به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، همچون عروسک‌های خیمه‌شب بازی تصمیم گرفته‌اند یک نمایش را برای مردم بازی کنند، ولی سر نخ همه‌شان به یک جا بند است.

نامزد‌های دموکرات یکی پس از دیگری برای شرکت در رقابت انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰ اعلام آمادگی می‌کنند تا هم روی موج کاهش محبوبیت ترامپ سوار شوند و هم آن را تشدید کنند.

در واقع اعلام آمادگی این همه نامزد آن هم دو سال مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری یک معنا بیشتر نمی‌تواند داشته باشد: ما می‌دانیم که ترامپ هیچ رأیی ندارد و رقابت اصلی بین نامزد‌های دموکرات است؛ بنابر این می‌خواهیم از الان سهمی در خرمای عزای ترامپ داشته باشیم.

به نظر می‌رسد سر نخ این نمایش به دو گروه برمی‌گردد: آنان‌که بیشتر از همه با پیروزی ترامپ احساس شکست کرد یعنی باراک اوباما و هیلاری کلینتون از سویی؛ و آنان‌که در آمریکا بیشتر از همه به قدرت گرفتن یک سرمایه‌دار حسودی می‌کند یعنی سرمایه‌دار‌های رقیبِ ترامپ که از هم‌اکنون عزم خود را جزم کرده‌اند اجازه ندهند دوران ریاست‌جمهوری او ۸ ساله شود.

هیلاریِ پیر و شکست‌خورده چندان جنب‌وجوشی ندارد و اعلام کرد قطعاً نامزد انتخابات نخواهد شد. اما اوباما بیکار ننشسته است. اسمی از ترامپ نمی‌آورد، ولی هر کار دیگری بگویید انجام داده است. همین چند روز پیش با استقبال آنگلا مرکل وارد آلمان شد و در یک همایش بین‌المللی سخنرانی کرد!

به نظر می‌رسد ضرورت شکست‌دادن ترامپ نه تنها دموکرات‌ها را علی رغم اختلاف نظر‌ها و حتی کینه‌های فیمابین‌شان متحد کرده است، بلکه موجب همدلی دموکرات‌های آمریکا با یک سری از جریان‌های سیاسی در اروپا و کانادا شده است.

این مسأله به حرکت بزرگی که نامزد‌های دموکرات راه انداخته‌اند شور و حرارت بیشتری داده است. گویی همه منتظر یک اتفاق جهانی و پیروزی بین‌المللی هستند.

یک هدف اصلی و دو هدف حاشیه‌ای درسیل اعلام نامزدی

هدف اصلی این نامزد‌ها همان است که گفته شد: جلوگیری از رأی آوردن مجددِ ترامپ که سران حزب دموکرات و سرمایه‌داران رقیب ترامپ به دنبال آن هستند. اما به نظر می‌رسد دو هدف حاشیه‌ای موجب شده که این سیل با همراهی نامزد‌های بیشتری شکل بگیرد:

۱- برنی سندرز نامزد نهایی دموکرات‌ها نشود

بله. سندرز در مواضع مختلفی استقلال خود را نشان داده و این موجب شده باند‌های بزرگی علیه او فعال شود. مخالفان او می‌دانند وقتی مردم ببینند که بسیاری از شعار‌های او را نامزد‌های متعدد و جوانتر هم در تبلیغات خود اعلام می‌کنند، احتمال پیروزی او به عنوان نامزد نهایی دموکرات‌ها کم می‌شود و برخی از دور او پراکنده می‌شوند.

۲- سوارشدن بر موج جدید زنان

بخاطر افشاگری‌هایی که از همان ابتدای تبلیغات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ علیه دانلد ترامپ در مورد تحقیر و ملعبه‌قراردادن زنان مطرح شده بود، از همان روز اول ورود او به کاخ سفید موج جدیدی در میان زنان آمریکا شکل گرفت. تظاهرات بیسابقه آنان در واشینگتن و شهر‌های بزرگ آمریکا خیلی از نامزد‌ها را وسوسه کرده که خود را به عنوان نماینده منافع این موج جدید، جا بزنند و از حمایت آنان برای نشستن بر صندلی ترامپ بهره گیرند.

