکه نهایت قدرت در دور موتور ۵۸۰۰ دور بر دقیقه و بیشترین گشتاور از دور موتور ۴۰۰۰ دور بر دقیقه در اختیار راننده خواهد بود، نمی‌توان شتاب بالایی از H۳۲۰ و C۳ کراس انتظار داشت. این خودرو در نمونه‌ی مجهز به جعبه‌دنده‌ی ۵ سرعته‌ی دستی، ۱۲.۵ ثانیه و در نسخه‌ی اتوماتیک، نزدیک به ۱۳ ثانیه زمان برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت از حالت سکون احتیاج دارد. بنا به ادعای شرکت سازنده، برلیانس H۳۲۰ می‌تواند به نهایت سرعت ۱۷۵ کیلومتر بر ساعت برسد؛ درحالی‌که میانگین مصرف سوخت ۶.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر ارائه می‌کند.

مدل کراس، قرار است صرفا با جعبه‌دنده‌ی اتوماتیک تولید شود که با توجه به وزن بیشتر همراه با ارتفاع بالاتر، مصرف سوخت بیشتر از ۶.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد داشت. سیستم تعلیق جلوی برلیانس H۳۲۰ و مدل کراس، مک فرسون و سیستم تعلیق عقب از نوع بازو‌های دنباله‌ای با فنر پیچشی است.

آپشن‌ها و امکانات رفاهی

مدل H۳۲۰ در هر دو مدل مجهز به جعبه‌دنده‌ی دستی و اتوماتیک، دارای سانروف، سیستم ورود بدون کلید و استارت دکمه‌ای، بسته شدن پنجره‌ها با استفاده از ریموت کنترل، قابلیت تنظیم صندلی راننده در ۸ جهت به همراه تنظیم گودی کمر، چهار شیشه بالابر برقی، تنظیم ارتفاع نور چراغ جلو، چراغ مه‌شکن جلو، میله فرمان جمع‌شونده، سیستم الکتریکی باز کردن درب صندوق عقب و غربیلک فرمان چرمی مجهز به دکمه تنظیم صدا است. مهم‌ترین تفاوت در سطح آپشن‌های این خودرو، نمایشگر ۷ اینچی میان داشبورد است که در مدل کراس وجود دارد و همراه با ناوبری ماهواره‌ای ارائه می‌شود.

C۳ کراس به نوعی مدل فول‌آپشن برلیانس H۳۲۰ است و به جای سیستم صوتی ۲ بلندگو و ۲ توئیتر در مدل استاندارد، دارای ۴ بلندگو و ۲ توئیتر است؛ درحالی‌که هر دو مدل از درگاه USB و پخش فایل‌های صوتی Mp۳ پشتیبانی می‌کنند. خودروی برلیانس C۳ کراس از نظر آپشن‌های رفاهی با نمونه‌ی اتوماتیک H۳۲۰، تفاوت خاصی ندارد و صرفا در نمای بیرونی با رینگ‌های ۱۶ اینچ، سقف تمام مشکی، جلوپنجره، سپرها، باربند و اسپویلر (بادگیر) عقب با H۳۲۰ متفاوت است.

تست تصادف و آپشن‌های ایمنی

همان‌طور که قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسد، برلیانس H۳۲۰ هم موفق به دریافت ۵ ستاره‌ی ایمنی از بنیاد تست تصادفات چین (C-NCAP) شده است. طبق معمول، فیلم یا مدرک معتبری از تست تصادف این خودرو در دسترس نیست تا بتوان بر اساس آن نتیجه‌ی خاصی گرفت.

این محصول، در همه‌ی نسخه‌های استاندارد یا کراس، دارای سنسور دنده عقب، قفل مرکزی به همراه کنترل از راه دور، میله ضربه گیر در‌های جانبی، قفل اتوماتیک در‌ها هنگام رسیدن سرعت به ۲۰ کیلومتر بر ساعت، باز شدن خودکار درب‌ها هنگام تصادف، صندلی عقب با قابلیت پشتیبانی ایزوفیکس (صندلی کودک)، یادآوری صوتی باز بودن کمربند ایمنی و سیستم ضد سرقت (ایموبلایزر ECU) است. از تجهیزات فنی و ایمنی برلیانس H۳۲۰ می‌توان به ۲ کیسه‌ی هوای مخصوص راننده و سرنشین جلو، ترمز‌های مجهز به سیستم ABS و EBD اشاره کرد. این خودرو حتی در نمونه‌ی کراس به‌عنوان نسخه‌ی فول‌آپشن، فاقد کیسه هوای پرده‌ای برای حفاظت جانبی سرنشینان جلو و عقب است.

