به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، حوزه صنایع دستی به عنوان یک حوزه کاملا بومی همواره در مرکز توجه مسئولان و فعالان اقتصادی کشور قرار گرفته است به گونه‌ای که برخی از مسئولان، این حوزه را مصداق بارز اقتصاد مقاوتی می‌دانند و باور دارند که با اتکا بر حوزه صنایع دستی می‌توان از شرایط نامناسب اقتصادی خارج شد البته همواره انتقاد‌هایی نیز به نحوه مدیریت این حوزه وجود داشته و دارد از این رو با پویا محمودیان معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفتگو کردیم که در ادامه می خوانید.

برخی از فعالان صنایع دستی تصور می‌کنند که معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی نمادین است

اگرچه برخی افراد تصور می‌کنند که همه کار‌های معاونت صنایع دستی و گردشگری نمادین است، اما باید بگویم ما اداره کل آموزش و ترویج، اداره کل حمایت از تولید و اداره کل صادرات داریم. دایره فعالیت‌های معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با توجه به ادارات کل تخصصی آن تعریف می‌شود و خیلی طبیعی است که برخی از فعالیت‌های ما در حوزه ترویج، تبلیغ، فرهنگ‌سازی، گفتمان‌سازی و به قول برخی از فعالان حوزه صنایع دستی، فعالیت‌های نمادین باشد، اما برخی از فعالیت‌های ما فعالیت‌های بنیادین در حوزه تولید هستند و برخی  از فعالیت هایمان درحوزه صادرات، بازرگانی خارجی و بازرگانی داخلی تعریف شده‌اند.

وی افزود:در سال‌های گذشته، یکی از بخش‌هایی که از نظر ما کمتر روی آن کار شده و همین باعث شناخته نشدن جامعه داخلی و حتی خارج از کشور نسبت به توان و ظرفیت‌های صنایع دستی بوده، بحث تبلیغات، ترویج و اطلاع‌رسانی است. بنابراین ما ناگزیر هستیم که کمپین‌های تبلیغاتی، رویداد‌های ترویجی-تبلیغاتی و مناسبت‌های اطلاع‌رسانی با رنگ و بوی تبلیغاتی را با هدف آشنایی دولتمردان، مسئولان کشوری، مردم داخل کشور به عنوان حامیان صنایع دستی و جهانیان در حوزه صنایع دستی عملیاتی کنیم.

 چگونه این تصور در ذهن فعالان صنایع دستی ایجاد شده است؟‌

نمی‌توان از بیرون قضاوت کرد که معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی برخی از فعالیت‌ها را لازم نمی‌داند البته فعالیت‌ها درجه اهمیت مختلفی را به خودشان اختصاص می‌دهند، ولی اهمیت این گونه فعالیت‌ها با نگاه کارشناسی در داخل معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی که یک معاونت تخصصی صنایع دستی و هنر‌های سنتی است، انجام می‌شود و هیچ وقت به این معنی نیست که اگر یک فعالیتی انجام می‌شود و بازخورد‌های آن دیده می‌شود، ما روی حوزه‌های دیگر چشم بستیم یا از حوزه‌های دیگر مغفول ماندیم. ما به تقویت حوزه‌های ۳ گانه زیرمجموعه معاونت صنایع دستی و یکسان دیده شدن آن‌ها اعتقاد داریم، اما در برخی مواقع فروش، نقش کلیدی دارد و فکر می‌کنیم که باید همه ظرفیتمان را در حوزه فروش فعال کنیم. در برخی از مواقع نیز فکر می‌کنیم اگر تبلیغ، اطلاع‌رسانی، فرهنگ‌سازی و گفتمان‌سازی شود، به فروش کمک می‌شود پس این کار را انجام می‌دهیم که ظرفیت‌هایمان را معرفی کنیم تا بتوانیم فروش را بالا ببریم کما اینکه طرح‌ها و پروژه‌های مختلفی هم در این زمینه داریم و در ماه‌های گذشته نیز چنین طرح‌ها و پروژه‌هایی انجام شده‌اند و خوشبختانه خروجی‌های خوبی داشتند.