نامزد‌های دموکرات برای انتخابات ۲۰۲۰

نامزد‌های دموکرات به دو گروه تقسیم می‌شوند. برخی در عرصه مسئولیت‌های ملی، شناخته‌شده‌تر هستند و برخی کمتر شناخته شده. از گروه دوم تنها در یک صورت ممکن است کسی بتواند کرسی نامزد نهایی حزب دموکرات در نوامبر ۲۰۲۰ را از آن خود کند و آن وضعیتی است که اقبال عجیب و غیرقابل پیش‌بینی از سوی مردم به وی ابراز شود. ما از شناخته‌شده‌تر‌ها آغاز می‌کنیم:

برنی سندرز

سناتور ایالت ورمونت نه فقط به رقابت با هیلاری کلینتون در انتخابات اولیه سال ۲۰۱۶ میلادی بلکه به رأی‌های متفاوتش در صحن سنا شناخته می‌شود، مثل همان رأی «نه» به تمدید قانون ISA علیه ایران. رقابت او با هیلاری آنچنان جدی و افشاگرانه بود که وقتی مجبور شد از او در برابر ترامپ حمایت کند، گروه‌هایی از طرفدارانش علیه او شوریدند. طبیعی هم بود.

حالا او در یک رقابت سختتر وارد شده است. به نظر می‌رسد افشاگری‌ها، پرونده‌سازی‌ها و خلاصه «چوب لای چرخ»‌های زیادی از سوی سران حزب دموکرات برای تضعیف کمپین تبلیغاتی او در نظر گرفته شده تا نگذارند او نامزد نهایی شود؛ همان کاری که در انتخابات گذشته نیز انجام دادند و نهایتاً هیلاری را پیروز میدان داخلی دموکرات‌ها اعلام کردند و لورفتن ایمیل‌های این تبانی کار دست‌شان داد.

مشکل دیگری که پیشِ روی او قرار دارد، سن او است. ۷۷ سال سن دارد، هر چند بسیار پرانرژی سخنرانی می‌کند و شاید بتواند از سنش به عنوان نقطه قوت بهره گیرد. آخر او یک رکورد را جابجا کرده: بلندترین دوره سناتوریِ یک نامزد مستقل، از سال ۲۰۰۶ میلادی تا کنون.

با این حال نباید امتیازات او را دست کم گرفت. اولاً بسیاری از آنچه می‌شد علیه او استفاده کنند در انتخابات گذشته از سوی ستاد هیلاری مورد استفاده قرار گرفته و سوخته است. دوم اینکه از تجربیات انتخابات گذشته بهره می‌گیرد. مثلاً گفته می‌شد او چندان به زنان و غیرسفیدپوستان روی خوش نشان نمی‌دهد.

حالا او تبلیغاتش را از همین گروه‌ها شروع کرده و با ۸.۱ میلیون دنبال‌کننده در توییتر از همه رقبای دموکراتش پیش است؛ هر چند برخی معتقدند او کسی نیست که حریف ترامپ در مناظرات انتخاباتی بشود.

سندرز که با ورودش به مجلس نمایندگان در ۱۹۹۰ میلادی وارد عرصه سیاست ملی شد، می‌گوید یک سوسیال دموکرات است. اینکه ۷۵% از هزینه تبلیغات انتخاباتی‌اش را تا کنون افرادِ خرد با هر یک کمتر از ۲۰۰ دلار تأمین کرده‌اند، حرفش را اثبات می‌کند.

