به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان  ازقم؛ آیت‌الله مجتهدی تهرانی شرح دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان را این‌گونه آورده‌است: اللَّهُمَّ غَشِّنِی فِیهِ بِالرَّحْمَةِ؛‌ای خدا من را به رحمت خودت بپوشان.

«غش» به معنی مخفی کردن است؛ اگر کسی عیب جنس را بپوشاند در اصطلاح می‌گویند: غش در معامله کرده‌است و در حدیث آمده‌است که: «لَیْسَ مِنَّا مَنْ غَشَّ مُسْلِماً» کسی که آب در شیر می‌ریزد به مردم می‌فروشد مسلمان نیست؛ کسی که مال عیب‌دار را به دیگری می‌فروشد و عیب آن را مخفی می‌کند، مسلمان نیست و هم‌چین آدمی خیر هم نمی‌بیند، اگر رحمت الهی شامل حال ما بشود خیر زیادی به ما می‌رسد. وَ ارْزُقْنِی فِیهِ التَّوْفِیقَ؛ خدایا به من توفیق بده تا موفق به نماز شب بشوم؛ توفیق خواندن دعای ابو حمزه را عنایت کن.

امام جواد (ع) فرمودند: مومن به سه خصلت محتاج است که اولین آن‌ها توفیق است. پس مومن اول از همه به توفیق نیازمند است، دوم، مومن به واعظ درونی محتاج است تا همیشه حواس او جمع باشد و از احوال دنیا عبرت‌آموزی کند؛ همیشه به خودتان بگویید که تا کی از خدا غافل هستی!

سوم «قبولُ مِن مَن یَنصحه» هر کس که تو را نصیحت می‌کند از او بپذیر؛ هر چند که خود آن شخص اهل عمل نباشد؛ مثلا اگر شخصی سیگار می‌کشد و به شما می‌گوید: من سیگاری هستم، ولی تو سیگاری نشو این نصیحت را از او قبول بکنید. وَ الْعِصْمَةَ؛ خدایا من را از گناهان حفظم کن. وَ طَهِّرْ قَلْبِی مِنْ غَیَاهِبِ التُّهَمَةِ؛ خدایا قلب من را از آلودگی‌های شک پاکیزه کن. یعنی من گرفتار شک نباشم؛ برخی افراد دچار شک هستند و وسوسه خناس به سراغ ایشان می‌آید و از مبداء تا معاد انسان را در شک می‌اندازد؛ خدایا من را از این گرفتاری نجاتم بده.

کسانی که گرفتار وسوسه هستند و در همه مسائل شک می‌کنند روزی صد مرتبه ذکر شریف «لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» را بگویند «الَّذِی یُوَسوِسُ فِی صُدورِ النَّاس»؛ هر کسی که گرفتار است این ذکر را بگوید یک فردی گرفتار بود و از غصه، لاغر شده بود گفت شیطان همیشه وسوسه‌ام می‌کند گفتم این ذکر را بگو، ذکر را گفت و راحت شد.

پیامبر (ص) خطاب به سلمان می‌فرمایند: اَکثِر مِن قولِ لا حَول و لا قوة ... این ذکر را زیاد بگو «فاِنَها کَنزٌ مِن کُنوزِ الجَنة؛ این ذکر از گنج‌های بهشت است» هفت بار بعد از نماز مغرب و نماز صبح، جزء تعقیبات است و اولش بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم دارد. (ذکر: «بسم الله الرحمن الرحیم لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم») یَا رَحِیماً بِعِبَادِهِ الْمُؤْمِنِین؛‌ای خدایی که نسبت به بنده‌های مومنت اهل ترحم و مهربانی هستی.

خدا خیلی مهربان است یک نعمت‌هایی خدا به ما می‌دهد که ما از خدا نخواستیم. خدا آن‌قدر ما را دوست دارد.

انتهای پیام/ش

راهکار دفع شک و وسواس