برجسته‌ترین ویژگی‌های امام حسین (ع)
یک پژوهشگر دینی گفت: با توجه به اینکه امام حسین (ع) دوره‌ای شش ساله همراه پیامبر بود، خصوصیات بارز آن حضرت را کسب کرد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حسن جمشیدی پژوهشگر دینی اظهار کرد: امام حسین (ع) با توجه به فرمایش‌هایی که از ایشان به دست ما رسیده و نوع رفتاری که از ایشان در جریان کربلا برای ما نقل شده است و با نظر به اینکه امام حسین (ع) تربیت شده پیامبر (ص) و مؤدب به آداب رسول الله است فرد خاصی است و رفتار‌های خاصی دارد.
وی ادامه داد: در روایاتی بیان شده است؛ که امام حسین (ع) بسیار شبیه پیامبر اکرم (ص) بوده‌اند و تعریف‌ها حاکی از آن است که امام حسین (ع) فرد خاص و محبوبتری بوده است که این ناشی از رفتار امام حسین (ع) است.
این پژوهشگر مذهبی افزود: امام حسین (ع) به اعتبار عزتی که نزد پیامبر اکرم (ص) داشته است نزد اعراب نیز بسیار محبوب بوده است و امروز هم اهل سنت احترام ویژه‌ای برای امام حسین (ع) قائل هستند.
جمشید: گفت: با توجه به اینکه امام حسین (ع) دوره‌ای شش ساله همراه پیامبر بود، خصوصیات بارز آن حضرت را کسب کرد، با اینکه پدرش خلیفه مسلمانان و پدر بزرگش حاکم مسلمانان بود بسیار متواضع و فروتن بود، بسیاری از افراد را به منزل خود دعوت می‌کرد و برای او طبقه اجتماعی و تعلق اهمیتی نداشت و این یکی دیگر از دلیل‌هایی است که امام (ع) بسیار محبوب و مورد احترام واقع شده است. امام حسین (ع) بسیار دست و دل باز بودند، نقل شده است که؛ امام حسین (ع) نماز خود را زود تمام کردند و به تهی دستی که در آن جا حضور داشت کمک کرند تا دست خالی از آن‌جا نرود.
جمشیدی خاطرنشان کرد: زندگی امام حسین (ع) به چهار مرحله تقسیم می‌شود: ولادت و تربیت نزد پیامبر (ص)، همراهی ایشان با پدر گرامی‌اش حضرت علی (ع)، همراهی ایشان با برادرشان امام حسن (ع) و آنچه که بعد از شهادت امام حسن (ع) اتفاق افتاد.
وی افزود: ما از دوره‌ی چهارم زندگی امام حسین (ع) اطلاعات زیادی در اختیار داریم، منابع تاریخی و حدیثی ما را برای تحقیق در رابطه با حوادث عاشورا، حوادثی که بعد از امام حسن (ع) اتفاق افتاد، رابطه‌ای که امام حسین (ع) با معاویه داشت و کشمکش‌ها و چالش‌هایی که در حوزه قدرت و سیاست اتفاق افتاد بی‌نیاز می‌کند.
جمشیدی گفت: نکته‌ی مهمی که می‌توان در رابطه با دوره‌ی چهارم زندگی امام حسین (ع) یادآوری کرد آن است که بعد از شهادت امام حسین (ع) دو رویکرد عمده‌ی مخالفین و موافقین نسبت به حادثه‌ی عاشورا شکل گرفت، مساله عمده این است که تمام افرادی که مخالف امام حسین (ع) و طرفدار سیاست و قدرت یزید بودند نتوانستند خدشه‌ای در روش و اخلاق امام حسین (ع) پیدا کنند.