بِرنی می‌گوید اگر از تبادلال مالی مالیات بگیریم، می‌توانیم هزنیه تحصیل در یک سری از دانشگاه‌ها را صفر کنیم ویا می‌توانیم از درآمد‌های بالای ۲۵۰ هزار دلار مالیات ۶.۲ درصدی بگیریم تا در تقویت امنیت اجتماعی هزینه کنیم.

وی اعلام کرد «هدف کمپین ما فقط شکست‌دادن ترامپ نیست. ما می‌خواهیم کشورمان را متحول کنیم و حکومتی بر پایه قواعد عدالت اقتصادی، اجتماعی، نژادی و محیط زیستی بنا کنیم».

الیزابت وارن

او سناتور ماساچوست است و به سخت‌گیری در قوانین مالی معروف است. الیزابت خیلی زود کاندیداتوری خود را مطرح کرد، حتی قبل از اینکه هیلاری بگوید رؤیای ریاست‌جمهوری را به گور می‌برد. او گفته احتمال می‌دهد ترامپ تا قبل از انتخابات ۲۰۲۰ به زندان بیافتد.

اولین نقطه قوت او این است که یک اوباما، ولی از جنس مؤنث است. یعنی به همان اندازه خودش را دقیق، متین و طرفدار برنامه‌های قانونی در حمایت از همه آمریکاییان نشان می‌دهد. البته او کمی باتجربه‌تر از باراکِ سال ۲۰۰۸ میلادی است. استاد حقوق دانشگاه هاروارد بودن، کم امتیازی نیست. او حالا ۶۱ سال دارد.

الیزابت می‌گوید آمریکا را به وضعیتی برمی‌گرداند که هر کس بتواند با «کار زیاد بر اساس قوانین» به موفقیت برسد. بنابر این خود را موظف به پاسخگوکردن میلیاردر‌ها و شرکت‌های بزرگ می‌داند. وارن قول داده برا اصلاح قانون مالیات، هم شکوفایی اقتصادی اقشار ضعیفتر را تسهیل می‌کند و هم طی ۱۰ سال تا ۲.۷۵ تریلیون دلار به بودجه آمریکا افزوده می‌شود.

ممکن است حمایتش از افزایش خدمات عمومی، مالیات بر ثروت‌های کلان و بیمه درمانی، او را برای ساختن دوقطبی در مقابل ترامپ به عنوان نامزد محبوب سفیدپوستان برتری‌طلب به یک نامزد مناسب تبدیل کند. ضمن اینکه شهرت پاکدستی برنی سندرز نیز در سابقه او وجود دارد.

وارن نه فقط سیاست‌های خلاف جهت ترامپ اعلام می‌کند و نه تنها مشخصاً به او تیکه می‌اندازد، بلکه برای تقویت دوقطبی‌اش با دانلد دست به ابتکارات بیسابقه هم زده است. اکتبر ۲۰۱۸ میلادی بود که وی نتایج تست دنا (DNA) خود را منتشر کرد و مدعی شد اجدادش به بومیان آمریکا برمی‌گردند. احتمالاً او تصور می‌کرد که با این کار دوقطبی آینده‌اش با ترامپ تشدید خواهد شد، اما این ابتکارش فعلاً حواشی منفی علیه وارن ایجاد کرده است. حتی قبایل بومی آمریکا نیز او را مورد شماتت قرار دادند که بومی‌بودن به نژاد نیست بلکه به میراث فرهنگی و سنت‌های بومیان است.

کمالا هریس

در نظرسنجی‌ها دوم یا سوم است و در پایگاه‌های شرط‌بندی حتی چند روزی در جایگاه اول قرار گرفت. سناتورکالیفرنیا سیاست‌های لیبرال را در رأس وعده‌های خود قرار داده مانند Green New Deal. اینکه پدر و مادر این خانم اهل جامائیکا و هند بوده‌اند برخی را امیدوار کرده که بسیاری از غیرسفیدپوستان به وی متمایل شوند، نه فقط در کالیفرنیا. داده‌های کمیسیون انتخابات فدرال نشان می‌دهد در انتخابات سنا نیز که او پیروز شده، ۳۵% از هزینه ستادش را افراد عادی و اسپانسرهایِ خُرد داده‌اند.

