به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حدود ۲ هفته پیش، نیویورک‌تایمز با یک ناپرهیزی عجیب از خط قرمز‌های مرسوم خود عبور کرد. انتشار مقاله «وقت شکستن سکوت فلسطین فرارسیده» در روز ۱۹ ژانویه تااندازه‌ای لابی صهیونیست و متحدانش را متشنج کرد که میکائیل اورن، مسئول هماهنگی سازمان‌های صهیونیستی در آمریکا از نویسنده مقاله، خانم «میشل الکساندر» با عنوان تهدید استراتژیک یادکرد. آن‌هایی که با ادبیات لابی‌های صهیونیستی آشنایی دارند به‌خوبی با معنی این برچسب آشنا هستند.

 

 

رویداد‌های مشابه به‌خوبی نشان می‌دهند که سرنوشت دارندگان این عنوان تا چه اندازه شبیه به هم پیش می‌رود. بیشتر آن‌ها در وهله اول رسانه و تریبون‌های‌شان را از دست می‌دهند. کرسی‌های دانشگاه با دلایلی مبهم از آن‌ها گرفته می‌شود و اگر در حلقه‌های مدیریتی فعال باشند به‌سادگی مستحق حذف شدن قرار می‌گیرند؛ اما میشل الکساندر کیست و در مقاله ۱۹ ژانویه با جانب‌داری از چه اصولی شایسته عنوان «تهدید استراتژیک» از سوی لابی صهیونیست شد؟

ماجرا از دو هفته پیش شروع شد. لابی صهیونیست، «آنجلا دیویس» مبارز مشهور و باسابقه حقوق مدنی در آمریکا را به دلیل حمایت از جنبش «بایکوت اسرائیل» هدف قرارداد. در ادامه این انتقاد و فشار‌ها موسسه حقوق شهروندی بیرمنگام در ایالت آلاباما، ضیافت سالیانه خود را لغو کرد. قرار بود در این جشن جایزه مهم حقوق بشر به آنجلا دیویس اهدا شود. انتشار این خبر واکنش‌های تندی را در افکار عمومی به دنبال داشت. محروم شدن دیویس از جایزه سالانه صلح باعث شناخته‌تر شدن تاریخچه فعالیت‌های مدنی او شد. تا پیش از این رویداد در محافل مدنی ایالت متحده، دیویس را به‌عنوان رهبر حزب کمونیست آمریکا در دهه ۶۰، فعال حقوق زنان، سیاه‌پوستان و از پیشروان نهضت ضد جنگ ویتنام می‌شناختند. لغو این مراسم باعث رو شدن رویکرد‌های ضداسرائیلی خانم دیویس شد و جنبش بایکوت اسرائیل را بیش‌ازپیش سر زبان‌ها انداخت. حمایت فعالان مدنی ازآنجلا دیویس نشان داد که او در ۷۴ سالگی به دلیل پیشینه فعالیت‌های صلح‌طلبانه و جسارت ورزی‌هایش در افکار عمومی هنوز جایگاه قابل‌احترامی دارد.

در ادامه واکنش‌های جنجالی به لغو این مراسم، شورای شهر بیرمنگام با انتشار بیانیه‌ای از فعالیت‌های مدنی دیویس قدردانی کرد. طولی نکشید که رییس و نایب‌رییس این موسسه مجبور به استعفا شدند. با وقوع سریالی این اتفاق‌ها درست درزمانی که تصور می‌شد این قائله به پایان رسیده، انتشار مقاله‌ای با عنوان «وقت شکستن سکوت فلسطین رسیده» همچون آتش زیر خاکستر شعله‌ور شد و سکوت محافل روشنفکری آمریکا را به چالش کشید.


خانم میشل الکساندر یک وکیل حقوق مدنی است که به‌تازگی با انتشار کتاب «the new jim crow» با موضوع زندانیان سیاه‌پوست مورد تحسین قرارگرفته است در این مقاله با جسارتی کم‌نظیر تمام فعالان حقوق مدنی را به شجاعت و افشاگری درباره بحران فلسطین دعوت می‌کند. این وکیل حقوق مدنی در مقاله‌اش یادآوری می‌کند که مارتین لوتر کینگ به‌عنوان پیش‌آهنگ مبارزه با جنگ ویتنام، رفتاری اخلاقی پیشه کرد و این کاری است که همه ما باید در قبال بحران فلسطین و جنایت و تبعیض‌هایی که در تمام این سال‌ها پیرامون آن رخ‌داده انجام دهیم و لازمه آن، شکستن سکوت درباره مسئله فلسطین است.

