بالاگرفتن دعوای اصلاح‌طلبان با دولت/از تمجید روحانی تا شانه خالی کردن از مسئولیت
از روز‌های حمایت از روحانی تا این پا و آن پا کردن‌های امروز برای خالی کردن پشت رئیس جمهور تنها یک سال و اندی گذشته تا افکارعمومی ورود زود هنگام اصلاح‌طلبان را به عرصه انتخابات مشاهده کنند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، گویی همین دیروز بود که اصلاح‌طلبان و شبکه زنجیره‌ای رسانه‌های منتسب به این جریان دست روحانی را به عنوان اسطوره رفع مشکلات معیشتی و اقتصادی بالا بردند و جامعه را دعوت به حمایت از وی کردند. پایگاه اجتماعی خود را تام و تمام در اختیار او قرار دادند و تاکید کردند تنها یک قدم تا تحقق شعارهای دولت موسوم به «تدبیر و امید» باقیست.
بیشتر بخوانید : اصلاح‌طلبان در انتخابات بعدی رأی ندارند/جهانگیری نباید از انتخابات کناره‌گیری می‌کرد/فراکسیون امید قادر به نقش‌آفرینی در مجلس نیست
روزنامه‌های زنجیره‌ای و ظرفیت‌های رسانه‌ای و مجازی این جریان به خط شده بودند تا براساس بدعت «تَکرار»، مردم و جامعه را به این باور برسانند که مسیر خوشبختی تنها با نوشتن نام حسن روحانی بر روی برگه‌های رای در دسترس است.
از آن روزها تا این پا و آن پا کردن‌های امروز اصلاح‌طلبان برای خالی کردن پشت روحانی تنها یک سال و اندی گذشته تا افکارعمومی ورود زود هنگام اصلاح‌طلبان را به عرصه انتخابات مشاهده کنند.آخرین شاهد مثال این ادعا نیز توئیت اخیر رئیس‌دفتر رئیس«دولت اصلاحات» خطاب به رئیس«دفتر دولت تدبیر و امید» است که صراحتا گفته «همه افتخارات دولت و رئیسش مال خودتان!».
بالاگرفتن دعوای اصلاح‌طلبان با دولت
ماجرای بالاگرفتن دعوای اصلاح‌طلبان با دولت از آنجا شروع شد که سعید حجاریان، از تئوریسین‌های جریان اصلاحات چندی پیش با بیان اینکه روحانی نتوانسته به بسیاری از وعده‌های انتخاباتی‌اش خواسته یا ناخواسته عمل کند، گفته بود: «اصلاح‌طلبان هیچ‌گاه با روحانی عقدی به‌معنای ائتلاف نبسته بودند و حالا که آقای روحانی از خودش عبور کرده، طبیعی است که برخی اصلاح‌طلبان با او زاویه پیدا کنند».
این اظهارات حجاریان اما از جانب چهره‌های دولتی بی‌پاسخ نماند. محمود واعظی رئیس‌دفتر روحانی در پاسخ به حجاریان تصریح کرد: آقای روحانی همان رئیس‌جمهور سال 92 و 96 است و تغییری در رویکرد او ایجاد نشده است.
واعظی ادامه می‌دهد: «اینکه ما در سال 96 با گروهی نشسته باشیم و با هم چیزی را به عنوان ائتلاف امضا کرده باشیم خیر، نه در سال 92 این کار را کرده‌ایم و نه در سال 96.»
چنین اظهاراتی از سوی اصلاح‌طلبان بی‌پاسخ نماند و محمدعلی ابطحی، رئیس‌دفتر رئیس‌دولت اصلاحات،نیز در واکنش به این اظهارات واعظی در صفحه شخصی خود در شبکه اجتماعی توئیتر نوشت: «آقای واعظی گفته ما با هیچ گروهی ائتلاف نکردیم. نه در سال 92 و نه در سال 96. یعنی رای مال خود آقای روحانی بوده و نه به خاطر حمایت اصلاح‌طلب‌ها. به نمک نشناسی کاری ندارم ولی قربان دهنت آقای واعظی. اصلا همه رای مال خود آقای روحانی بوده، همه افتخارات دولت و رئیسش هم مال خودتان.»
نیاز دولت به اصلاح‌طلبان فقط مواقع ضروری؟!
ماجرا به همین جا ختم نشد و اصلاح‌طلبان که ظاهرا دل خوشی از محمود واعظی ندارند و معتقدند وی با نقش‌آفرینی در بسیاری از تصمیمات دولت، نقش جهانگیری به‌عنوان معاون اول را کمرنگ کرده است، به موضع‌گیری علیه اظهارات وی پرداختند.