سابقه او می‌گوید کامالا دادستان سن فرانسیسکو و بعداً دادستان کل ایالت کالیفرنیا بوده است. لایحه جدیدی برای مالیات که حدود ۵۰۰ دلار به درآمد خانوار‌هایی با درآمد متوسط و پایین می‌افزاید، یکی از طرح‌های او است. با این حال در دوران دادستانی‌اش سابقه مبهمی در موفقیت طرح‌های اصلاحی دارد.

اِمی کلوبِشار

سناتوربودن در کنار کمی اعتماد به نفس می‌تواند خیلی‌ها را نامزد کند. اما امی به جز این‌ها امتیازات دیگری هم دارد. یکی اینکه اولین زنی است که اهالی مینه‌سوتا راضی شدند سناتورشان باشد، ایالتی که در ادوار گذشته ریاست‌جمهوری موقعیت حساسی پیدا کرده است. دوم اینکه اجداد پدری‌اش اهل اسلوونی بوده‌اند و این می‌تواند رأی بسیاری از مهاجرانِ مثل او را جلب کند.

او در سال گذشته تلاش زیادی کرد تا کاوانا، نامزدی که ترامپ برای عضویت در دیوان عالی پیشنهاد کرده بود رأی نیاورد و اگر چه او رأی آورد، اما به هر حال امی خود را نشان داد با اینکه با ۵۸ سال سن ۱۱ سال جوانتر از الیزابت وارن است.

کلوبشار گفته اگر رئیس‌جمهور شود ثبت نام رأی‌دهندگان برای رأی‌دهی را اتوماتیک می‌کند و البته مثل بسیاری دیگر از نامزد‌های دموکرات وعده داده که بار دیگر تعهد آمریکا به پیمان آب‌وهوایی پاریس را اعلام خواهد کرد. در عرصه اقتصادی نیز جدا از مبارزه با پول‌های کثیف در سیاست، صادرات محصولات بنگاه‌های اقتصادی کوچک و متوسط را تسهیل می‌کند.

کریستن گیلیبرند

باز هم یک سناتور، اما از ایالت مهم نیویورک یعنی پایگاه بانفوذ مخالفان ترامپ. او قول داده همانطور که از فرزندانش دفاع می‌کند برای منافع آمریکا نیز بجنگد. او را به «سناتورِ MeToo» می‌شناسند، زیرا فشار زیادی بر سناتورِ هم‌حزبی‌اش فرانکِن آورد که به دلیل رسوایی جنسی استعفا کند.

به نظر او بیمه درمانی «یک حق است، نه مزایای شغلی». تازه می‌خواهد برای تحصیل نیز چنین برنامه‌هایی را پیش بکشد. مرخصی پدر و مادر‌ها را هم یک حق می‌داند. مبارزه با فساد و لابی در دولت فدرال نیز در دستور کار او قرار دارد.

او کسی شبیه هیلاری کلینتون است، ولی جوانتر و با تجربه ملی کمتر. اصلاً وقتی کلینتون وزیر خارجه شد، گیلیبرند بود که کرسی‌اش را در سنا گرفت. او از حمایت خوبی در کمیته مرکزی حزب دموکرات برخوردار است. با این حال اینکه ۱۰ سال پیش برنامه‌ای با رویکرد ضدمهاجرتی ارائه داده بوده، برخی هوادارانش را به تردید می‌اندازد.

کُری بوکر

او سناتور آفریقایی-آمریکایی از ایالت نیوجرسی است و برخی به دلیل مدرک حقوق او از دانشگاه معتبری، چون «ییل» می‌گویند یک اوبامای جدید را پیدا کرده‌اند. زمانی که شهردار شهر محروم نِوارک بود شاید فکر نمی‌کرد روزی تبلیغات ریاست‌جمهوری‌اش را از آنجا آغاز کند.

