به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان ، مراسم فشن‌شویی با حضور مینی‌مدل‌های خردسال شب گذشته در یکی از رستوران‌های امیدیه برگزار شد که بعد از انتشار عکس و فیلم‌های برنامه با اعتراضات گسترده‌ای از سمت مسئولان و فعالان مجازی شهرستان روبه‌رو شد.

فرماندار امیدیه در این باره گفت: این نوع برنامه‌ها در شان شهری که محل زیارتگاه سرداران شهید و نام‌آوران بزرگ جهانی است نبوده و بنده به عنوان فرماندار به هنجارشکنان اجازه عرض اندام در این شهر نمی‌دهم.

وی افزود: از فرماندهی نیروی انتظامی و اداره اماکن می‌خواهم تحقیقات گسترده‌ای در باره مسببان این موضوع و کسانی که نظارت لازم نداشته‌اند را انجام داده و گزارش کامل آن را به فرمانداری و دادستان عمومی و انقلاب شهرستان ارائه کند.

برخورد قاطع دستگاه قضایی با هرگونه هنجارشکنی در قزوین

دادستان عمومی و انقلاب امیدیه نیز عنوان کرد: در اجرای این شوی لباس اتفاقاتی خلاف عرف، شرع و قانون رخ داد که غیرقابل دفاع بوده و پس از دریافت اطلاعات اولیه حکم پلمب مجموعه برگزارکننده صادر شد.

وی افزود: کسی با تبلیغات و شادی مردم مخالف نیست به شرطی که در چارچوب قانون باشد و با شرایط عرفی و فرهنگی جامعه مغایر نباشد.

فشن شوی مینی‌مدل‌ها که اخیرا به راه افتاده به عقیده بسیاری از کارشناسان روانشناسی مصداقی از کار اجباری کودکان است که از لحاظ روحی آن‌ها را در بلندمدت دچار مشکل می‌کند.

به عقیده آزیتا محمدکریمی روانشناس حوزه کودک و نوجوان، مدلینگ کودک کار شیکی است، اما کودکانِ مشغول در این حوزه، همان زحمتی را که می‌کشند، متحمل می‌شوند. این پدیده معمولاً در خانواده‌هایی که از رفاه نسبی برخوردارند، اتفاق می‌افتد که نیاز آن‌ها مالی نبوده و مبتنی بر یک سبک زندگی است.

وی همچنین عقیده دارد که هنگامی که کودک با نمایش، یک پوشش خاص و یک برند گران‌قیمت در معرض دید همگان قرار می‌گیرد، زیبایی و ارزش‌هایش در همین موارد خلاصه می‌داند. او فرصت پیدا نمی‌کند که منِ ارزشمند درونش را پرورش دهد و فقط یاد می‌گیرد که اگر زیبا باشد و لباس‌های قشنگ بپوشد مورد استقبال و تأیید قرار می‌گیرد و همین کافی است. ضمن این که از جامعه کودکان هم‌سال خود جدا می‌شود و این جدایی به خودی خود مشکل دارد.

محمدکریمی راهکار مبارزه با این نوع آسیب روحی را آشنایی پدر و مادر‌ها با نیاز‌ها و خلا‌های درونی خود و کنترل و مدیریت آن‌ها دانسته و از آن‌ها می‌خواهد کودک را در فرایند انتخاب، حل مساله و تشخیص خوب از بد قرار داده و به‌جای القای هویت‌های قالب‌خورده اجازه هویت‌یابی به او بدهند.

علاوه بر اثرات روانشناسی این پدیده، سازمان بین‌المللی کار نیز کارِ کودکان در این سن را مصداق «کار اجباری کودکان» دانسته و بر اساس قوانین آن کلیه افراد با سن کمتر از ۱۲ سال و میزان فعالیت اقتصادی یک ساعت یا بیشتر در هفته، یا کودکان ۱۴ سال و کمتر با ۱۴ ساعت کار در هفته کودک کار محسوب می‌شوند.

بر اساس آمار سازمان جهانی کار سالانه ۲۵۰ میلیون کودک ۵ تا ۱۴ ساله در جهان محروم از کودکی می‌شوند که ۱۲۰ میلیون نفر از آن‌ها وارد بازار کار شده و مشغول به‌کار تمام وقت هستند.

در قوانین ایران نیز به‌کار گماردن کودکان غیرقانونی اعلام شده است و طبق ماده ۷۹ قانون کار جمهوری اسلامی ایران به‌کارگیری تمامی افراد کمتر از ۱۵ سال ممنوع است.

با وجود تمام شرایط فوق، اما نبودِ فضای آموزشی و تفریحی مناسب برای کودکان در سطح شهرستان و بسنده‌کردن عوامل اجرایی و فرهنگی آن به چندپارک و خانه بازی آسیبی مهم تلقی شده و برگزاری برنامه‌های مشابه در آینده را چندان دور از انتظار نخواهد کرد.

مقام معظم رهبری نیز کار در حوزه فرهنگی را همزمانی دو عامل «ارائه کار فرهنگی درست» و «جلوگیری از کار فرهنگی مضر» می‌دانند که در شرایطی که ما فقط به بُعد دوم سخنان رهبری توجه کرده و تلاشی برای ارائه خوراک فرهنگی صحیح به جامعه نکنیم مشکلات به قوت خود باقی مانده و پس از هر بار برخورد، دوباره به شکلی جدید پدیدار می‌شوند.

انتهای پیام/ح