به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، احمدنادعلیان که تنها هنرمند ایرانی لیست ۱۰ نفره هنرمندان محیطی دنیاست، اولویت خود را همصدایی فرهنگی با جهان امروز می داند و می خواهد در قلمرو کاری خودش پیشرو باشد و دست به تجربه های جدید بزند.

این هنرمند را بیشتر با هنر محیطی می شناسند و البته زندگی او در محیط های روستایی نیز نقطه تمایزش با اکثر هنرمندان حوزه تجسمی است.  گفتگویی با او داشتیم که طی آن درباره زندگی در طبیعت، هنر اجتماعی، فعالیت های هنری در جزیره هرمز و دردسرها و مشکلاتی که در راستای فعالیت های هنری و اجتماعی خود با جامعه محلی و مسئولان داشته گفت: افراد بومی دوست دارند اگر قهرمانی در منطقه پیدا می شود، بومی همان محل باشد بنابراین برای این که بتوانید تاثیرگذار باشید باید بتوانید وارد یک تعامل دو سویه شوید.

قسمتی از  این گفتگو را پیش رو دارید:

*چرا هنر جدید و معاصر در کشور ما متقاضی و خریدار ندارد و آیا در کشورهای دیگر فروش این آثار متفاوت از ایران است؟

-در ایران هنر جدید مثل چیدمان و ویدیو آرت داشته ایم اما کمتر کسی جویای قیمت یک اثر چیدمان بوده است. در حالی که در نیویورک بارها آثار ویدیوآرت بیل ویولا در چندین ادیشن قیمت گذاری شده و به فروش می رسد.

در دوره ای که در زمینه هنر جدید بیشتر فعال بودم، شاهد بودم که بسیاری از کسانی که ویدیوآرت و چیدمان کار می کردند، تحت تاثیر حراج ها به کارهای زیبایی شناسانه و کالامحور بازگشتند. البته باید به این نکته هم اشاره کنم که کارهای محیطی در بسیاری از کشورهای دیگر دنیا مثل انگلیس، فرانسه و آلمان هم در مقوله اقتصاد هنر کالایی نیست که قیمت بالایی داشته باشد.

* آیا کم خریدار بودن آثار هنر معاصر ارتباطی به میرا بودن این آثار دارد؟

-نه دلیلش این نیست. زمانی ممکن است در ایران آثار پیکره به نسبت آثار انتزاعی راحت تر فروش داشته باشد چون کسی به مخاطب یاد داده و برایشان نهادینه شده است. کسی که اثر انتزاعی می خرد از بدو تولد فهم خرید آن را بلد نبوده و آن را آموخته است.من در مقیاس کوچک این اتفاق را تجربه می کنم. 

اگر کمال الملک در سفر به فرنگ هنر امپرسیونیست ها را با خود به ایران نیاورد دلیل داشت؛ آن زمان امپرسیونیست ها هنوز تثبیت نشده بودند و در واقع جزو مردودین و حواشی تثبیت نشده هنر آن روزگار بودند.تثبیت شدن همیشه طول می کشد. در کشور ما نیز همیشه الگوهای پیشین نقاط دیگر دنیا را به اجرا می گذاریم.

*در زمینه هنر معاصر نمی توان روی فروش آن حساب چندانی باز کرد بنابراین اولویت شما در این زمینه چه بوده است؟

-برای من همصدایی فرهنگی با جهان امروز در اولویت است حتی اگر قیمت کارهایم کم باشد یا اصلاً فروش نرود.

*شما در سطح جهانی بیشتر شناخته شده اید تا در جغرافیای ایران، ارتباط جهانی برای شما یک اولویت است؟

-اگر کلیدواژه های مرتبط با کارم را در اینترنت جستجو کنید هزاران لینک پیدا می کنید ولی از این شمار تنها یک نفر از جغرافیای ایران نامش وارد کتاب پژوهشگری به نام جان  کی گرانده شده است. 

*این آثار چیدمان محیطی که معمولاً میرا هستند چه اندازه در ایران دوام دارد؟ برخورد مردم با آنها چگونه است؟

-بازخورد مردم هر کشور نسبت به کارهای هنر محیطی و چیدمان ها با یکدیگر متفاوت است. بازخورد مردم ژاپن با این آثار متفاوت از مردم ایران است. در کشور ما ممکن است آثار هنر محیطی زیاد دوام نداشته باشد و خیلی سریع آسیب ببینند اما از تصاویر آن در فضای مجازی و نمایشگاه ها استقبال می شود. در شهرهای مختلف نیز برگزاری جشنواره های محیطی و کارهای محیطی از طرف سازمان های زیباسازی به هنرمندان سفارش داده می شود. 

*پروژه ماهی های حجاری شده شما و رهاسازی آنها در رودخانه های سراسر دنیا به کجا رسید؟ همچنان تداوم دارد؟

-بله اگر کشوری که تاکنون نرفته ام مرا دعوت کند، این پروژه را در مقصد جدید انجام خواهم داد و بسته به فضای آن کشور با مهرهای استوانه ای کارهایم را چاپ می کنم و ماهی ها را روی سنگ ها  کار خواهم کرد و همواره کارهای جدیدی شکل می گیرند.

سال گذشته به سوییس رفته بودم و کار تازه ای انجام دادم. در جیبم مقداری پول داشتم و به فکرم رسید که پولشویی کنم. پول های کثیفم را در دریاچه ژنو شستم و از این جریان فیلم گرفتم.

*یک جور کنایه به موضوع پولشویی بود؟

-بله کنایه ای در این کار بود و مثل همه کسانی که در کشورهای مختلف پولشویی می کنند، من هم به شیوه خودم پولشویی کردم!

منبع: مهر

انتهای پیام/

سال گذشته در سوییس «پولشویی» کردم