پیام اصلی او، اتحاد و عشق است و مواضعی به چپ میانه و حتی رادیکال گرایش دارد. قول داده برای هر نوزادی که به دنیا می‌آید، یک حساب در خزانه‌داری باز شود تا سودش بعداً سرمایه جوانی‌اش باشد. ولی این همه ماجرا نیست. مثلاً روابطی هم با وال استریت دارد که موجب شده برخی چپگرایان از او فاصله بگیرند.

تلسی گابرد

او شخصیت ویژه‌ای دارد نه فقط بخاطر اینکه اولین عضو هندو در کنگره بوده (نماینده هاوایی) بلکه بخاطر اینکه با بشار اسد دیدار کرده و مخالف دخالت نظامی اوباما در سوریه بوده است. خودش می‌گوید، چون تجربه عضویت در «گارد ملی» و جنگ در عراق را داشته، از اینکه آمریکا با هدف تغییر رژیم جنگ راه می‌اندازد، بیزار است.

در سال ۲۰۱۶ میلادی حامی برنی سندرز بود، ولی حالا وارد کارزار انتخاباتی شده و شعار انتخاباتی‌اش مبارزه برای روح آمریکا است. تلسی اگر رئیس‌جمهور شود از هزینه‌های نظامی مخصوصاً در بخش تسلیحات هسته‌ای خواهد کاست، کمااینکه در مالیات کشاورزان و بنگاه‌های اقتصادی کوچک تخفیف می‌دهد. اصلاح نظام قضایی در حوزه برخورد با جرائم نیز از برنامه‌های ویژه او است.

فعلاً دنبال‌کننده‌هایش در توییتر حدد ۳۰۰ هزار نفر است، اما این خانم ۳۷ ساله فرصت زیادی دارد.

بِتو هُرورکه

نماینده پیشین کنگره از ایالت تگزاس فاصله کمی داشت تا در انتخابات میاندروه‌ای اخیر جای تد کروز را بگیرد؛ در حد ۲.۶%. این اتفاق موجب شد خیلی‌ها احساس کنند می‌شود روی او سرمایه‌گذاری کرد و به ترکیب جوانی‌اش با کمی کاریزما و جذابیت بصری امید داشت. بنابر این تشویق‌ها جدی‌تر شد و حالا کمپین ریاست‌جمهوری به راه انداخته است. مدل تبلیغاتی او خیلی‌ها را یاد ترودو نخست‌وزیر جوان کانادا می‌اندازد.

او کودکی‌اش را در مرز آمریکا و مکزیک گذرانده و این خودش می‌تواند در شرایطی که سیاست‌های مرزی ترامپ به چالش کشیده شده، یک مزیت باشد، اما متاسفانه از تجربه کافی در عالم سیاست بی‌بهره است و سیاست‌های پیشنهادی‌اش مبهم است. مزیت اصلی او احتمال جذب جوانتر‌ها است و شاید به همین دلیل قول داده که قدرت تراست‌های بانفوذ را خواهد شکست تا فرصت‌های شغلی برای همه فراهم شود.

بیشتر بخوانید: آغاز جنگ انتخاباتی ٢٠٢٠ با قطعنامه حزب دموکرات

سایر نامزد‌های دموکرات

شاید مهمترین کسی که تا کنون اعلام کاندیداتوری نکرده است، جو بایدن قائم‌مقام اوباما در دوران ریاست‌جمهوری باشد. اما تعداد دیگری از سیاستمداران دموکرات کمپین خود را به راه انداخته‌اند، هر چند کمتر شناخته شده‌اند:

تیم رایان، نماینده اوهایو
جان دلِینی، نماینده پیشین مریلند
جولیان کاسترو، وزیر شهرسازی در دوره اوباما و شهردار پیشین سن آنتونیو
جِی اینزلی، فرماندار ایالت واشینگتن
جان هیکن لوپر، فرماندار پیشین ایالت کلرادو
واین مَسم، شهردار میرامار
پیت بوتیگیگ، شهردار همجنسباز بِند جنوبی

