به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، وابستگی دارویی یعنی یک بیمار بعد از مدتی استفاده از یک دارو، دیگر نتواند مصرف آن را قطع کند، چون در این صورت دچار علایم و عوارضی شود که او را مجبور به مصرف دوباره آن می‌کند. مثلا یک بیمار دچار آسم، نیاز طولانی به اسپری سالبوتامول یا یک بیمار دیابتی نیاز به انسولین دارد.

در هر دو این مثال‌ها بیمار با مصرف دارو بیماری را کنترل می‌کند و همیشه با میزان مشخصی دارو، کنترل می‌شود در حالی‌که وابستگی و اعتیاد به انواع دارو‌هایی که در این مبحث مد نظر است، تصاعدی و افزایش یابنده است و فرد مبتلا هر روز واکنش شدیدتری برای یافتن و مصرف دارو از خود نشان می‌دهد.

از خصوصیات مهم دارو‌های اعتیاد‌آور، این است که آثار تسکینی یا نشاط‌آور دارد و فرد بعد از قطع آن‌ها به دلیل ایجاد علایم عصبی و روحی، مجبور به ادامه مصرفشان است.

از طرفی بعد از مدتی از مصرفشان، فرد مجبور به اضافه کردن دوز مصرفی است و هر چه می‌گذرد، مقدار خاصی از دارو جوابگو نیست و مرتب باید به میزان مصرفی افزود.
رفتار‌های فرد معتاد به موازات بیشتر شدن وابستگی شدت می‌گیرد. او ابتدا با روش‌های معقول در صدد یافتن دارو یا ماده‌ای است که به آن وابسته است.
با زیاد شدن شدت وابستگی و ایجاد علایم شدید جسمی و روحی بر اثر نرسیدن دارو، فرد معتاد با روش‌های غیر معقول و گاه بی‌شرمانه، مجبور به یافتن و استفاده از دارو می‌شود.
مصرف مورفین و مشتقات آن در بیماران دچار درد بعد از جراحی یا تصادفات، موضوعی است که همیشه ذهن بیماران را درخصوص خطر اعتیاد مشغول کرده است.
باید بدانیم تزریق مورفین و مشتقات آن، باید فقط در مواردی که درد خیلی شدید است، انجام شود و تا وقتی بیمار می‌تواند درد را تحمل کند تزریق بعدی را باید به تاخیر انداخت.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/