چرا می‌خواهید بی‌بندوباری و لاابالی‌گری را در ورزش حاکم کنید؟
MMA یا همان مبارزه در رینگ رشته‌ای است رزمی که طی سالیان اخیر در سایه غفلت مسئولان ورزش روایج یافته و بسیاری از جوانان علاقه‌مند به ورزش به صورت زیرزمینی آن را دنبال می‌کنند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، روزنامه کیهان نوشت : در MMA بیش از هر چیز از بوکس استفاده می‌شود و ووشو، کشتی، جودو و کیک بوکسینگ هم دیگر رشته‌هایی هستند که تسلط در آن‌ها می‌تواند موفقیت در این رشته را افزایش دهد. خشونت بیش از اندازه در این رشته که برخی از مسابقاتش حتی در قفس نیز برگزار می‌شود، موجب گردیده که این ورزش به درستی از سوی مسئولان ورزش ممنوع اعلام شود.
بیشتربخوانید: امیدوارم در سال جدید صدا و سیما اهمیت بیشتری به ورزش بوکس بدهد
چند سال قبل و به دنبال حضور چند دختر نوجوان در مسابقات این رشته در ارمنستان و انتشار فیلم مبارزه آن‌ها بازتاب منفی‌بسیاری در جامعه داشت و این موضوع نشان داد که روحیه مردم کشورمان با این رشته خشن سازگار نیست.
تمام این اتفاقات موجب گردید که مردادماه سال ۱۳۹۶ ممنوعیت فعالیت ورزشکاران در MMA از سوی محمدرضا داورزنی معاون ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان اعلام گردد، ولی با این حال کماکان اخبار بسیاری مبنی بر برگزاری مسابقات این رشته ورزشی به صورت زیرزمینی منتشر می‌شود.
در آخرین نمونه آن روزنامه ایران ورزشی روز یکشنبه گزارشی کامل از مسابقات MMA بانوان در شهر قدس به چاپ رسانده و از این پرونده با عنوان «ملکه‌های زیرزمینی» یاد کرده است.
در قسمتی از این گزارش آمده است: «ملکه‌های جنگجو فعالیت‌شان در ایران قانونی نیست، اما بی‌توجه به این محدودیت، در باشگاه‌هایی با عناوینی مثل کونگ فو، گراپلینگ و... تمرین می‌کنند و آماده مسابقه‌هایی می‌شوند که در باشگاه‌های زیرزمینی برگزار می‌شود. مثل همین مسابقه‌ای که فرصت تماشایش برای ما فراهم شد. از اعلام مکان برگزاری مسابقه گرفته تا باشگاهی که انتخاب شده و فردی که جلوی در ایستاده تا آشنا‌ها را راه بدهد، همه و همه حکایت از مسابقه‌ای دارد که مجوز ندارد، اما ورزشکار زیادی را همراه خود کرده است.
صحبت با تک تک دخترانی که یک عصر جمعه به باشگاهی در شهر قدس آمده‌اند تا هنر و قدرت‌شان را به رخ بقیه بکشند، نشان می‌دهد ترسی از فعالیت در رشته‌ای که مجوز قانونی ندارد، بین‌شان دیده نمی‌شود و تلاش می‌کنند هر روز بهتر شوند. حتی وقتی برای گرفتن عکس از آن‌ها اجازه می‌گیریم و یادآوری می‌کنیم که ممکن است انتشار تصویرشان برای آن‌ها دردسر‌هایی را ایجاد کند، تقریبا همه‌شان با جسارت خاصی می‌گویند: مشکلی نداریم. شما عکس‌تان را بگیر. یادآوری می‌کنیم که این رشته مجوز ندارد، اما همگی یک جمله ثابت را می‌گویند: مهم نیست. ما داریم ورزش می‌کنیم.»
واقعا در ورزش ما چه خبر است، پس نظارت مسئولان کجا رفته، چرا علیرغم ممنوع بودن فعالیت در MMA یک باشگاه می‌تواند نه تنها مسابقات خشن این رشته رزمی را برگزار کند، بلکه بانوان ورزشکار را هم روی رینگ بفرستد؟!
انتظار اهالی ورزش به ویژه کارشناسان این عرصه، از مسئولان این است که با توجه به شناختی که در این یکی، دو سال از جامعه ورزش، ساختار، عناصر، مناسبات، واقعیات و سرمایه‌ها و... آن، پیدا کرده اند، به «اصول مدیریتی» و از مهم‌ترین آن‌ها اصل نظارت عمل کنند.
واقعیت غیرقابل انکار این است که بر ورزش ما نوعی بی‌بندوباری و لاابالی‌گری حاکم است که این موضوع چه در ابعاد مدیریتی و چه از جنبه فنی و اخلاقی، ورزش را تحت تأثیر قرار داده است.
نباید تردید داشت که «ورزش» با توجه به نوع مخاطب آنکه جمعیت جوان و سالم پرهیجان است، از چشم و نگاه نقشه‌های دشمن دور نمانده و در خیلی از خرابکاری‌ها، ولنگاری‌ها، در جازدن‌های ورزش مستقیم و غیر مستقیم دست و فکر دشمن در میان است. با این وضعیت خیلی ساده‌اندیشی است اگر به وظیفه مدیریتی و ملی و انقلابی خود با جرأت و شجاعت تمام عمل نکنیم و از ترس اینکه مبادا از سوی مشتی هرهری مسلک و مغرض به مداخله و دموکرات و جنتلمن نبودن و..! متهم شویم از مسئولیت خود غافل شویم و میدان را به بدخواهان و منفعت‌جویان بسپاریم!
منبع: روزنامه کیهان
انتهای پیام/
در ورزش ما چه خبر است؟
