به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، هروئین ماده مخدری است که بیش از هر ماده مخدر دیگر شهرت و اعتباری ترسناک دارد. هروئین در سراسر جهان به یک معضل بزرگ تبدیل شده و از یک زیرساخت تجاری بسیار بزرگ از بازار سیاه و فروشندگان خیابانی فراوان سود می‌برد که حضور و وجود مداوم آن را تضمین می‌کنند.

در چند دهه گذشته، مواد مخدری که برای جایگزینی هروئین ساخته شده یا دیگر مواد شبه هروئین به صورت تصادفی و ناخواسته باعث افزایش فروش این ماده مخدر ترسناک شده اند. نکته این است که هروئین بسیار ارزان بوده و به راحتی در دسترس قرار می‌گیرد و هر فردی با هر نوع اعتیادی می‌تواند آن را مصرف کند. اما در مورد تاریخچه هروئین چه می‌دانیم و چطور به اینجا رسیدیم؟ چگونه هروئین به ماده مخدری تبدیل شد که هر کسی آن را بدترین بدترین‌ها در حوزه مواد مخدر می‌داند؟ در ادامه این مطلب قصد داریم تاریخچه هروئین را در قالب ۱۰ بخش بیان کنیم، از پیدایش تا به امروز.

۱۰- از خشخاش تا هروئین
هروئین که با نام «دیامورفین» (diamorphine) نیز شناخته می‌شود از مورفین گرفته می‌شود، یک افیون آلکالوئیدی بسیار قوی که از گیاه خشخاش گرفته می‌شود. مورفین ماده بسیار اعتیاد آوری است و هروئین در واقع در تلاش برای ساخت نسخه‌ای کمتر اعتیاد آور از مورفین ساخته شده و فروش آن در پایان قرن نوزدهم آغاز شد. همه بر این باور بودند که خاصیت اعتیاد آوری هروئین نسبت به مورفین کمتر بوده و به همین دلیل گاهگاهی در مغازه‌ها و فروشگاه‌های محلی نیز به فروش می‌رسید. خیلی زود مصرف هروئین بالا رفته و مردم به آن اعتیاد پیدا کردند در شرایطی که بیشترین افراد درگیر مصرف این ماده مخدر زنان میانسال و به خصوص زنان متاهل بودند.

۹- اختراع هروئین

هروئین برای اولین بار توسط یک شیمیدان به نام سی آر آلدر رایت در سال ۱۸۷۴ تولید شد و در ابتدا کسی چیز زیادی در مورد آن نمی‌دانست. او در حال تحقیقات برای گرفتن مشتقاتی بیشتر از مورفین بود و تلاش‌های او به نتیجه خاصی ختم نشده بود. تنها ۲۳ سال بعد و در سال ۱۸۹۷ بود که هروئین بار دیگر توسط فلیکس هافمن که برای کمپانی دارویی Bayer کار می‌کرد از نو تولید شد.

تمام ماجرا یک تصادف بود. هافمن تلاش می‌کرد از مورفین، کدئین (ماده مخدری با قدرت و اعتیاد آوری کمتر نسبت به هروئین) تولید کند، اما به جای آن به تولید دیامورفین یا همان هروئین رسید. این ماده مخدر جدید بسیار ضعیف‌تر از مورفین نبود و قدرت آن بین ۵۰ تا ۱۰۰ درصد مورفین برآورد می‌شد. این یک موفقیت بسیار بزرگ بود اگر چه با عوارض جانبی اعتیادآور تراژیکی همراه می‌شد. بدین ترتیب تلاش برای فروش هروئین به عموم مردم آغاز شد.

۸- تجارت بزرگ

با تولید هروئین و کشف قدرت آن، شرکت داروسازی Bayer بسیار نگران فروش این ماده مخدر جید و قدرتمند به مردم بود. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که واژه «دیامورفین» نمی‌تواند واژه جذابی برای این ماده مخدر جدید باشد و بعد از تحقیق در مورد تاثیراتی که این ماده بر روی مصرف کنندگانش دارد نام آلمانی «هروئین» را برای آن انتخاب کردند.

