به نظر من, این اقدام آمریکا به نوعی آغاز حرکت به سمت جنگ با ایران هست. اما جنگی که ایران آغاز کننده و مقصر آن شناخته شود تا به نوعی اجماع جهانی را علیه ایران بدست بیاورند. تلاش ها برای درگیری بین ایران و کشور های عربی و یا درگیری بین ایران و اسراییل در سوریه و اقدام اخیر آمریکا در تروریستی خواندن سپاه که می تواند باعث درگیری های خواسته یا نا خواسته ی بین نیرو های نظامی ایران و آمریکا و نهایتا آغاز جنگ تمام عیار باشد را می توان در همین راستا دانست.
اما فارق از اقدام متقابل کمیسیون امنیت ملی, یکی از نکات مهم در این عرصه, آمادگی داخلی برای این جنگ احتمالی است. به هر حال زلزله ها و سیل های اخیر, فارق از خرابی ها نشان دادند که ما در مدیریت داخلی به ویژه مدیریت بحران ضعف داریم. درست است که مردم کمک های فراوانی کردند و این نقطه ی قوت ملت ماست. اما در نهایت این وظیفه ی دولت بود که این بحران ها را مدیریت کند که به نظر من ضعف دولت کاملا مشهود بوده است.
بر این مبنا به نظر می رسد که مدیریت داخلی کشور در مدیریت بحران (قوه ی قضاییه و قوه ی مجریه) به منظور رسیدن به مدیریت دقیق, سریع, پر بازده و موثر در شرایط بحرانی باید اصلاح اساسی بشود.
برای رسیدن به این هدف, باید اقلا در سه سطح بازنگری صورت بگیرد:
۱-فراهم آوردن امکانات و زیرساخت های لازم برای مدیریت کشور مواقع بحرانی
۲-مدیریت و هماهنگی دقیق, شفاف, سریع و موثر (واکنش سریع) در کشور (قوای مجریه و قضاییه) برای مقابله با بحران و هماهنگی ارگان ها ونهاد های ذی ربط که برای حفظ نظم داخلی و مقابله با قانون شکنی ها, ناهنجاری ها و اوضاع پیش بینی نشده که این در گرو انقلاب IT و کامپیوتری کردن امور به همراه اجرایی کردن شبکه ی ملی اطلاعات, اینترنت ایرانی و آموزش نیرو های خبره خواهد بود.
۳-بازنگری در ساختار مدیریتی و تقسیم حکیمانه و عاقلانه ی وظایف ارگان ها به همراه شفافیت کارکرد آن ها به منظور رسیدن به نظم و کارکرد موثر تر و از طرفی دیگر, شناسایی و رفع سریع و دقیق نارسایی ها, ضعف ها, خرابکاری ها و عدم هماهنگی ها
این البته راهی است که به هر حال مسولین برای پیشرفت کشور باید طی کنند. اما با شرایط سیاسی جدید و تهدیدات احتمالی آمریکا و امکان درگیری نظامی آیران و آمریکا, ضرورت تسریع در طی کردن این مسیر و پروسه به منظور حفظ نظم داخلی کشور, خدمت رسانی به مردم و مدیریت با ثبات کشور به ویژه در شرایط بحرانی مانند جنگ, به وضوح به چشم می خورد.
اما نکته ی پایانی اینکه در بین همه ی ارگان های کشوری, به هر حال پیشرفت و بازدهی کاری نظامی ارگان های نظامی نشان داده که نهاد های نظامی ایران (سپاه و ارتش) جز موفق ترین نهاد های کشور بوده اند که این ناشی از همان نظم و هماهنگی است که نهاد ها به دلیل اهمیت کارکرد خود دارند. لذا می توان این ایده را مطرح کرد که علاوه بر وظایف نظامی, می توان کارکرد جدیدی برای بخشی از این نهاد ها تحت عنوان '' آموزش مدیریت, هماهنگی و رفتار حرفه ای در سطوح و رشته های مختلف'' به منظور کمک در تسریع پروسه ی منظم و هماهنگ کردن ارگان ها و نهاد های مدیریتی دولتی و غیر دولتی کشور تعریف کرد و به بیانی دیگر, نهاد های نظامی کشور با ارائه ی دوره های آموزشی برای آحاد مردم, به عرصه ی آموزشی کشور نیز ورود کنند.

درود بر سپاه