به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ابن عباس گوید؛ علی بن ابی طالب روی به پیغمبر آورد و چیزی از آن حضرت خواست پیغمبر به او فرمود؛ یا علی به آن که مرا پیغمبری به حق (برای مردم) فرستاد سوگند که نزد من هیچ از کم و بیش نیست ولی تو را چیزی می‌آموزم که دوست من جبرییل برای من آورد و گفت: یا محمد این هدیه‌ای است از نزد خدای عز و جل که تو را بآن گرامی داشته و به هیچ کس از پیغمبران پیشین این هدیه را نداد و آن نوزده جمله است که هر دلسوخته و هر مصیبت زده و هر اندوهناک و هر غمناک و هر کسی که در خطر دزد و آتش سوزی باشد آن‌ها را بخواند و هر بنده‌ای که از پادشاهی بترسد آن کلمات را بگوید خداوند برای او وسیله رهایی فراهم سازد و آن نوزده جمله است که چهار جمله آن بر پیشانی اسرافیل نوشته شده و چهار جمله اش بر پیشانی میکاییل و چهار جمله بر گرداگرد عرش و چهار جمله اش بر پیشانی جبرییل و سه کلمه آن در جایی که خدا خواسته است علی ابن ابی طالب عرض کرد: یا رسول الله چگونه آن‌ها را بخوانیم و سپس ایشان فرمود:

و آن دعا این است:

 

یا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ، وَ یا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ، وَ یا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ، و یا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ، وَ یا غِیاثَ مَنْ لا غِیاثَ لَهُ، وَ یا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ، وَ یا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ، یا کَریمَ الْعَفْوِ، یا حَسَنَ التَّجاوُزِ، یا عَوْنَ الضُّعَفاءِ، یا کَنْزَ الْفُقَراءِ، یا عَظیمَ الرَّجاءِ، یا مُنْقِذَ الْغَرْقى، یا مُنْجِىَ الْهَلْکى، یا مُحْسِنُ، یا مُجْمِلُ، یا مُنْعِمُ، یا مُفْضِلُ.‌ای تکیه گاه آن که تکیه گاهی ندارد،‌ای اندوخته آن که اندوخته‌ای ندارد،‌ای پشتیبان آن که پشتیبانی ندارد،‌ای نگاهدار آن که نگاهداری ندارد،‌ای فریادرس آن که فریادرسی ندارد،‌ای گنج آن که گنجی ندارد،‌ای عزّت آن که عزّتی ندارد،‌ای کریمانه درگذرنده،‌ای نیکو گذشت،‌ای پشتیبان ناتوانان،‌ای غنای تهیدستان،‌ای بزرگ مایه امید،‌ای نجات دهنده غریقان،‌ای رهایی بخش هلاک شدگان،‌ای احسان کننده،‌ای زیبایی بخش،‌ای نعمت ده،‌ای عطابخش.

اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللّیْلِ، وَ نُورُ النَّهارِ، وَ ضَوْءُ الْقَمَرِ، وَ شُعاعُ الشَّمْسِ، وَ حَفیفُ الشَّجَرِ، وَ دَوِىُّ الْماءِ، یا اَللّهُ یا اَللّهُ یا اَللّهُ، لا اِلهَ إلّا اَنْتَ، وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ، یا رَبّاهُ، یا اَللّهُ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ افْعَلْ بِنا ما اَنْتَ اَهْلُهُ.

تویی آن که سیاهی شب و روشنی روز و پرتو ماه و شعاع خورشید و وزش باد در درخت و صدای آب برایت سجده کرد،‌ای خدا،‌ای خدا،‌ای خدا، معبودی جز تو نیست، یگانه و بی شریکی،‌ای پروردگار،‌ای خدا، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با ما آنچه شایسته آنی انجام ده.

 

پس از دعا هرچه حاجت دارى درخواست کن.

مؤلف گوید؛ و نیز براى گشایش مشکلات و رفع گرفتارى، و برطرف شدن غم و اندوه، تداوم بر این ذکر که حضرت جواد علیه السّلام تعلیم فرموده بسیار سودمند است:

یَا مَنْ یَکْفِى مِنْ کُلِّشَىءٍ وَلا یَکْفى مِنْهُ شَىءٌ اِکْفِنى ما اَهَمَّنِى

 

اى آن که از هر چیز کفایت کند و از او چیزى کفایت نکند، کارهاى مهمّ مرا کفایت فرما.

منبع: بیتوته

انتهای پیام/