تست فنی و آزمون رانندگی

محصولات برند برلیانس در بسیاری از کشور‌های دنیا وجود ندارد و به نظر می‌رسد علاوه بر چین، صرفا در ایران و روسیه فروخته می‌شود و از آنجا که نزدیک به دو سال از حضور آن در ایران می‌گذرد، باید به تجربه‌ی هموطنانمان در استفاده از مدل H۳۲۰ اکتفا کنیم. با توجه به اینکه بعضی سایت‌های داخلی بنا به خواست خود یا تشویق بیرونی، اقدام به تعریف و تمجید مبالغه‌آمیز از هاچبک H۳۲۰ و مدل عرضه نشده‌ی C۳ کراس کرده‌اند، به سراغ مصاحبه‌ی مستقیم با مالکان این خودرو رفتیم که خلاصه‌ی آن در ادامه‌ی مطلب ارائه می‌شود.

ابتدا به نکات مثبت این محصول می‌پردازیم. مالکان برلیانس H۳۲۰، مهم‌ترین دلیل برای خرید این مدل را ظاهر جذاب و کابین قابل قبول این خودرو عنوان می‌کنند که با توجه به قیمت و در مقایسه با هاچبک‌های داخلی، مثل پژو ۲۰۶ و رنو L۹۰ یا هم‌کلاس‌های چینی، مثل MVM ۳۱۵ و دانگ‌فنگ H۳۰، زیباتر به نظر می‌رسد. فضای دورنگ داخلی، همراه با صندلی‌های راحت که پوششی از چرم مصنوعی دارند، حس لوکس و آرام‌بخشی به مالکان این خودرو داده است. نکته دوم که برای خریدار ایرانی اهمیت دارد، سطح آپشن‌های رفاهی است. از این نظر، به لطف شیشه بالابر‌های برقی و سانروف در کنار جعبه‌دنده‌ی خودکار و مانیتور ۷ اینچی (قابل نصب با هزینه‌ی اضافه یا به‌صورت آپشن استاندارد در نسخه‌ی کراس)، مبلغ پرداختی برای برلیانس H۳۲۰، توسط خریدار توجیه می‌شود. لازم به توضیح است که هر دو مدل مجهز به گیربکس دستی یا اتوماتیک، فاقد نمایشگر و دوربین پارک هستند؛ اما نماینده‌ی فروش در قبال مبلغی در حدود ۱.۵ میلیون تومان، این ادوات را نصب خواهد کرد. دارندگان برلیانس H۳۲۰ از رانندگی با آن راضی هستند و تعویض دنده در نمونه‌ی اتوماتیک را نرم و قابل قبول توصیف کرده‌اند. این خودرو از سیستم تعلیق و فنربندی مناسبی استفاده می‌کند که در دست‌انداز‌های شهری، عملکرد خوبی دارد. فرمان‌پذیری H۳۲۰، بهتر از نمونه‌های وطنی ارزیابی شده است و خصوصا در پیچ‌های تند، به‌خوبی کنترل می‌شود.

از نکات منفی برلیانس H۳۲۰ می‌توان به پیشرانه‌ی نسبتا ضعیف ۱.۵ لیتری آن اشاره کرد که قدرت ۱۰۳ اسب بخار را برای خودرویی به وزن ۱۲۷۰ کیلوگرم، ناکافی نشان می‌دهد. نمونه‌ی دنده دستی این محصول در تست‌های سرعت واقعی، نمی‌تواند در زمانی کمتر از ۱۳ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و حتی در نمونه‌ی دنده اتوماتیک، بیش از ۱۴ ثانیه پس از شروع حرکت، سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت را ثبت خواهد کرد. مصرف سوخت این خودرو هم متعادل است و در عمل با رسیدن به میانگین ۷ تا ۷.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، برتری خاصی نسبت به رقبا ندارد.

طراحی این خودرو در قسمت عقب، زیبایی آن را افزایش داده است؛ اما به دلیل برآمدگی چراغ‌ها به سمت مرکز، عرض مفید صندوق کاهش یافته و در نتیجه برای حمل بار‌های بزرگ، مشکل‌ساز خواهد بود. این خودرو، طبق روال طراحی هاچبک‌ها، می‌تواند از امکان جمع شدن صندلی‌های عقب بهره‌مند شود و فضای بیشتری در اختیار کاربر قرار دهد. مواد به‌کاررفته در کابین H۳۲۰، فراتر از انتظار نیست و پلاستیک خشک داشبورد، تاحدودی آزاردهنده است؛ هرچند می‌توان پوشش داخل در و صندلی‌ها را قابل قبول دانست.

انتهای پیام/