این نام از واژه آلمانی «heroisch» به معنای «قهرمانانه» یا «دلیرانه» می‌آید و جالب این که این شرکت قبلاً ماده مخدر دیگری را تحت این عنوان به فروش رسانده بود. مصرف کنندگان این ماده جدید احساس قدرتمند بودن، بی باکی و شکست ناپذیری می‌کردند یا این‌ها چیز‌هایی بودند که هروئین قصد داشت به آن‌ها القا کند. در آن دوران مورفین یک ماده مخدر بسیار اعتیادآور بود که جامعه قصد داشت مصرف آن را تحت کنترل خود درآورد و در حالی که هروئین راهی امیدوار کننده برای خلاصی از اعتیاد به مورفین می‌نمود به عنوان یک گزینه ایمن جانشین مورفین شد. این ماده مخدر را در هر دارویی وارد کردند، از درمان‌های سرفه تا درس‌های مُسکن و حتی برای کودکان نیز تجویز می‌شد.

۷- هیاهو در دهه ۱۹۲۰

دهه ۱۹۲۰ بود و اوج رواج موسیقی جاز. بازار بورس در حال رونق گرفتن مداوم و دنیا خود را در شرایط جشن و پایکوبی دائم می‌دید. اروپا و ایالات متحده از رشد قابل توجه اقتصادی و تکنولوژیکی ناشی از انقلاب صنعتی برخوردار شده و به نظر می‌رسد که اوضاع بهتر از این نمی‌شود.

خرید و فروش مشروبات الکلی در ایالات متحده ممنوع بود هر چند به راحتی در دسترس قرار داشت، اما با غیرقانونی شدن الکل، مصرف هروئین بسیار بالا رفت، بسیار بالا. مقاله‌ای که توسط ویلیام مک آدو نوشته شده و در ۳۱ مارس ۱۹۲۳ منتشر شده به وضوح نشان می‌دهد که اعتیاد به مواد مخدر و به خصوص افیون و هروئین در دوران منع خرید و فروش مشروبات الکلی در ایالات متحده بسیار بدتر بوده است: «یک چیز وجود دارد که اعتیاد به مواد مخدر را بسیار جدی‌تر از مستی ناشی از مشروبات الکلی می‌سازد و آن این است که آدم مست نمی‌تواند گناه و خلاف خود را پنهان سازد».

عزیزی جدید در هر بلوک ساختمانی دیده می‌شود و آن هروئین بود که کشف اعتیاد به آن بسیار سخت بوده و از همان شروع شیوعش مشکلاتی جدی را در جامعه ایجاد کرده بود. سال‌ها طول کشید تا اینکه خرید و فروش و مصرف هروئین در سال ۱۹۲۴ به طور کامل غیرقانونی شده و مصرف آن تا به امروز به خفا کشیده شد.

۶- دهه ۱۹۳۰

در بحبوحه دهه ۱۹۳۰، هروئین در ایالات متحده غیرقانونی بود و دولت‌های سراسر جهان نیز شروع به کشف و مشاهده تهدید اجتماعی نهفته در این ماده مخدر کردند. البته این موضوع باعث ایجاد خلایی در بازار خرید و فروش این ماده مخدر قدرتمند و پرطرفدار شده و بسیاری از مردم از قبل این ماده را امتحان کرده و بسیاری نیز به آن اعتیاد پیدا کرده بودند.

بیشتر بخوانید:تفاوت‌های مصرف مواد مخدر در بین آقایان و خانم‌ها

بدین ترتیب آن‌ها برای دسترسی به این ماده مخدر و تسکین درد خماری دست به هر کاری می‌زدند. این موضوع در ایالات متحده در را برای سازمان‌های جنایتکار و زیرزمینی بزرگ باز کرد که آماده و مشتاق در دست گرفتن کسب و کاری بودند که شرکت‌های داروسازی و داروخانه‌های از فعالیت در آن منع شده بودند. در ایالات متحده، مافیا به طور کامل بر بازار مواد مخدر مسلط بود و خلایی که با ترک عرصه تهیه و خرید و فروش هروئین توسط شرکت‌های داروسازی ایجاد شده بود و محبوبیت و شیوع مصرف این ماده مخدر باعث افزایش قدرت این سازمان‌های جنایتکار شده و جرم انگاری مصرف آن نیز نه تنها از محبوبیت آن نکاست بلکه باعث شیوع بیشتر مصرف آن شد.

۵- قاچاق مواد مخدر

مافیا و دیگر سازمان‌های جنایتکار زیرزمینی باعث می‌شدند که تجارت مواد مخدر بین ایالات متحده و اروپا همواره فعال و در حالتی رو به افزایش قرار داشته باشد. فراتر از بازار‌های خرید و فروش مواد مخدر که در اروپا و ایالات متحده که با سرعتی سرسام آور در حال رشد و بزرگ‌تر شدن بوده و نیرو‌های پلیس نمی‌توانستند به همان سرعت و قدرت با آن مقابله کنند، دهه ۱۹۶۰ عصر جدیدی برای قاچاقچیان مواد مخدر بود که این کسب و کار جنایتکارانه را به یک صنعت بین المللی و بسیار بزرگ تبدیل کردند.

