نوای حاجی فیروز
لباس قرمز وصورت سیاه حاجی فیروز نشانه‌ی یک رسم قدیمی است، رسمی که آمدن بهار و زنده شدن طبیعت را خبر می‌دهد.
جلال الدین نصر نوبندگانی در نقش عمو نوروز و فرهاد نارنجی در نقش حاجی فیروز از سال ۱۳۸۶ است که هر ساله اوایل عید از زادگاهشان فسا به شیراز می‌آیند و نمایش خیابانی و نوروز خوانی را با هدف زنده نگه داشتن این سنت زیبا و این آیین کهن در میان مردم اجرا می‌کنند. حاجی فیروز همان نماد دوموزی است، برخاسته از زمین، برای باروری دوباره زمین، نمادی است از سنت‌های نیک ایرانیان، سنت‌هایی که در صلح و دوستی و طبیعت دوستی ایرانیان نهفته است. حاجی فیروز نماد شادی و شادمانی است که مژده آمدن بهار را می‌دهد و برای شاد کردن دل مردم این کار را می‌کند. شعری که در ادامه می‌آید سروده این هنرمندان است که با آهنگ و تنظیم خودشان در آیین نوروز خوانی در کوچه و محله‌های شیراز اجرا می‌کنند.
عید نوروز که اومد/ به سرم باز هوای سفر اومد/ به سر سفره هفت سین/ بازم سبزه و سنبل به در اومد/ همه جا بانگ بر آیید و خبر دار کنید/ مردم این شهر شب تاریک از خونه برفت و سحر اومد/ ز. این بلبل خبر اومد /که یارم ز. در اومد.