این پژوهشگر مذهبی با اشاره به این مطلب که؛ مشکل اساسی مخالفین این بود که امام حسین (ع) در برابر یزید قیام کرده است، اما امام حسین (ع) به دنبال عدالت بود و یزید را فرد شایسته‌ای برای حکومت نمی‌دانست و این موضوع محور و مدار اکثر آثار اهل سنت در رابطه با امام حسین (ع) است، اضافه کرد: یعنی گروهی که حرکت امام حسین (ع) علیه یزید را تأیید نمی‌کردند توسط خود اهل سنت به شدت مورد سرزنش قرار گرفتند و توبیخ شدند و با توجه به روایاتی که از پیامبر اکرم در رابطه با امام حسین موجود است با شدت از امام حسین (ع) و حرکت عادلانه این حضرت در کربلا دفاع کرده‌اند، این نکته بسیار اساسی است که می‌توان آن را در آثار اهل سنت مشاهده کرد.
وی اظهار کرد: در رابطه با مرحله سوم زندگی امام حسین (ع) که همراهی ایشان با امام حسن (ع) است به شیوه تربیتی امام حسین (ع) برمی‌گردد، امام حسین (ع) توجه بسیاری به برادر خود داشتند و احترام به برادر بزرگ‌تر را بسیار مورد توجه قرار می‌دادند، پای خود را جلوتر از امام حسن (ع) نمی‌گذاشتند و صدای‌شان را در برابر امام حسن (ع) بلندتر نمی‌کردند، امام حسن (ع) بزرگ بنی‌هاشم بود بعد از حضرت علی (ع) و پیامبر اکرم دیگران هم بسیار به امام حسن (ع) احترام می‌گذاشتند.
جمشیدی اظهار کرد: در دوره‌ی خلافت امام حسن (ع) و درگیری‌هایی که امام حسن (ع) با معاویه داشت نکته و مطلب خاصی از امام حسین (ع) بیان نشده است مگر در مواردی که اعتراض‌هایی به معاویه داشته است و در این دوره‌ی چالش، بیشتر نمود امام حسن (ع) است و اطلاعات زیادی از امام حسین (ع) در دسترس نیست.
وی گفت: بعد از شهادت امام حسن (ع) معاویه به سراغ ابن‌عباس می‌رود و می‌گوید؛ بزرگ بنی‌هاشم دیگر شما هستید، اما ابن‌عباس می‌گوید؛ بزرگ بنی‌هاشم حسین‌بن‌علی (ع) است و تا زمانی که حسین (ع) در میان ماست نوبت به فرد دیگری نمی‌رسد، و این حاکی از آن است که امام حسین (ع) در کنار امام حسن (ع) نقش کلیدی داشته است.
این پژوهشگر مذهبی در رابطه با مرحله‌ی دوم از زندگی امام حسین (ع) که همراهی با پدر است، خاطر نشان کرد: بعد از فوت پیامبر اکرم (ص) و شهادت حضرت زهرا (س)، امام حسین (ع) همراه خیلی خوبی برای پدر است و نقش بسیار فعال و پررنگی در جنگ‌ها در کنار امام علی (ع) داشته است، امام علی (ع) زمانی که به کوفه می‌آید امام حسین (ع) نیز به همراه او به کوفه می‌آید و زمانی که پدر به مدینه برمی‌گردد او را همراهی می‌کند، در جنگ‌های صفین، جمل، نهروان و تمامی جنگ‌هایی که حضرت علی (ع) داشته در کنار پدر بوده است.
جمشیدی ابراز کرد: یکی از حرکت‌های شاخصی که در این دوره امام حسین (ع) داشته، حمله‌ای است که برای قتل عثمان صورت می‌گیرد و امام حسین (ع) جزء گروهی بودند که از طرف امام علی (ع) به در خانه عثمان منصوب می‌شوند به عنوان نگهبانی که مراقب منزل عثمان باشند، زیرا عثمان خلیفه مسلمانان بود و حضرت علی (ع) تلاش می‌کردند تا خلیفه کشی باب و فراگیر نشود.
وی در رابطه با مرحله اول زندگی امام حسین (ع) اظهار کرد: ایشان در سال چهارم هجری قمری در سوم شعبان به دنیا آمدند، ایشان فرزند دوم امام علی (ع) و حضرت زهرا (س) و به شدت مورد احترام پدر و مادر و پدربزرگ بودند، و، چون پیامبر اکرم (ص) فرد مورد احترامی بودند طبیعی است که ایشان که نزد پیامبر (ص) مورد احترام است همگان احترام خاصی برای ایشان قائل باشند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام.
