به گزارش خبرنگار حوزه فن‌آوری‌ گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، نجوم و پدیده‌های مربوط به آن دنیای گسترده و پیچیده‌ای دارند که اغلب در حد یک اسم و اصطلاح با آن آشنایی داریم و اطلاع بیشتر از این پدیده‌ها این بار سیارک‌ها را مورد توجه قرار دادیم تا کمی بیشتر از منشا آن، تاثیر این پدیده نجومی و اشکال مختلف آن بدانیم.

سیاره‌ها جز متداول‌ترین اطلاعاتی است که درباره نجوم داریم، اما سیارک‌ها بر خلاف تشابه اسمی با سیاره ویژگی‌هایی متفاوت نسبت به سیاره‌ها دارند.

سیارک‌ها اجسام نامنتظمی هستند که اطراف خورشید حرکت می‌کنند و در منظومه شمسی تعداد آن به هزاران سیارک می‌رسد؛ برخی از این اجسام میان مدار مریخ و مدار هرمز مشتری قرار گرفته‌اند و برخی دیگر در مکان‌های دیگر منظومه خورشیدی یافت می‌شوند؛ علت فراوانی سیارک‌ها بین مریخ و مشتری وجود سیاره قدیمی و متلاشی شدن آن در فاصله میان این ۲ سیاره است.

تاکنون ۲ نظریه درباره منشا ایجاد سیارک‌ها وجود دارد که اولین نظریه به نام برخورد یا تصادم  و دیگری گرانش مخرّب مشتری نام دارد.

سیارک‌ها چطور نامگذاری می‌شوند؟

وقتی یک سیارک بر مداری در حال حرکت است عددی به ترتیب زمان کشف به این جسم نسبت داده می‌شود و بعد از آن هم نام کاشف برای سیارک در نظر گرفته می‌شود البته از عناوین مشهوری مانند اسطوره‌ها و مشاهیر جهان هم استفاده شده است.

سرس بزرگترین سیارک در کمربند سیارک‌ها محسوب می شود و طبق تخمین‌ها  جرم آن  یک سوم جرم همه۳ هزار سیارک طبقه بندی شده است و  حدود ۵۷۸ مایل یا ۹۳۰ کیلومتر قطر دارد.

کمربند سیارک‌ها دارای بیش از ۲۰۰ سیارک است که بیشتر از ۶۰ مایل یا ۱۰۰ کیلومتر قطر دارند که قطر آن‌ها بزرگ‌تر از ۳/۵ مایل یا یک کیلومتر است؛ یکی از کوچک‌ترین سیارک‌ها هم  ۲۰ پا یا شش متر قطر دارد البته  بیشتر سیارک‌ها قطری کمتر از ۱۸ مایل یا ۳۰ کیلومتر را دارا هستند.

سیارک‌ها بر اثر کشش جاذبه‌ای یک سیاره به خارج از مدار خورشیدی کشیده می شوند و به جای گردش به دور خورشید به دور سیاره می گردند بر همین اساس ستاره شناسان عقیده دارند که ۲ تا از ماه‌های مریخ، فوبوس و دیموس سیارک‌های به دام افتاده به وسیله مریخ هستند.

سیارک‌ها؛ اجسامی کاربردی در فناوری فضایی

وجود سیارک‌ها برای ساخت تجهیزات فضایی و مداری مناسب است و هم‌اکنون بسیاری از مراکز پژوهشی مرتبط با فناوری فضایی در حال مطالعه امکان سفر به سیارک‌ها و برداشت از ذخایر طبیعی آن‌ها هستند؛ با کشف یخ آب بر سطح سیارک تمیس-۲۴، ایده‌هایی برای برداشت آب از سیارک‌ها برای تولید آب مصرفی فضانوردان و تأمین اکسیژن و هیدروژن توسط الکترولیز آب برای مصرف تنفسی یا سوخت فضاپیما‌ها مطرح است.

چنانچه در سفرهای فضایی، طراحی مسیر به گونه ای باشد که سیارک ها در مسیر حرکت فضانوردان قرار گیرند، با توجه به اینکه  هر بار سیارک دارای ذخایر یخ آب در مسیر حرکت قرار می‌گیرد، به سادگی تأسیسات لازم برای ایستگاه سوختگیری فضایی را می‌توان روی سیارک بنا کرد.

تأسیسات تمام اتوماتیک که انرژی تابشی خورشید را توسط صفحات خورشیدی دریافت و به الکتریسیته تبدیل می‌کند؛ با استفاده از انرژی الکتریکی، یخ موجود در خرده‌سیارک را با یک اجاق میکروویو ساده ذوب کرده و  آب را با یک دستگاه ساده الکترولیز به هیدروژن و اکسیژن تبدیل خواهد کرد و در نهایت  هیدروژن و اکسیژن به دست آمده در مخازن جدا از هم ذخیره خواهد شد که  این طرح هنوز در مرحله ایده قرار داشته و عملیاتی نشده است.

علاوه بر این دانشمندان معتقدند سیارک‌ها حاوی کربن، آمینو‌اسید و مواد معدنی هستند، که  اطلاعات ارزشمندی درباره مراحل اولیه شکل‌گیری سامانه خورشیدی (منظومه شمسی)  در اختیار ما قرار می‌دهد و می توان به درک چگونگی شکل‌گیری حیات در زمین کمک کرد به همین دلیل کاوش در این حوزه مورد توجه است.

حقایقی درباره سیارک ها

سیارک‌ها به حدی کوچک هستند که نیروی گرانش آن ها توانایی نگهداشتن جو را ندارد و اغلب قطر کمی دارند؛ براساس آمار  از میان سیارک‌های کشف شده ۱۰ سیارک قطری  بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتر، ۱۰۰ سیارک قطری بین ۸۰ تا ۱۵۰ کیلومتر، ۵۰۰ سیارک قطری بین ۴۰ تا ۸۰ کیلومتر دارند.

جرم کل سیارک‌های شناخته شده ۲/۳ ضربدر ۱۰ به توان ۲۱ کیلوگرم است که فقط ۰/۰۰۱ جرم زمین است و تعیین جرم دقیق سیارک‌ها برای افزایش دانش ما درمورد حرکات مداری سیارات و ترکیبات سیارک‌ها مهم است؛ این موارد می‌تواند موجب اعمال تغییراتی در مدار سیاره مریخ و زمین شود.

طیف سنجی سیارک‌ها نشان می‌دهد که ۱۰ درصد آن‌ها از نظر ساختاری شبیه شهاب‌ها هستند و ۸۰ درصد  از کندریت‌های کربناته تشکیل شده‌اند و هیچ سیارکی آن قدر درخشان نیست که بتوان آن را با چشم غیرمسلح مشاهده کرد و فقط با  دوربین‌های دو چشمی و تلسکوپ‌های کوچک آماتوری امکان رصد داریم.

انتهای پیام/