به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، یکی از دلایل اینکه تنظیم قواعد سفت و سخت برای سازماندهی مناسبات بچه ‏ها و اینترنت بسیار دشوار است، این است که هیچ دو بچه‏‌ای شبیه به هم نیستند. از محتوای نامناسب گرفته تا بخش کامنت‏‌های نامهربان و کاملاً درنده ‏خویانه فضای مجازی برای بزرگسالان به اندازه کافی وحشتناک است و برای بچه ‏ها حکم تونل وحشت شهربازی را دارد و همچنان اینترنت درعین‏ حال فرصتی برای یادگیری، اجتماعی شدن و بروز خلاقیت ایجاد می‏‌کند.

علاوه بر این، در این مرحله دور نگه‏داشتن فرزندانتان از آن مانند دور نگه داشتن آن‌ها از برق یا لوله‌کشی داخلی خانه است! آن‌ها می‏‌خواهند آنلاین شوند و کار شما این است که به آن‌ها کمک کنید تا زمانی که به آن دسترسی پیدا کردند، انتخاب خوبی داشته باشند.

بله، روتر‌های «دوستدار والدینی» وجود دارند که می‏‌توانید بخرید و نرم‌افزار‌هایی هست که می‏‌توانید استفاده کنید تا دسترسی فرزندتان را به اینترنت محدود کنید. اما ایجاد یک چارچوب ذهنی که به مراقبت از بچه‏‌های شما کمک کند و آموزش دادن بچه‏‌ها برای مراقبت از خودشان، از آن مهم‌تر است.

تنظیمات، به مقدار لازم

یکی از دلایل اینکه تنظیم قواعد سفت و سخت برای سازماندهی مناسبات بچه ‏ها و اینترنت بسیار دشوار است، این است که هیچ دو بچه‏‌ای شبیه به هم نیستند. این مثل تأمین امنیت بچه‌‏ها پس از بازگشت به خانه است. بعضی ممکن است قانون منع تردد شبانه داشته باشند، اما بعضی‏‌ها به یک «نفس‏ سنج» (برای تشخیص اینکه فرد الکل مصرف کرده یا نه) اکتفا کنند!

تصور اینکه بچه‏ هایتان را به دنیای اینترنت فرستاده‌‏اید، درست مثل این است که تصور کنید که آن‌ها را بیرون، به جهان واقعی فرستاده‌‏اید.

گروه‏های سنی مختلف به مقادیر مختلف نظارت نیاز دارند؛ حتی در یک سن خاص، بچه‏‌های مختلف تمایلات مختلف و بر آن اساس نیاز‌های متفاوتی دارند. مایکل کایزر، مدیر اجرایی پیمان ملی امنیت سایبری می‌گوید: «شما بچه‏ هایتان را پرورش می‌‏دهید و بعد، یک روز خودتان آن‌ها را به فروشگاه می‏‌فرستید؛ شما هیچ تصوری ندارید که آن‌ها در میانه‏ راه خانه تا فروشگاه چه چیزی می‏‌بینند، اما امیدوارید که آن‌ها را به نحوی تربیت کرده باشید که بتوانند با هرآنچه هست، به درستی مواجه شوند».

هرچند به شکل تصویری مبهم، اما حداقل برخی از دستورالعمل‏‌های قانونی وجود دارد. «قانون حفاظت از حریم شخصی آنلاین کودکان» که در سال ۱۹۹۸ تصویب شد، محافظت‏‌هایی مانند دور نگه داشتن بچه ‏ها از رسانه‏‌های اجتماعی در سنین زیر ۱۳ سال را ایجاد می‏‌کند. (فیس بوک به تازگی تلاش کرده است با نسخه‏ای از پیام‏رسان خود برای کودکان شش ساله و بزرگ‌تر، این قانون را دور بزند). با این حال، میلیون‏ها کودک زیر ۱۳ سال راه خود را به فیس‏بوک -اغلب با رضایت والدین- پیدا کرده‏اند. کوتاه نیایید!

استفن بالکام، بنیانگذار و مدیر اجرایی مؤسسه‏‌ی ایمنی خانواده می‌‏گوید: «شما با والدینی مواجهید که می‏‌خواهند بچه ‏هایشان در فیس‏بوک باشند تا بتوانند با مادربزرگشان ارتباط برقرار کنند. آن‌ها به طور فعال کودکانشان را تشویق می‏‌کنند که در‌مورد سنشان دروغ بگویند.

