به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  محرومیت از خواب، مشکلات ذهنی و جسمی متعددی از جمله، افسردگی، دیابت و اختلال عملکرد شناختی به وجود می‌آورد.محققان دانشگاه کالیفرنیا می‌گویند، ما انسان‌ها، اجتماعی هستیم، اما محرومیت از خواب می‌تواند ما را از اجتماع دور کند و به انزوا بکشاند.

از طرفی دیگر، بی‌خوابی باعث می‌شود فرد در جامعه به‌گونه‌ای رفتار کند که از سوی دیگران نچسب به نظر آید و آن‌ها از او دوری کنند.این محققان با استفاده از اسکن‌های مغزی MRI و آزمون‌های استاندارد در زمینه وضعیت تنهایی فرد، ۱۸ داوطلب آزمایش را مورد بررسی قرار دادند تا تشخیص دهند محرومیت از خواب، چقدر می‌تواند فرد را از جامعه دور کند.

آن‌ها ۱۸ داوطلب را به دو گروه تقسیم کردند. از یک گروه خواستند که هر شب، طبق روال همیشه، بخوابند. اما از گروه دیگر خواستند، شب‌ها تا صبح بیدار بمانند.

سپس محققان، فیلم‌های ویدیویی به داوطلبان نشان دادند که در آن مردم عادی پیاده‌روی می‌کردند و به نظر می‌آمد که به سمت بیننده در حال حرکت هستند. در این مرحله، داوطلبانی که متحمل بی‌خوابی شده بودند، ۱۸ تا ۶۰ درصد بیش از گروه دیگر، تحمل دیدن نزدیک شدن مردم در فیلم را نداشتند و به تماشای آن ادامه نمی‌دادند.

در همان حال، اسکن‌های مغزی نشان داد، نوعی مدار مغزی در مغز افرادی که دچار محرومیت از خواب بودند، شروع به فعالیت می‌کند و حضور دیگران را تهدید به‌شمار می‌آورد. البته فعالیت مغز- به اصطلاح شبکه ذهنی- این افراد برای ارزیابی احساسات و نیت خود و دیگران هم کاهش می‌یابد و از قدرت تشخیص آن‌ها کم می‌شود.

این بررسی‌ها نشان می‌دهد که توانایی افراد مبتلا به محرومیت از خواب برای ارزیابی موقعیت‌های اجتماعی دچار نقص شده و موجب بیزاری و در نتیجه دوری او از اجتماع می‌شود؛ بنابراین شاید تنها شدن مردم دنیای مدرن امروزی و دوری کردن آن‌ها از یکدیگر تصادفی نباشد و این شرایط به دلیل محرومیت از خواب ناشی از نوع کار و زندگی آن‌ها باشد.

هرچه افراد کمتر بخوابند، کمتر از تعاملات اجتماعی استقبال می‌کنند. به عبارت دیگر، فرد کم‌خواب به نظر دیگران، گریزان از اجتماع می‌آید و او تنهاتر از همیشه می‌شود. این مشکل همچون چرخه‌ای معیوب است که موجب بحرانی به نام تنهایی در جامعه شده و سلامت عموم را به خطر می‌اندازد.

منبع:طبنا

انتهای پیام/

بدخوابی، فرد را از اجتماع بیزار می‌کند