در شرایطی که ایالات متحده و فرانسه به مقابله با گروه‌های مختلف کمونیست در کشور‌های جنوب شرق آسیا و حفظ شرایط موجود آن زمان در این کشور‌ها پرداختند و در این مسیر مقدار قابل توجهی هواپیما در اختیار این کشور‌ها قرار دادند، لائوس، کامبوج، ویتنام و دیگر کشور‌های جنوب شرق آسیا نیز وارد این بازی ویرانگر، اما پرسود شدند.

اما همانطور که همواره سیاست دخالت نشان داده، این رویه با شکست مواجه می‌شود. در ایالات متحده، هروئین عموماً توسط کسانی که از جامعه طرد شده بودند، افراد خلافکار بالغ که هیچگاه در جامعه مدرن جایی نداشتند و همیشه در فقر بودند مصرف می‌شد، در حالی که زنان خانه دار و پدران محله‌های روستایی و حاشیه شهر از آمفتامین و الکل کاملاً قانونی لذت می‌بردند.

همه این شرایط با جنگ ویتنام تغییر کرد، وقتی که نیرو‌های آمریکایی برای مقابله با تهدید کمونیست‌ها و در نبردی که هیچ نسبتی با آن‌ها نداشت به خطوط مقدم نبرد در این کشور فرستاده شدند. نکته طعنه آمیز این است که جنوب شرق آسیا یکی از نقاط جهان است که خشخاش در آن به مقدار فراوان کاشت شده و با ابزار‌های جدیدی که آمریکایی‌ها و فرانسوی‌ها در اختیار آن‌ها قرار داده بودند، آن‌ها تجارت مواد مخدر را در پیش گرفته و برای کاهش اضطراب و استرس سربازان آمریکایی که از جنگ ترسناک در جنگل‌های ویتنام ایجاد شده بود، هروئین را در اختیار این سربازان قرار دادند.

۴- ویتنام

ویتنام برای سربازان آمریکایی یک جهنم واقعی بود و بسیاری از سربازان آمریکایی در سنین پایین و به اجبار دولت به این مسلخ ترسناک فرستاده شده بودند. با ادامه جنگ ویتنام، آمریکا شاهد افزایش اعتیاد در میان جمعیت جوان خود بود و این آمار با فرستادن جوانان آمریکایی برای تماشای مرگ دوستانشان در آن سوی دنیا و بازگشت با زخم‌های روحی و جسمی عمیق و درمان ناپذیر به خانه، بیشتر و بیشتر می‌شد.

آن‌ها برای تسکین درد‌های درونی و کابوس‌های مداوم خود به هروئین روی آوردند که توسط سازمان‌های جنایتکار در داخل خاک آمریکا به یک ماده در دسترس و ارزان قیمت تبدیل شده بود. بسیاری از سربازان در طول جنگ ویتنام زخمی شده و مجبور بودند برای کاهش درد جراحاتشان خود درمانی کنند. با بازگشت این نوجوانان از لحاظ روحی و جسمی زخمی به خانه، آن‌ها با دوستانشان پیوسته و هروئین دیگر یک ماده مخدر برای خلافکاران طرد شده نبود بلکه ابزاری بود برای کسانی که می‌خواستند مدتی را خوش باشند.

۳- ماده مخدر سوپراستار‌ها

از زمان فرآوری مجدد در اواخر قرن نوزدهم، دیامورفین می‌خواست به یک ماده مخدر سوپراستار‌ها تبدیل شود، شیوع و محبوبیت این ماده مخدر با سوپراستار‌هایی که با آن زندگی کرده و حتی با آن می‌مردند نیز تقویت شد. هروئین ماده مخدر محبوب ستاره‌های راک، افراد با طبع شورشی، مطرود شدگان و کسانی بود که آسیب پذیر بودند. در ایالات متحده، دولت ریچارد نیکسون با تمام توان به مبارزه با قاچاق مواد مخدر و ایجاد تحولی در این حوزه پرداخت و کنگره را ترغیب کرد که یک بودجه هنگفت ۳۷۰ میلیون دلاری را برای مبارزه با رودی از مواد مخدر که از آسیا به سمت این کشور کشیده شده بود اختصاص دهد. بدین ترتیب دایره مبارزه با مواد مخدر (Drug Enforcement Administration (DEA)) در سال ۱۹۷۳ تشکیل شد.