او اضافه می‏کند: «ما تلاش می‏‌کنیم شهروند دیجیتالی خوب بودن را به بچه‌‏ها آموزش بدهیم. اگر اولین تجربه‏‌ی آن‌ها دروغ گفتن برای وارد شدن به یک پلتفرم ارتباطی باشد، این تقریباً بدترین نوع مدل‏سازی است که می‏توانید ارائه دهید».

هرچه بیشتر مفهوم ساختار را به صورت ذره‌ذره در سال‏های اولیه به وجود بیاورید، بیشتر احتمال دارد که در آینده نتایج مثبت آن را مشاهده کنید.

بالک می‏گوید: «همچنان که نوجوان شما بزرگ‌تر می‌‏شود، بیشتر احتمال دارد که برای دور زدن هرگونه کنترلی که والدین در مسیرش قرار دا‏ده اند راهی پیدا کند». پس هدف شما باید این باشد که مطمئن شوید آن زمان دیگر به هیچ وجه نیازی به چنین کاری ندارند.

نکته‏‌ای به عنوان پاداش: کایزر پیشنهاد می‏کند که اگر زمانی به فرزندتان یک گوشی هوشمند یا تبلت می‏دهید، در فرآیند راه‌اندازی به آن‌ها کمک کنید تا مطمئن شوند که می‏دانند چطور یک رمز عبور قوی ایجاد کنند. همچنین قواعدی را درباره‌ی اینکه چه کسی می‌‏تواند و چه کسی نمی‌‏تواند برنامه‏‌ها را دانلود کند. او می‏‌گوید: «زمانی که اجازه‏‌ی دسترسی (برنامه‏‌ها به دستگاه) از شما خواسته می‏‌شود، چنین محیطی را خلق می‏‌کنید».

نمونه باشید

بالکام می‏گوید خوب به آینه نگاه کنید: «کودکان بیشتر کار‌هایی را انجام می‏دهند که شما هم انجام می‏‌دهید، نه چیزی که شما می‏‌گویید. ما الان از جانب کودکان شکایت ‏هایی می‏‌شنویم که نمی‏توانند توجه والدینشان را جلب کنند؛ چرا‌که همیشه سرشان در لپ‌تاپ‏ هایشان است یا پدرشان همیشه در رستوران تلفنش را به دست می‏‌گیرد».

آشنا به‌نظر می‏‌رسد؟ احتمالاً! اما ناراحت نشوید؛ در عوض به این به عنوان یک فرصت برای ارتقای عادت‌های دیجیتالی خود نگاه کنید. این تنها برای وقتی که با دستگاه‏‌های دیجیتالی صرف می‏‌کنید نیست، بلکه به چگونگی نگه داشتن آن‌ها هم مربوط است.

دِیو لوئیس، مشاور امنیت جهانی در مؤسسه‌‏ی فناوری آکامی (Akamai) می‏گوید پرداختن به شیوه‏‌های امنیتی استاندارد، مانند به‌روز‌رسانی به موقع نرم ‏افزارها، برای تمامی اعضای خانواده سودمند خواهد بود؛ بنابراین بچه‏‌ها را هم درگیر این کار کنید. بگذارید آن‌ها هم بدانند چه تصاویری از آن‌ها در شبکه ‏های اجتماعی به اشتراک می‌‏گذارید و هرچه را که آن‌ها بیش از حد شخصی یا باعث خجالت می‏‌دانند، بردارید. قوانین مربوط به استفاده از ابزار‌های خود را برای تمام خانواده اعمال کنید. وقتی به مشکل می‏‌خورند به آن‌ها کمک کنید، به این ترتیب آن‌ها هم می‏‌توانند به دوستان خود کمک کنند.

کایزر می‏‌گوید: «نوجوانان بزرگ‌تر می‏‌گویند زمانی که در فضای آنلاین برای دوستانشان اتفاقی می‏‌افتد، برای کمک گرفتن به جای مراجعه به والدین، به آن‌ها مراجعه می‏‌کنند‏. بنابراین، ما از آموزش کودکان برای کمک به دوستانشان به‌عنوان روشی پیشگیرانه در زمانی که مشکلی را تجربه می‌کنند، دفاع می‏‌کنیم.

