مریم دوستی نویسنده و کارگردان سینما، درباره دغدغه و خواسته اش از جشنواره فیلم فجر به عنوان تریبونی تاثیرگذار، به خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: اولین نکته‌ای که طی این سال‌ها برای من جالب بوده این است که هرچه با صداقت و هنرمندانه‌تر پیش می‌روی، کمتر مورد توجه واقع می‌شوی! در حقیقت شرایطی با فشار‌های هدف‌دار درست می‌شود تا بین فیلمسازان تقابل ایجاد کند.

وی افزود: یک دسته به درآمدزایی و به سمت اوج گرفتن کاذب تشویق می‌شوند؛ این‌ها اگر بگویند با پول شخصی و در بخش خصوصی فیلم می‌سازند، دروغ می‌گویند. دسته دوم امثال من هستند که سینما را از صفر شروع کردند، تحصیلات آکادمیک دارند، دغدغه‌مند پیش می‌روند و یک شبه به اوج نرسیدند و معمولاً حق انتقاد از وضعیت سینما با این گروه است.

این کارگردان ادامه داد: جشنواره فیلم فجر به نحوی عمل کرده که حتی برخی منتقدان در خصوص نقد برخی فیلم‌ها لاپوشانی کرده و به همه و یا هیچ کدام از نقاط منفی و مثبت فیلم‌ها اشاره نمی‌کنند.  در صورتی که فضای نقد به عنوان حرکتی بسیار مهم در سینما باید به درستی عمل کند تا شاهد انسانی‌تر و کمال طلب‌تر شدن فضای فیلمسازی باشیم.  به نظرم جشنواره مکانی برای عرض اندام برخی‌ افراد شده است؛ در صورتی که باید مکانی در جهت محک خوردن حرفه‌ای فیلمسازان دغدغه‌مند باشد.

دوستی در ادامه اظهار داشت: جشنواره در این سال‌ها نشان داده از تمامیت فیلم‌هایی که باید و شایسته است، حمایت نمی کند! این جشنواره است یا شو؟!

وی در پاسخ به این سوال که جایزه در جشنواره گرفتنی و یا دادنی است و شما جزو کدام دسته هستید، بیان کرد: من جزو گرفتنی‌ها هستم و سفارشی کار نیستم؛ فکر می‌کنم فیلمساز باید با تلاش و صبر و ارائه کار خوب حتی اگر سال‌ها طول بکشد، جایزه خود را با چنگ و دندان و به درستی دریافت کند.

این کارگردان در ادامه به وضعیت فیلمسازی کشور اشاره کرد و گفت: برخی فیلمسازان ما به نحوی پیش می‌روند که انگار فقط ساخت فیلم برایشان مهم است، آن هم تحت هر شرایطی... . به هیچ چیز کار ندارند و شاید در برخی مواقع همکاران خود را هم بکوبند. تصور کنید فیلمسازی که دلش نمی‌خواهد در چنین شرایطی فعالیت کند و قصد تولید اثری ماندگار را دارد، می‌تواند نفس بکشد؟!

دوستی افزود: ما می‌دانیم فضای الان جامعه به لحاظ اقتصادی و بسیاری جهات، ملتهب است و مردم دغدغه‌های اقتصادی فراوانی دارند و این التهاب باعث شده فیلم‌های ملتهب بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. سینما به عنوان تریبونی مهم می‌تواند در قالب فیلمسازی به این جریان بپردازد؛ اما مدیران سینمایی باید مواظب باشند افزایش سینمای ملتهب، خشن و پرخاشگر فضای خوبی در جامعه ایجاد نمی‌کند.

دوستی در پاسخ به این سوال که اگر بسترش فراهم شود سفارشی سازی می‌کنید، اظهار داشت: اگر روزی فیلم سفارشی ساختم قطعا منکر حقیقت نمی‌شوم؛ چون منکر حقیقت شوم یعنی با دروغ، خودم را به سینما تحمیل کردم. از سویی مردم و جامعه باهوش تر از آن هستند که آدم بتواند منکر کاری که کرده شود. اولین فیلمم دفاع مقدسی و به معنای واقعی ارزشی بود، اما " آسیه در زمستان "هم که واقعا ارزشی بود در تولید مورد حمایت قرار نگرفت!

این کارگردان در خصوص علت به تعویق افتادن تولید دو فیلمنامه‌ای که آماده ساخت دارد و اینکه چرا برخی‌ به راحتی فیلم تولید می‌کنند، گفت: من به هر قیمتی که هویت ۲۰ سال فعالیتم در حوزه‌ سینما را زیر سوال ببرد، فیلم نمی‌سازم و قطعاً زیر بار هر شرایطی نمی‌روم. اگر زمانی فیلمی ساختم که به واسطه آن جایزه گرفتم، باید بدانم اصل حق خودم را دریافت کردم.

دوستی در بخش پایانی صحبت‌های خود در پاسخ به این سوال که چقدر یادگیری آکادمیک سینما برایش اهمیت دارد، بیان کرد: همیشه اعتقادم بر این بود که تحصیلات آکادمیک جهانی، نگاهی نو و خردمندی به همراه دارد. بدین علت تصمیم گرفتم به تحصیلات آکادمیک بپردازم و همچنان به این مسیر ادامه خواهم داد.

انتهای پیام/