۲- سیاست عمومی

در سراسر جهان دو ابزار اصلی برای مبارزه با هروئین به کار گرفته شد که یکی از آن‌ها بسیار موثرتر از دیگری بوده است و این دو آموزش و تعقیب خاطیان بوده اند. سوالات و چالش‌های زیادی در مورد قانونی شدن مصرف این ماده مخدر شکل گرفته و اگر چه هروئین بسیار اعتیاد آور است، اما بسیاری این سوال را از خود می‌پرسند که آیا جرم انگاری مصرف این ماده مخدر ترسناک راه حل موثری برای مبارزه با آن بوده یا خیر.

به هر ترتیب در دهه ۱۹۷۰، دایره مبارزه با مواد مخدر در ایالت متحده تاسیس شده، اما هنوز هم بعد از نزدیک به نیم قرن مشکل مصرف هروئین در این کشور پابرجاست. از این رو اگر وظیفه این بخش از نیرو‌های پلیس پایان دادن به اعتیاد به هروئین با قطع جریان این ماده مخدر به درون کشور بوده، براحتی و وضوح می‌توان گفت که این سازمان در این امر کاملاً شکست خورده است. بسیاری بر این باورند که مصرف هروئین باید قانونی اعلام شود. در مقابل بسیاری نیز بر این باورند که به جای فرستادن این افراد به زندان، جایی که مواد مخدر به وفور در دسترس قرار دارد، و سپس رها کردن آنان در خیابان‌هایی که هروئین راحتتر خرید و فروش می‌شود، باید به برنامه‌های درمانی و بازپروری اهمیت داد.

۱- افزایش غیرمنتظره در مصرف

بحران مدرن افیون‌ها که در آستانه شروع قرن ۲۱ شکل گرفته و تا به امروز ادامه داشته، تمامی کشور‌های جهان را شوکه کرده است. برخلاف دوران شیوع هروئین، اکنون استفاده از مواد افیونی جدید با کاربرد‌های درمانی در خیابان‌ها رواج یافته است. برای مثال فنتانیل را در نظر بگیرید که چند برابر قوی‌تر از هروئین است و به همان اندازه نیز به جامعه خسارت وارد کرده است.

بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶ تعداد مرگ‌های ناشی از سوء مصرف فنتانیل ۱٫۰۰۰ درصد افزایش یافته و تنها در ایالات متحده ده‌ها هزار نفر را به کام مرگ فرستاده است. یک چیز را با اطمینان می‌توان گفت و آن این است که فنتانیل باعث شده هروئین پسر خوب ماجرا در نظر گرفته شود. شاید انتظار داشته باشید که با شیوع استفاده از مواد مخدر جایگزینی که بسیاری از آن‌ها به صورت قانونی خرید و فروش می‌شوند شاهد کاهش مصرف هروئین در سطح جامعه باشیم، اما واقعیت کاملاً خلاف این موضوع را نشان می‌دهد.

گروه‌هایی که قبلاً در خطر مصرف هروئین قرار نداشتند اکنون به خیابان‌ها آمده و دنبال فروشندگان هروئین می‌گردند. بسیاری از معتادان جدید با افیون‌های قانونی و تجویز شده شروع کرده و بعد از آن که جامعه دسترسی آن‌ها به این دارو‌های مُسکن را محدود یا قطع می‌سازد به هروئین ارزان‌تر و با مصرف ساده‌تر روی می‌آورند.

نمی‌دانیم آینده مصرف هروئین چگونه خواهد بود، اما در حال حاضر، محققان بسیاری در سراسر جهان به صورت شبانه روزی تلاش دارند راه حلی برای این معضل بیابند که یکی از آن‌ها تولید مواد افیونی و سرخوش کننده‌ای است که اعتیاد آور نباشند. نیاز و تقاضا برای مواد مخدر پایانی ندارد و به نظر می‌رسد که تنها گزینه مناسب پیش رو، تولید مواد مخدری ایمن‌تر است که خاصیت اعتیاد آوری کمتری داشته باشد.

منبع:روزیاتو

انتهای پیام/

تاریخچه هروئین؛ چگونه یک اختراع تصادفی زندگی میلیون ها نفر را به آتش کشید؟