آمار دقیقی از صادرات چمدانی صنایع دستی نداریم

برخی تصور می‌کنند آمار ارائه شده از میزان صادرات صنایع دستی با حقیقت جور منطبق نیست، پاسخ شما در این خصوص چیست؟

در حوزه صادرات هر آنچه که به عنوان صادرات رسمی بدون احتساب صادرات چمدانی و زیورآلات اعلام می‌شود، فقط براساس آمار رسمی گمرک است بنابراین ما هیچ آماری از خودمان تولید نمی‌کنیم و گمرک نه تنها برای ما بلکه برای همه کالا‌هایی که در سبد صادرات غیر نفتی کشور قرار دارند، یک مرجع به حساب می‌آید و ما براساس آمار اعلام شده از سوی این مرجع، آمار صادراتمان را اعلام می‌کنیم. در حوزه صادرات چمدانی هم تأکید کردیم که تخمین زده می‌شود یا پیش بینی می‌شود و ما آمار دقیق نداریم البته سعی کردیم آمار خیلی خارج از واقعیت و براساس زیاده‌گویی نباشد، زیرا خود ما هم تلاش می‌کنیم از آمارسازی فاصله بگیریم، محیطی شفاف داشته باشیم و هرآنچه که هست را بتوانیم به ذی‌نفعان و علاقمندان به حوزه صنایع دستی اعلام کنیم.

طرح خانه ایرانی منحصر به یک گروه خاص نمی‌شود

برخی از فعالان صنایع دستی نگران هستند که خانه ایرانی بستری برای  رانت به برخی از افراد است

مفهوم خانه ایرانی از نمایشگاه بیست و هشتم متولد شد و خودش را به مخاطبان نشان داد. ادعای ما هم نشان دادن توانمندی ایران در این زمینه بود. خانه‌ای که ادعا شد غیر از لوازم دیجیتالی و الکترونیکی صفر تا صد آن می‌تواند از صنایع دستی باشد که در نمایشگاه بیست و نهم و سی‌ام و به همین ترتیب در هر نمایشگاهی به شدت مورد استقبال قرار گرفت. جنبه‌های خانه ایرانی ما بحث اقتصاد، بحث فرهنگ‌سازی و بحث تبلیغ و ترویج است. ما در زمان مطرح کردن خانه ایرانی گفتیم این خانه مدلی برای زوج‌هایی است که در آستانه ازدواج هستند. وقتی مخاطبان، صنایع دستی را در یک چیدمان معنادار می‌بینند، به عنوان مشتری، خرید برایشان مفهوم منطقی‌تری پیدا می‌کند و می‌توانند خرید معقول‌تری را انجام بدهند. ما در نمایشگاه سی‌ام شاهد بودیم خیلی از غرفه‌داران می‌خواستند که یک یا دو نمونه از اشیا و جنس‌هایشان را در خانه ایرانی بگذارند، زیرا می‌دانستند بازخورد آن در قالب خانه ایرانی بهتر بود و وقتی بازدیدکنندگان می‌پرسیدند که این جنس کجاست؟ آدرس غرفه نمایشگاهی آن داده می‌شد.

 خانه ایرانی اصلا منحصر به یک گروه خاص نمی‌شود و متعلق به کسانی است که توانایی چیدمان در فضای یک خانه یا محیط کار را دارند بنابراین اصلا رانت یا مسأله‌ای که مفسده به وجود بیاورد، نیست.

در ماه‌های اخیر شاهد پس گرفتن خانه‌های اختصاص داده شده به فعالان صنایع دستی بودیم، آیا این خانه‌ها در تملک سازمان میراث فرهنگی هستند؟
اگرچه خیلی از فعالان حوزه صنایع دستی فکر می‌کنند که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مالک خانه‌ها است اما اینطور نیست و این خانه‌ها تحت تملک صندوق حفظ و احیا هستند و از شرایط و ضوابط بهره‌برداری خاص خودشان پیروی می‌کنند. ما بسیار تلاش کردیم که در جهت حمایت از فعالان صنایع دستی کاربری خیلی از خانه‌های تحت تملک صندوق حفظ و احیا را فرهنگی-صنایع دستی کنیم البته کاربری خیلی از این خانه‌ها اقامتی یا رستوران است. ما تا جایی که توانستیم سعی کردیم که از هنرمندان حمایت کنیم.

انتهای پیام/