در این مقاله آمده است: «مارتین لوتر کینگ شجاعانه از جنگ ویتنام حرف زد. ما نیز وظیفه‌داریم با این بی‌عدالتی مهم دوران خود برخورد کنیم. کینگ به‌عنوان پیش‌آهنگ مبارزه با جنگ ویتنام رفتاری اخلاقی پیشه کرد. هرچند برایش گران تمام شد، ولی اگر ما می‌خواهیم در دوران بحرانی به ارزش‌های واقعی‌مان پایبند باشیم باید این رفتار را الگو قرار دهیم، حتی اگر سکوت مایه نفع شخصی یا کمک به اهدافی می‌شوند که برایمان عزیزند. مثل همان عذر و بهانه و روابطی که تاکنون موجب شده خودم در قبال چالش بزرگ این عصر که بحران اسرائیل _فلسطین است وادار به سکوت شوم.»

خانم میشل الکساندر در ادامه مقاله می‌نویسد بالاخره یک روز باید هم‌صدا جلوی سیستم تبعیض قانونی در اسرائیل بایستیم: «ما نمی‌توانیم در برابر مخالفت اسرائیل با حق بازگشت پناهنده‌های فلسطینی همان‌طور که در قطعنامه‌های سازمان ملل بر روی آن تأکید شده کوتاه بیاییم. باید همه هزینه‌هایی که تا به امروز دولت آمریکا صرف حمایت از خصومت‌ها و کشتار هزاران قربانی در غزه کرده و همچنین اعتراف به پرداخت ۳۸ میلیارد دلار کمک نظامی به اسرائیل را زیر سؤال ببریم. بالاخره یک روز باید با شجاعت تمام و متکی بر اصولمان هم‌صدا جلوی تبعیض قانونی در اسرائیل بایستیم. سیستمی که بیش از ۵۰ قانون تبعیض‌آمیز نسبت به اقلیت عرب در اسرائیل وضع کرده. مثل قانون جدید دولت و ملت که به‌صورت رسمی تنها اسرائیلی‌های یهودی را لایق حق تعیین سرنوشت می‌داند و حق ۲۱درصد از شهروندان عرب را نادیده گرفته است.»

الکساندر در ادامه مقاله از وضعیت حامیان جنبش بایکوت اسراییل و این‌که تا چه اندازه در فشار هستند می‌گوید: «من نمی‌توانم با اطمینان کامل بگویم که اگر کینگ زنده بود به بیرمنگام به خاطر دفاعی که از حمایت شجاعانه آنجلا دیویس از ملت فلسطین کرد تبریک می‌گفت، اما من تبریک می‌گویم. در این روز‌های ابتدایی سال نو می‌خواهم با شجاعت و ایمان بیشتری از بی‌عدالتی‌های بیرون مرزها، به‌ویژه آن دسته که از طریق دولت ما تأمین مالی می‌شوند، حرف بزنم. وجدان من گزینه دیگری در برابرم قرار نمی‌دهد.»

انتشار مقاله خانم میشل الکساندر باعث خشم مقامات اسرائیل شد. استقبال سایت‌های خبری آلترناتیو از این مقاله آن را به سوژه‌ای برای گمانه‌زنی‌های بی‌پایان تبدیل کرده است. تا پیش از انتشار این مقاله، نیویورک‌تایمز با موضع‌گیری‌های صهیونیستی‌اش معروف بود. حال سؤال اصلی اینجاست که چه عواملی دست‌به‌دست هم داده‌اند تا چنین مقاله‌ای به انتشار برسد. برخی از کارشناسان راه یافتن «ایلهان عمر» به کنگره آمریکا را در انتشار این مقاله بی‌تأثیر نمی‌دانند.

عمر نماینده‌ای مسلمان و حامی جنبش بایکوت اسرائیل است و حضور او در کنگره به فعالیت‌های حامیان جنبش بایکوت شجاعت بیشتری می‌دهد. جنبش بایکوت اسرائیل یا کمپین انزوا، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل، جنبشی جهانی است که هدف از آن تحت‌فشار قرار دادن دولت اسرائیل برای پایان اشغال سرزمین فلسطین، رفع تبعیض و به رسمیت شناختن حق بازگشت میلیون‌ها آواره فلسطینی است.

اعلام نامزدی رسمی سناتور دموکرات «کامالا هریس» برای شرکت در انتخابات ۲۰۲۰ آمریکا هم از این مقاله بی‌تأثیر نمی‌ماند. خانم کامالا هریس از نمایندگان حزب دموکرات که ترقی‌خواه هستند به‌حساب می‌آید. البته موضع آن‌ها ترقی‌خواهی منهای مسئله فلسطین است. آن‌ها در مواردی مانند حقوق بشر، فمینیسم و حقوق هم‌جنس‌گرا‌ها ترقی‌خواه هستند، اما مسئله فلسطین را از دایره ترقی‌خواهی‌شان اخراج کرده‌اند. کارشناسان براین باورند انتشار چنین مقاله‌هایی بر موضع عمومی در ایالت متحده نسبت به اسرائیل تأثیر مستقیم خواهد داشت. با تأثیرگذاری این دست مقاله‌های جسارت‌آمیز، کار نامزد‌هایی مانند خانم هریس که از دوآتشه‌های ایپک (اتحادیه قدرتمند یهودیان در آمریکا) است برای جمع‌آوری رأی سخت خواهد شد.

منبع: فارس

انتهای پیام/