معصومیت در سیل
در شرایط بحران یکی از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها، کودکان هستند که به خاطر توان روحی و جسمی کمتر نسبت به بزرگ‌تر‌ها باید هرچه زودتر از شرایط بحران خارج شوند، چون صدمات بیشتری می‌بینند.
کودکی را در نظر بگیرید که در آرامش کنار خانواده‌اش زندگی می‌کند، تلویزیون می‌بیند، با دوستانش بازی می‌کند و به مهدکودک یا مدرسه می‌رود. درست وقتی که برای آمدن عید و خوشی‌هایش لحظه شماری می‌کند، یک‌دفعه خانه و زندگی‌شان زیر آب می‌رود. دیگر نه از آرامش خبری هست و نه از تلویزیون و نه از بازی و مدرسه و مهد. حالا کودکان سیل‌زده، حتی برای غذاخوردن و خوابیدن دچار مشکل هستند و پدر و مادرشان را می‌بینند که یا در تلاش برای نجات دادن خانه و زندگی هستند یا تهیه غذایی برای خوردن و جایی برای خوابیدن.
کودکان در این سن هم توان روحیشان برای تحمل این شرایط سخت، کمتر است و هم درک‌شان از شرایط اطراف، بسیار متفاوت از آن چیزی‌ست که بزرگ‌تر‌ها می‌بینند و می‌فهمند. علاوه بر شرایط سختی که بچه‌ها در چنین وضعیتی دارند، بسیاری از آسیب‌های روحی و روانی که متوجه‌شان می‌شود، ممکن است تا آخر عمر با آن‌ها همراه باشد. برای همین است که روانشناسان و مشاوران خانواده معتقدند باید کودکان را هرچه زودتر از شرایط بحران مثل چادرنشینی، در گل و لای فرورفتن، گرسنگی و نداشتن دارو و امکانات پزشکی خارج کرد. چون صدمات بیشتری می‌بینند.
در برنامه‌ریزی‌هایی که برای کمک و رسیدگی به مردم آسیب‌دیده از سیل در نظر گرفته می‌شود، حتما باید برای بچه‌ها و کم‌کردن آسیب‌های روحی آن‌ها برنامه‌ریزی ویژه ای کرد. تصاویر این گزارش در مناطق سیل زده پلدختر و معمولان در استان لرستان ثبت شده است.