نکته‏‌ای به عنوان پاداش: این یکی ممکن است ناراحتتان کند، اما هنگام خوابیدن گوشی خود را از اتاق خواب بیرون بگذارید. این نه تنها باعث می‏‌شود که موقع گرفتن دستگاه‏‌های فرزندتان در ساعت ۱۰ هرشب کمتر بابت ریاکاری عذاب وجدان بگیرید، بلکه باعث می‌‏شود آن‌ها کمتر دستگاه‏های الکترونیکی را عنوان نگهدارنده‌ی کتاب ببینند! به مغزتان کمی استراحت بدهید نمونه‏ای سالم به فرزندتان ارائه کنید.

پیوسته ارتباط برقرار کنید
به عنوان والدین در‌مورد همه چیز باید این کار را بکنید، اما به‌خصوص به‌طور آنلاین حرف بزنید. مطمئنا می‏‌توانید با نرم‏ افزار‌هایی مانند «نت ننی» (Net Nanny) کار‌هایی را که فرزندانتان در فضای آنلاین انجام می‌‏دهند، کنترل کنید. این نرم ‏افزار به شما اجازه می‏دهد برای محتوا یا مدت‏ زمان استفاده از دستگاهی که در اختیار فرزندتان گذاشته ‏اید، محدودیت ایجاد کنید.

یا حتی با راه‏ حل‏‌هایی در سطح روتر‌ها این کار را بکنید؛ دستگاه‌‏هایی مانند «سیرکل وید دیزنی» (Circle With Disney) نه تنها به شما اجازه می‏‌دهد محتوا و زمان استفاده از وای-فای را محدود کنید بلکه حتی می‏‌تواند روی زمان صرف شده در یک نرم‌‏افزار خاص و انواع ویدئو‌هایی که در هرکدام از دستگاه‏های موبایل، تبلت یا کامپیوتر‌هایی که به آن متصل می‏‌شود، نظارت کند. البته بدون این توضیح تکمیلی که چرا این محدودیت‏ها اهمیت دارند، ممکن است همه‏‌ی این کار‌ها هیچ فایده‏‌ای نداشته باشد.

بالکام می‏گوید: «محصولات زیادی در بازار وجود دارد که به طور هفتگی به شما می‏‌گوید بچه‏‌ها در چه فضایی بوده‌‏اند. اما این مهمان جایی است که صحبت کردن با بچه‏‌ها اهمیت پیدا می‌‏کند». کایسر می‏‌گوید: «برای والدین راحت است که خودشان را وقف پیگیری هر پیام متنی یا آشنایی با هر نرم‌‏افزاری که فرزندانشان استفاده می‌‏کنند بکنند، اما احتمالاً این بهترین نوع گذران اوقات والدین نیست!

بچه‏‌ها زمان زیادی را در دنیای آنلاین صرف می‏‌کنند. اما اگر آن‌ها نمرات خود را بالا نگه می‏دارند، در جامعه فعال هستند و یک گروه خوب از دوستان دارند، چرا باید بیش از اندازه نگران باشید؟ شما باید تا حدی اطمینان داشته باشید که آن‌ها از طریق زندگی به شیوه‌ه‏ای مولد راه خود را پیدا می‏‌کنند.

با این خط ارتباطی باز، اگر و زمانی آن‌ها به دردسر افتادند - چه آزار و اذیت یا قلدری یا مواجه شدن با یک تصویر یا ویدئویی آزاردهنده - شما کسی هستید که آن‌ها برای کمک گرفتن سراغش می‏‌آیند و این راه، بهتر از این است که در اینترنت دنبالش بگردند.

نکته‏‌ای به عنوان پاداش: بالکام به شدت پیشنهاد می‌‏کند به معنای واقعی کلمه در خانواده‌‏ی خود قراردادی امضا کنید که استفاده از اینترنت را قانون‏مند کند. «مؤسسه‏‌ی ایمنی آنلاین خانواده» یک پیش‏نویس روی وب‌سایتش ارائه می‏‌دهد، اما شما می‏‌توانید آن‌ها را هر جای دیگری هم پیدا کنید یا خودتان مشابه آن را بنویسید. خطوطی که مشخص می‏‌کنید به شما بستگی دارد، نکته‌‏ی مهم برای شما و بچه‏‌هایتان این است که دقیقاً بدانید آن‌ها کجا هستند.

منبع: سازندگی

انتهای پیام/

چگونه برای کودکان فضای امن مجازی بسازیم؟