علی تاجرنیا یکی دیگر از فعالان اصلاح‌طلب است در واکنش به این بخش از اظهارات رئیس‌دفتر روحانی که گفته بود «آقای رئیس‌جمهور از چیزی عدول و عبور نکرده است بلکه دیگران هستند که چنین ذهنیتی دارند»، گفت : «به‌نظر می‌رسد اظهارات اخیر آقای واعظی ناشی از دلخوری ایشان از بخشی از جریان اصلاح‌طلب باشد که انتقادات جدی‌تر و صریح‌تری نسبت به دولت مطرح می‌کنند، مجموعه‌ای از همکاران موثر دولت پس از دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، دچار نوعی محافظه‌کاری شده‌اند و به همین دلیل یا‌دآوری برخی مطالبات را که انتظار استجابت آن از دولت وجود داشته و دارد برنمی‌تابند و تلاش می‌کنند تا این خواسته به‌حق را به تندروی تفسیر کنند.
تاجرنیا در ادامه می‌افزاید: این درست نیست که زمانی که به حمایت اصلاح‌طلبان نیاز داریم به آنها توجه کنیم اما پس از آنکه نتیجه مطلوب حاصل شد آنها را از یاد ببریم و با ادبیات دیگری با آنها صحبت کنیم.
از تمجید روحانی تا شانه خالی کردن از مسئولیت
پس از تداوم فعالیت‌های دولت و نارضایتی‌های نسبی شکل گرفته در محافل اصلاح‌طلبی، این جریان سیاسی به دستور حجاریان تئوری تمجید و تهدید دولت روحانی را در دستور کار قرار داد تا در روزی مثل امروز بتواند زمینه جداکردن راه اصلاح‌طلبان از دولت تدبیر و امید را فراهم آورند. چنانچه حجاریان می‌گفت:«اصلاح‌طلبان باید از تجارب خودشان استفاده و به تداوم دولت آقای روحانی کمک کنند، باید بکوشند روحانی دوام آورد و بماند. ما در حال حاضر آلترناتیوی برای آقای روحانی نداریم. البته دولت هم باید‌اشکالات و کاستی‌های خودش را اصلاح کند و اگر لازم است حتی کابینه را هم ترمیم کند. »
یا تعبیر «دولت؛ رحم اجاره‌ای اصلاح‌طلبان» توسط ابراهیم اصغرزاده، دبیرکل سابق حزب همبستگی که گفته بود اگر رحم اجاره‌ای جنین را خوب محافظت کند، حتما اصلاح‌طلبان آن را دو بار اجاره خواهند کرد.»
حالا که تحلیل‌های جریان رقیب و برخی از چهره‌های حاضر در جریان خودی محقق شده و برجام نشد آنچه که وعده‌اش به مردم داده شد و نوک پیکان انتقادات افکارعمومی اصلاح‌طلبان را نشانه رفته، بهترین راه مطرح ساختن طرح عبور از روحانی و ورود مصداقی زودهنگام به عرصه انتخابات است تا با فرافکنی از زیر بار مسئولیت‌ها شانه خالی کنند و از دگر سو، رسانه‌ها را به جای پوشش دغدغه‌های مردم که عملا بستر ریزش پایگاه اجتماعی اصلاح‌طلبان را تشدید می‌کند، به سوی اهداف انتخاباتی خود شیفت دهند.
تیرهایی که به سنگ می‌خورند
اصلاح‌طلبان اما در شرایطی تلاش می‌کنند که حساب خود را از دولت جدا کنند و دولت برآمده از خود را با افتخاراتش! تنها بگذارند که مردم، دولت روحانی را دولت اصلاح‌طلبان می‌دانند و تیرِ لیدرهای اصلاحات از جملگی به سنگ می‌خورد، چرا که بخش اعظمی از فعالین اصلاح‌طلب نیز اذعان دارند که عملکرد دولت روحانی به پای اصلاح‌طلبان نوشته می‌شود.
غلامحسین کرباسچی دبیرکل سازندگی چندی پیش در کنگره این حزب درباره رابطه اصلاح‌طلبان با دولت گفته است که «مردم نمی‌پذیرند که ما به ضرب و زور استدلال و تبلیغات آنها را به پای صندوق رای بیاوریم و بگوییم با همین قانون و با همین حاکمیت امکان کار وجود دارد اما وقتی در دولت، مجلس و شهرداری قدرت را در دست گرفتیم بگوییم «نمی‌گذارند کار کنیم.» مردم حق دارند به ما بگویند اگر اینگونه بود اصلا چرا وارد میدان شدیم.»
روحانی، دولت اصلاح‌طلبان است
«مصطفی ایزدی» از فعالین اصلاح‌طلب نیز ۲۱ آذرماه در مصاحبه با روزنامه آرمان گفته بود : «اصلاح‌طلبان بر سر دوراهی قرار گرفته‌اند. اگر بخواهند دولت و آقای روحانی را به طور کامل رها کنند، دیگر در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، نمی‌توانند از فرد دیگری حمایت کنند. چرا؟ به این دلیل که مردم خواهند گفت که اصلاح‌طلبان از روحانی حمایت کردند تا رأی بیاورد، اما میانه راه او را تنها گذاشتند! مردم این مسائل را می‌دانند و خواهند فهمید. از سویی هم اگر بخواهند با تمام توان و پتانسیل خود از روحانی حمایت کنند، عملکردها و نمرات منفی دولت روحانی به پای اصلاح‌طلبان نوشته خواهد شد و باید پاسخگو باشند».
