به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از شبکه تلویزیونی راشا تودی، در کشور کامبوج از موش‌ها برای خنثی سازی مین استفاده می‌شود.

این موش‌ها می‌توانند طی ۲۰ تا ۲۵ دقیقه، زمینی به مساحت ۲۰۰ مترمربع را جستجو کرده و مین‌ها را پیدا کنند.

از زمان قوع جنگ داخلی، میادین مین بسیاری در کامبوج به جا مانده است. به تازگی در این کشور از موش‌ها و قدرت بویایی قوی آن‌ها برای رد یابی مین‌ها استفاده می‌شود. این موش‌ها در شرایط ویژه‌ای پرورش داده می‌شوند.

از این موش‌ها مراقبت‌های ویژه‌ای به عمل می‌آید. این موش‌ها به بوی مواد منفجره حساس هستند و در صورت رسیدن به یک مین با مالیدن صورت خود محل مین را به افرادی که مین‌ها را خنثی می‌کنند نشان می‌دهند.

کشور کامبوج پس از افغانستان بیشترین مناطق آلوده به مین را در جهان داراست. سالیانه شمار زیادی از افراد در این کشور به خاطر برخورد با این مین‌ها جان خود را از دست می‌دهند و یا اینکه دچار نقص عضو می‌شوند.

با وجود اینکه بسیاری از مناطق این کشور از مین پاکسازی شده اند با این وجود هنوز بسیاری از مناطق آلوده به مین در این کشور وجود دارد.

در حالی که تلاش‌های زیادی برای خنثی کردن کامبوج از بمب و مین‌های زمینی منفجر نشده که چندین دهه گذشته در این کشور گذاشته شده صورت گرفته است، تخمین زده می‌شود که ۴ تا ۶ میلیون از آن‌ها هنوز باقی مانده اند.

این مین‌ها که از جنگ داخلی و جنگ کشور همسایه ویتنام و نیروی خمر سرخ باقی مانده، برای مردم روستانشین هنوز هم خطرناک است. مردم مواقعی که به ماهیگیری یا کشاورزی مشغول هستند با مین‌ها برخورد می‌کنند. آمار‌ها نشان می‌دهد که بین ژانویه و ژوئن سال ۲۰۱۶، ۲۹ نفر زخمی و ۲۰ نفر کشته به خاطر این مین‌ها بر جای مانده اند.

جنگ داخلی کامبوج بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۵ میلادی میان نیرو‌های دولتی کامبوج و خِمِرهای سرخ روی داد که به پیروزی خمر‌ها و سرنگونی حکومت مرکزی انجامید.

خمر‌ها از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ بر این کشور حکومت کردند. روش حکومتی آن‌ها طوری بود که در این سال‌ها منجر به نسل‌کشی و قتل‌عام ۱.۷ میلیون نفر شد که ۲۱درصد کل جمعیت کامبوج را تشکیل می‌داد.

از سال ۱۹۷۹ تاکنون ۶۷ هزار نفر بر اثر انفجار مین کشته یا زخمی شده‌اند.

انتهای پیام/