به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، طبق آخرین آمارهای ارائه شده از مرکز ملی بازیهای رایانهای هم اکنون بیش از ۲۸ میلیون گیمر در ایران وجود دارد و هشت میلیون کودک ایرانی زیر ۱۲ سال کاربر بازیهای رایانهای هستند که روزانه ۱۳ میلیون ساعت با این بازیها سرگرم میشوند، اما بازیهای رایانهای علاوه بر سرگرمی، هیجان و اعتیاد، میتواند درآمدزا هم باشد! اکنون در تمام دنیا گیمرهایی هستند که درآمدهای میلیون دلاری از بازی دارند و بیشتر این درآمدها میتواند از فروش پخش زنده بازی (Live Stream) باشد. وقتی بینندههای پخش زنده بازیِ یک گیمر زیاد باشند، او میتواند از طریق تبلیغ یا حامیهای مالی درآمد خوبی کسب کند، اما رسیدن به این درآمدهای رویایی کار بسیار دشوار و مشکلی است. به همین بهانه با چند گیمر حرفهای در ایران به صحبت نشستیم تا با این مشکلات و دنیای بازی بیشتر آشنا شویم.
«آرمان مداحی»، ۲۱ ساله و اهل شیراز است که از ۱۰ سالگی به طور حرفهای بازی کرده است و جزو نفرات برتر بازی «data ۲» است. او در روزهای فراغت به طور میانگین ۶ تا ۱۰ ساعت بازی میکند. آرمان درباره بازی میگوید: «بازیهای رایانهای اعتیاد آور است و خانواده من هم مثل بیشتر خانوادههای ایرانی با آن مخالفند و بازی را به عنوان یک شغل نمیبینند و فقط به درس تاکید دارند. با این حال و به نظر خودم بازی ذهنم را هوشیار کرده، مغزم را به کار گرفته و سرعت عملم را بیشتر کرده است. البته در زمینه عاطفی کاملا تنها شده ام و دوستی ندارم. آدمهایی که در زندگی ام بودند، حس کردند به آنها اهمیت نمیدهم و به من سر نمیزنند. الان من فقط کتاب ها، هم تیمیها و بازی هایم را دارم.»
آرمان درباره مشکلات گیمرها میگوید: «درد تمامی گیمرها، پینگ (فاصله زمانی تبادل اطلاعات تا سرور) بالا در ایران است یعنی ما بازی را دو ثانیه دیرتر از خارجیها میبینیم و این باعث میشود گاهی در تیراندازیها با پیش بینی و حدسی تیر بزنیم به جایی که کسی نیست! خارجیها اگر پینگ شان روی ۶۰ بیاید، بازی را متوقف میکنند. این در حالی است که پینگ ما در بهترین حالت، ۹۰ است! از طرفی گران بودن صندلی گیم و مانیتورهای خوب، هم چشم هایمان را ضعیف میکند و هم هزینه زیادی روی دست مان میگذارد.»
آرمان در پایان آرزوهای خود را این گونه بیان میکند: «دوست دارم روزی برسد که من هم مثل گیمرهای درجه یک دنیا، درآمد میلیون دلاری از این حرفه داشته باشم.»
«مریم میرزایی»، ۲۴ ساله، ساکن تهران و شغل اصلی اش استریم (فروش پخش زنده بازی) بازیهای آنلاین است. مریم که فوق دیپلم حسابداری دارد، بزرگترین تفریح خود را بازی میداندو نفر پنجم بازی فورتنایت در دنیاست. او بر خلاف خیلی از گیمرهای دیگر، خانوادهای اهل بازی دارد و از طرف خانواده اش حمایت میشود، اما مشکلات او با گیمرهای پسر کمی فرق دارد. مریم میگوید: «حتما نباید پسر باشی تا دست به صفحه کلید بزنی، ولی در جامعه تصور این است که بازی رایانهای برای پسرهاست. هرچند دختران فعالیت کمتری در بازی دارند که یک علتش بازخوردی است که از طرف جامعه میگیرند. من هم در شروع کارم از طرف جامعه با انتقاد رو به رو بودم مثلا خیلی از پسرها با این که خودشان در بازیها به صورت حرفهای مشارکت ندارند، اما تا یک دختر گیمر میبینند، اولین کارشان تحقیر و تمسخر آن دختر است.»
او درباره درآمدش هم میگوید: «در ابتدا من تلاش کردم ثابت کنم که نه تنها فرقی با پسرها ندارم بلکه در برخی زمینهها موفقتر هم هستم. این موضوع روی درآمد من از استریم هم تاثیر دارد. پسرها درآمد بیشتری از این کار دارند، چون از جانب بازدید کنندهها بیشتر حمایت میشوند، اما دخترها نه. حتی پیش آمده که بعضی بازدیدکنندهها رسما اعلام میکنند که، چون من دختر هستم، از استریم حمایت نمیکنند. البته گاهی هم میشود که مبالغ دریافتی از حامیان زیاد باشد و بتوانم کارهای شخصی ام را با درآمد خودم انجام بدهم، اما هنوز هم برای بخشی از کارها از خانواده پول میگیرم؛ خب من در ماه حدود ۳۵۰-۳۰۰ هزار تومان فقط هزینه اینترنت میدهم.»