از طرفی سید محمد غرضی وزیر پست، تلگراف و تلفن در دولت هاشمی رفسنجانی و کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم اوایل آذرماه به آرمان گفته بود : «اکثر نیروهای قریب به اتفاق آقای روحانی از جناح اصلاح‌طلب انتخاب شده است.اصلاح‌طلبان هر زمانی که به قدرت رسیده‌اند نتوانستند دولت را نگه دارند».
خوب و بد کارنامه دولت به پای اصلاح‌طلبان
«محمد عطریانفر» از فعالین اصلاح‌طلب نیز چندی پیش گفته بود: «قهرا جامعه هر ناکارآمدی در حوزه دولتی را به پای نیروهای پشتیبان آن دولت می‌نویسد و حامیان را هم مورد نقد قرار می‌دهد. در این رابطه چه دولت مقصر باشد و چه ناکارآمدی‌ها با توجه به شرایط بین‌المللی معطوف به حوزه پیرامونی و فراتر از دولت باشد، فرقی نخواهد کرد. رویکرد جامعه نسبت به دولت و حامیانش و یکی انگاشتن آنها قطعی است».
چندی پیش روزنامه اصلاح‌طلب شرق در مطلبی نوشته بود: «خوب و بد روحانی (لااقل بخش زیادی از آن) در محکمه تاریخ قطعاً به پای اصلاح‌طلبان نوشته می‌شود».
رفتار سیاسی اصلاح‌طلبان بدین صورت است که در ابتدا سهم خود را تمام و کمال از دولت می‌گیرند و سپس در زنگ حساب، منکر حضور در دولت شده و نسبت به وضع موجود که خود باعث و بانی آن هستند، انتقاد کرده و غر می‌زنند و مدعی می‌شوند که اگر در دولت بودند چنین می‌کردند و چنان!
اما بارها ثابت کرده‌اند که هیچ برنامه‌ای برای اداره کشور ندارند. تنها هنر این طیف «ترساندن مردم» و «تشویق دولت به دلخوشی به نقطه‌های خیالی» مثل برجام و FATF، تشکیل کمیته و کارگروه برای رفع حصر، جنجال سازی درخصوص حضور زنان در ورزشگاه، هیاهو برای کنسرت و بی‌توجهی به مشکلات معیشتی مردم از سوی این طیف موجب شده است تا علاوه‌بر ناکارآمدی اقتصادی در مدیریت اجرایی، بسیاری از وعده‌ها بر زمین مانده و مسائل حاشیه‌ای و دستِ چندم، مطالبات اصلی مردم را به حاشیه ببرد.
وضع موجودنتیجه حضور اصلاح‌طلبان در دولت است
متاسفانه اصلاح‌طلبان با مسئله پذیرش مسئولیت و پاسخگویی درباره کارنامه کاملاً بیگانه هستند. هدف اصلی کسب قدرت و رسیدن به مطامع شخصی و قبیله‌ای است.
چندی پیش یکی از اعضای سابق دفتر تحکیم و انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر گفته بود: «اصلاح‌طلبان نگاه ابزاری دوگانه به رئیس‌جمهور منتخب دارند. از یک طرف او را پس می‌زنند تا هزینه‌ای پرداخت نکنند. از طرف دیگر تأیید می‌کنند و دو دستی به روحانی چسبیده‌اند. دست از سر روحانی برنمی‌دارند مگر مطمئن شوند چیزی به آنها نمی‌ماسد...اصلاح‌طلبان به روحانی مثل ساندیسی نگاه می‌کنند که تا زمانی که آخرین قطره ممکن در او را میک نزنند، لوله ساندیس را از آن بیرون نخواهند کشید. احتمالاً چند نوبت هم حباب و هوای خالی با طعم آبمیوه باید مکیده شود تا مطمئن شوند که دیگر نمی‌توانند از روحانی استفاده‌ای کنند. بعد همان کاری را که با هاشمی رفسنجانی کردند با او می‌کنند».
به هر ترتیب اصلاح‌طلبان که روزگاری خیالپردازی می‌کردند که با حمایت از دولت روحانی و حضور در قدرت برج بابلی خواهند ساخت و از پله‌های آن به عرش خواهند رسید، امروز خود را گرفتار در باتلاق ناکارآمدی و سوءمدیریت خود کرده می‌بینند و هرچه برای فرار بیشتر دست و پا می‌زنند بیشتر در آن فرو می‌روند.
منبع: روزنامه کیهان
انتهای پیام/