واکنش جمهوری‌خواهان

اگر شرایط برای ترامپ در وضعیت فعلی باقی بماند، جمهوری‌خواهان گزینه بهتری از او برای نامزدی در ۲۰۲۰ ندارند. با این حال دست روی دست هم نگذاشته‌اند

جمهوری‌خواهان مثل ادوار انتخاباتی گذشته کمیته‌ای را راه‌اندازی کرده‌اند با نام «خیزش آمریکا». کار این کمیته در وهله او، جستجو در تمامی سوابق نامزد‌های دموکرات انتخابات ریاست‌جمهوری است و دوم استفاده از این سوابق برای تضعیف آرای آنها.

یک نمونه از اقدامات اخیر آن‌ها بهره‌گیری از قانون آزادی اطلاعات و تنظیم یک درخواست بود که نتیجه آن برای جو بایدن سنگین تمام شد. آن‌ها در نیویورک تایمز منتشر کردند که بایدن به دلیل یک صحبت شخصی ۲۰۰ هزار دلار جریمه شده است.

سارا دُلان مدیر اجرایی این کمیته البته عبارت شیکتری را برای بیان هدف آن استفاده می‌کند: «دموکرات‌ها را پاسخگو می‌کنیم». این «اتاق جنگ» جمهوری‌خواهان (به قول گاردین) تمام فعالیت‌های تبلیغی نامزد‌های دموکرات را نیز زیر نظر دارد.

جمع بندی

تجزیه و تحلیل نتایج نظرسنجی‌ها در مراحل اولیه تبلیغات انتخاباتی در ادوار گذشته (۱۹۸۰-۲۰۱۶) توسط اکونومیست نشان می‌دهد تنها ۱۷% احتمال دارد که نظرسنجی‌های الان بتواند نامزد نهایی دموکرات‌ها را مشخص کند. مثلاً در انتخابات ۲۰۰۸ میلادی، نظرسنجی‌ها در فوریه ۲۰۰۷ نشان می‌داد هیلاری کلینتون با ۲۰% اختلاف از اوباما پیش است، اما همه می‌دانیم که در نهایت این حقوقدان دورگه جوان بود که گوی سبقت را از هم‌حزبی‌اش ربود.

راه دیگر برای پیش‌بینی نامزد نهایی این است که سری به پایگاه‌های شرط بندی بزنیم. مثلاً در PredictIt می‌بینیم که فعلاً برنی سندرز رو به رشد است و روی او شرط بسته اند. البته جو بایدن و بِتو هُرورکه نیز او را تعقیب می‌کنند و در میتینگ‌های برگزارشده نشان داده‌اند نامزد‌های جذابی هستند.

اما مسأله این است که اساساً شاید نامزد نهایی هنوز خود را معرفی نکرده باشد. در همین انتخابات ۲۰۱۶ میلادی، نامزدی ترامپ دیرتر از برخی دیگر اعلام شد و حالا نیز حدود ۶۰ هفته تا همایش نهایی دموکرات‌ها در ژوئیه ۲۰۲۰ برای انتخاب نامزد نهایی فاصله داریم.

شاید نامزد‌های مطرح دیگری در راه باشند. اما به هر حال حزب دموکرات از این دوره حدوداً دو ساله تبلیغات ریاست‌جمهوری به خوبی برای تضعیف محبوبیت ترامپ استفاده خواهد کرد؛ هر چند حزب جمهوری‌خواه نیز حالا فرصت بیشتری برای پیدا کردن پاشنه آشیل هر نامزد در اختیار دارد.

منبع: مشرق

انتهای پیام/

دموکرات‌هایی که یکی پس از دیگری روی اعصاب ترامپ می‌روند + تصاویر