به گزارش خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، هر رویدادی در هر جامعه‌ای برای رسیدن به هدف والا و خوب باید زیربنای مناسبی داشته باشد و اگر به جز این پیش رود، قطعاً و یقیناً در جایی به بن بست می‌خورد و باید از ابتدا خراب و دوباره درست شود.

با توجه به این موضوع می‌توان گفت سینمای کودک و نوجوان به عنوان اصلی‌ترین و پایه ترین سینما‌ها در جهان است و باید در ایران هم چنین باشد. چنانچه یکی از ژانر‌های پرفروش سینمای دنیا در دست فیلم های کودک و نوجوان است.

البته اگر معتقد باشیم پرداختن به سینمای کودک می‌تواند اتفاقات مثبتی را در کلیت سینمای ما رقم بزند و اگر مدیران فرهنگی قرار است کارنامه‌ای مثبت از خود به جای گذارند و حسن نیت آن‌ها، احساس مسئولیتشان و عاقبت به خیری را به همراه داشته باشد، باید حداقل نیم نگاهی به سینمای کودک و نوجوان داشته باشند.

این سینما هم مانند سینما‌های اجتماعی، سیاسی، کمدی و ... نیاز به سوژه‌های ناب، تاثیرگذار و به روز دارد تا بتواند نسل کودک و نوجوان ما را به عنوان آینده سازان جامعه به سمت و سویی سوق دهد که برای همه اقشار جامعه مفید باشد؛ در غیر این صورت باید شاهد نفوذ آثار خارجی با اهدافی که در آن سوی مرز‌ها به آن نیاز دارند باشیم. قطعاً مدیران فرهنگی سینمایی ما می‌دانند که با یک جستجوی ساده می‌توان فیلم‌های روز دنیا را دید و در آرشیو قرار داد.

یکی از مهمترین معضلات این سینما که باعث دفع سرمایه گذاران و فیلمسازان این بخش شده، نبود پخش مناسب و اکران مبهمی است که سال‌ها مشکل درجه یک به حساب می‌آید؛ مانند این است که درختی را بکارید، اما میوه یعنی ثمره آن را هدر دهید و پایمال کنید.

یکسری مدیر می‌آیند شعار حمایت از سینمای کودک و نوجوان می‌دهند و می‌روند؛ این چرخه سال هاست ادامه دارد و درست شدنی نیست. انگار قرار نیست این مدیران بر اساس سیاستی واحد به پیشرفت سینمای کودک و نوجوان بپردازند. به نحوی که با رفتنشان و آمدن دیگری، بتوان بر اساس آن سیاست پیش رفت و ادامه راه داد. متاسفانه شاهدیم اکثر مدیران فقط با نیت پرکردن کارنامه دوران مدیریتشان پا به عرصه می‌گذارند و با رفتنشان فقط با یک فوت همه چیز محو و به دست فراموشی سپرده می‌شود.

سینمای کودک و نوجوان نیز مانند هر اتفاق دیگری در جامعه نیاز مبرم و اساسی به برنامه ریزی مدون و درازمدت دارد. اتفاقی که در این نوع از سینما انگار مسئله‌ای پیش پا افتاده است و حرف زدن از آن زیبا و متین نیست. مگر می‌شود از این جریان مهم سینمایی به سادگی گذشت و فقط به چند شعار و مصاحبه و حضور در مراسم‌های مختلف جهت خودنمایی اکتفا کرد و از اصل آن غافل شد؟!

زمانی که یک استعداد جوان و مشتاق  با مصائب و مشکلات متعددی در این حوزه روبرو می‌شود، شک نکنید که پا عقب می‌گذارد و روز به روز حضورش کمرنگ‌تر می‌شود. بخصوص در شرایطی که جذب اسپانسر و سرمایه گذار بسیار اهمیت دارد.

سوال مهم و اساسی در این بخش به مدیران و تصمیم گیرندگان برای سینمای کودک و نوجوان برمی گردد؛ اینکه واقعاً تا چه زمانی قرار است این جریان مغفول بماند و عدم توجه درست و اساسی به این سینما ادامه خواهد داشت؟ برنامه شان برای آینده آن (اگر دیگر تا چند سال آینده وجود داشته باشد) چیست؟ آیا می‌خواهند با عملکرد ضعیفشان آن را در حاشیه نگه دارند یا همت کرده و با عزمی جزم شکوفایش می کنند؟

پیشنهاد می‌شود اگر واقعاً دلسوزی برای این سینما وجود دارد، به فکر راهکار‌ها و برنامه‌های جدیدی باشد .

انتهای پیام/