به لحاظ تکنولوژی در کارتهای مغناطیسی تنها اطلاعات عمومی کاربر مانند نام و شماره کارت وجود دارد، اما روی کارتهای هوشمند، پردازشگر و حافظه امن وجود دارد و به این ترتیب میتوان برای کاربر کیف پول ایجاد و مانده حساب یا کیف پول را روی کارت ذخیره کرد.
این مطلب را از دست ندهید: بدون نیاز به کارتهای بانکی خرید کنید
با توجه به امکان رمزنگاری که روی کارتهای هوشمند قرار داده شده است، این کارتها قابل کپیشدن نیستند. این موضوع درحالی است که کارتهای مغناطیسی به راحتی قابل کپیبرداری هستند.
بهعنوان مثال اگر کارتهای مغناطیسی را برای یک بار در یک دستگاه کارتخوان تقلبی قرار دهید، پس از آن میتوان کارت جدیدی با همان مشخصات صادر کرد.
به جز این استفاده از کارتهای هوشمند میتواند خرید از فروشگاههای اینترنتی را آسانتر کند. حالا تحریم و البته نبود کیف پول الکترونیک یا مستر کارت خرید ایرانیها را از فروشگاههای اینترنتی دشوار کرده است.
بیشتر بدانید: کارتهای بانکی جمع میشود؟
با این حال همتی، رئیس بانک مرکزی گفته است این کارتها میتواند جایگزین کیف پول الکترونیک شود و با فناوری بلاکچین امکان خریدهای کوچک از فروشگاههای بینالمللی را برای ایرانیها فراهم کند.
کارتهای هوشمند (Smart Cards) از نظر اندازه و شکل ظاهری، شبیه به کارتهای مغناطیسی معمولی هستند؛ ولی درون این کارتها کاملاً با کارتهای معمولی متفاوت است.
کارتهای مغناطیسی معمولی یک تکه پلاستیک ساده با یک نوار مغناطیسی هستند.
این مطلب را از دست ندهید: آیا کارتهای مغناطیسی هوشمند میشود؟
در حالیکه کارتهای هوشمند درون خود یک ریزپردازنده دارند. این ریزپردازنده، چون بیش از اندازه کوچک است با فناوری خاصی کِشت میشود (تبدیل یک ترانزیستور به اندازه یک نخود به سایزی معادل کوچکتر از نوک سوزن).
ریزپردازنده معمولاً در زیر یک اتصال طلایی در یک طرف کارت قرار دارد. این ریزپردازنده در کارتهای هوشمند در حقیقت جایگزین نوار مغناطیسی در کارتهای معمولی شدهاست.
اطلاعات ضبط شده بر روی نوار مغناطیسی کارتهای معمولی به راحتی قابل خواندن، نوشتن، حذف یا تغییر هستند. به همین علت نوار مغناطیسی محل خوبی برای نگهداری اطلاعات نیست. به همین دلیل هم برای استفاده از چنین کارتهایی و تأیید درستی و دریافت و پردازش اطلاعات، به طراحی شبکههای کامپیوتری گسترده، نیاز هست.
کارت هوشمند بدون نیاز به چنین امکاناتی به دلیل امنیت خود میتواند اطلاعات را در خود ذخیره کرده و در صورت لزوم در محلهای مختلف از این اطلاعات بدون نیاز به اتصال به شبکه استفاده کند.
ریزپردازنده در کارت هوشمند برای امنیت مورد استفاده قرار میگیرد. در واقع کارت هوشمند یک رایانه کوچک است که با کامپیوتری که به دستگاه کارتخوان متصل است ارتباط برقرار میکند. تا ریزپردازنده کارت، از معتبر بودن دسترسی به کارت مطمئن نشود، به کارتخوان اجازه دسترسی نمیدهد. پس از صدور مجوز دسترسی، کارتخوان میتواند همانند یک دیسک با کارت که دارای حافظه (Ram) است کار کند؛ اطلاعات را خوانده، پردازش و تغییر دهید.
این مطلب را از دست ندهید: مهاجرت از کارتهای بانکی مغناطیسی به کارتهای هوشمند
کارتهای هوشمند میتوانند تا ۸ کیلوبایت Ram (حافظه با دسترسی تصادفی برای خواندن و نوشتن اطلاعات)، ۳۶۴ کیلوبایت ROM (حافظه فقط خواندنی)، ۲۵۶ کیلوبایت PROM (حافظه فقط خواندنی قابل برنامهریزی) و یک ریزپردازنده ۱۶ بیت داشته باشند. کارت هوشمند همچنین برای نقل و انتقال اطلاعات از یک درگاه سریال و برای تأمین انرژی خود از یک منبع بیرونی (مثلاً دستگاه کارتخوان) استفاده میکند. ریزپردازنده برای انجام یک مجموعه عملیات محدود همانند رمزنگاری مورد استفاده قرار میگیرد.
نسل جدید کارتهای هوشمند، کارتهای هوشمند بدون تماس (Contactless) هستند. این کارتها بدون تماس و با فناوری سامانه بازشناسی با امواج رادیویی کار میکنند. این کارتها در مواقعی که نیاز به برقراری ارتباط سریع و حتی بدون دخالت دست وجود دارد، کاربرد بسیاری دارند. برای نمونه برای ورود یک به اتاق، کارت ممکن است در جیب یا کیف شخص باشد و از همان محل و بدون نیاز به خارج کردن با دستگاه کارتخوان ارتباط برقرار کرده و مجاز بودن ورود بررسی شده و در باز شود.
این مطلب را از دست ندهید: کارتهای هوشمند بانکی دقیقا چه ویژگیهایی دارند؟
همچنین در بسیاری از سامانههای رفت و آمد عمومی در جهان به دلیل شمار زیاد مسافران و به خاطر سریعتر شدن کنترل بلیط از این نوع کارتها استفاده میشود. از آنجایی که این کارتها دارای یک ریزپردازنده هستند و این ریزپردازنده به دسترسی به حافظه کارت نظارت میکند، میتوان به امنیت اطلاعات درون کارت اطمینان داشت و اطلاعات مهم را در آن ذخیره کرد.
این کارتها که در سال ۱۹۷۰ (میلادی) عرضه شدند مشکل امنیت را که در دسترسی به کارتهای معمولی مغناطیسی وجود داشت، برطرف کردند. ولی این نوع کارتهای هوشمند هم همانند کارتهای معمولی مغناطیسی نیاز به قرار گرفتن در دستگاه برای خوانده شدن اطلاعات دارند.
از نظر دوری مجاز برای برقراری ارتباط چند نوع کارت هوشمند وجود دارد. در دو نوع استاندارد آنها (نوع A و B) بیشینه دوری مجاز برای برقراری ارتباط ۱۰ سانتیمتر است. این دوری به این دلیل است که سامانه (مانند کم کردن پول از کارت مترو) به صورت ناخواسته (مانند گذشتن از کنار ورودی مترو) عمل نکند.
این مطلب را از دست ندهید: کارت هوشمند ملی جایگزین تمامی کارتهای بانکی
همچنین در یک نوع دیگر، بیشینه دوری مجاز برای برقراری ارتباط ۵۰ سانتیمتر در نظر گرفته شدهاست.
انتهای پیام/