مریم میگوید: «بازی برای من یک عشق است با این که گاهی به خاطرش استرس میگیرم، اما خیلی از افراد کورکورانه اعتیاد شدیدی به آن پیدا میکنند و این اصلا خوب نیست. من تلاش میکنم این طور نباشم.»
«محمدحسین نقی پور»، ۲۱ ساله، اهل تهران، ۱۸ تا ۲۰ ساعت در روز برای بازی وقت میگذارد و در کمترین حالت روزی ۱۲ ساعت. او میگوید: از وقتی یادم میآید، کنسول و سیستم داشتم، ولی یک سال است که به عنوان یک حرفهای آن را جدیتر گرفته ام. محمدحسین درباره سبک زندگی اش میگوید: «برای موفقیت در یک راه عجیب و غریب، باید کارهای عجیب و غریب بکنی و به خودت سختی بدهی. بازی، عشقی است که به اعتیاد وصل و جزئی از زندگی ات میشود. خیلی از گیمرها زندگی خانوادگی و مشترک شان را به خاطر بازی به هم زده اند که البته من نمیگویم خوب است؛ فقط میخواهم میزان وابستگی و اعتیاد مشخص شود.»
او درباره مزایای گیمر شدن هم میگوید: «گیم باعث شده من ضمن یاد گرفتن بخش زیادی از زبان انگلیسی، در زندگی سریعتر تصمیم بگیرم؛ هرچند تمرکزم در مسائل دیگر را پایین آورده است. گاهی تا ۲۰۰ تومان هم در ماه برای بازی خرج میکنم و اگر بخواهم سخت افزار بخرم، حداقل ۵۰۰ تومان! خانواده من در صورتی که بازی در کنار درس و دانشگاهم باشد، مشکلی با آن ندارند، اما قبول نمیکنند که به عنوان یک حرفه به آن نگاه کنم. مردم فکر میکنند اگر دکتر یا مهندس نباشی، در جامعه جایگاهی نداری، اما من تمام تلاشم را میکنم تا این باور را عوض کنم.»
«نقی پور» درباره وضعیت گیمرها در ایران هم میگوید: «در کشور ما فرد یا سازمانی در بازی استعدادیابی و حمایت نمیکند. به همین دلیل خیلیها به رغم داشتن استعداد و علاقه این رشته را ترک میکنند! چون هزینه تجهیزات به قدری زیاد است که هرکسی از پس آن برنمی آید. مثلا تهیه یک سیستم خوب بالای ۲۰ میلیون تومان هزینه دارد و این رقمها روز به روز بیشتر میشود.»
بیشتر بخوانید:بازیهای کامپیوتری ذهن کودکان را از بین میبرند؟
«امین مروی»، ۲۱ ساله، ساکن مشهد که هم اکنون در رنک یک چندین بازی در دنیا قرار دارد و به طور میانگین هشت ساعت در روز برای بازی وقت میگذارد و از این راه درآمد دارد، میگوید: «قبلا خانواده ام فکر میکردند کار بیهودهای انجام میدهم که به هیچ وجه بازدهی مالی ندارد؛ اما من از هدفم ناامید نشدم و با این که در خانواده کسی حامی من نبود، بعد از حدود شش ماه بازی به رنک یک ایران در بازی فورتنایت با بیش از ۲۰ میلیون شرکت کننده در دنیا رسیدم. آن جا بود که تصمیم به استریم گرفتم و حالا شغلم استریم کردن است. البته آن قدرها هم بدون حامی نبودم. پسرخالهای دارم که خودش به خاطر کار و زندگی دست از بازی کشیده بود، اما به خاطر علاقه اش به آن من را حمایت و تمام تجهیزات استریم را برایم مهیا کرد.»
امین میافزاید: «چون گیمر بودن به عنوان شغل در جامعه جایگاهی ندارد، حتی خودم هم در این باره دغدغههایی دارم، چه برسد به خانواده ام! اکنون بزرگترین آرزوی من این است که استریم به عنوان یک شغل در جامعه به رسمیت شناخته شود. مثل کشورهای دیگر که در آنها یکی از مشاغل بسیار پردرآمد استریم است و حامیهای مالی از این موقعیت برای تبلیغ استفاده میکنند.»
بازیهای رایانهای هر روز بیش از گذشته جای خود را در بین افراد و قشرهای مختلف باز میکند. کودکان و نوجوانان از گروههای پرطرفدار این بازیها به شمار میروند البته پول ساز بودن این صنعت موجب شده طراحان بسیاری به سرمایهگذاری در این زمینه روی بیاورند. به طور مثال در سال ۲۰۱۷ چین با ۳۴ میلیارد دلار درآمد توانست رتبه اول جهان را در صنعت بازیهای رایانهای به خود اختصاص دهد و ایران با ۹۲۰ میلیاردتومان در جایگاه بیست و پنجم جهان قرار گرفت.
منبع:شبستان
انتهای پیام/