به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد ،روستا...اینجا همان روستای زیبای خاطرات بچگی ام است. همان که بوی عطر نان درون تنور مادربزرگ مست و شادابم می‌کرد و خواب صبحگاهی را از سرم می‌پراند. یادش بخیر صبح که می‌شد، هیاهوی کار و تلاش در تمام اعضای خانواده موج می‌زد و پس از نشستن بر سر سفره ای خوش عطر از  پنیر و ماست و شیر محلی و خوردن صبحانه،به سمت کسب و کار خود می‌رفتند.

 

از پدربزرگ که با آن چکمه‌های گلی و با آن دستان پینه بسته، بیل خود را به دست گرفته بود و به سمت باغ خود می‌رفت تا مادر بزرگ (خدا رحمتش کند) که جارو به دست تمامی خانه را جارو می‌کرد و با پاشیدن آب در حیاط خانه، چنان بوی عطر خاصی از خاک بلند می‌شد که هنوز هم نمی‌توان آن را با دنیایی از عطر‌های امروزی مقایسه کرد. 

از صمیمیت مردم روستا با هم که نگو، گرم و خونگرم، برعکس زندگی شهرنشینی که همسایه، همسایه را نمی‌شناسد چه برسد به اینکه حال او را جویا شود.

لباس‌های رنگین از جنس رنگین کمان که ارتباط می‌گرفت با آسمان صاف و شب‌های پر ستاره روستا و صدای جیرجیرک‌هایی که شبانه به آواز می‌آمدند و کنسرت سمفونیک خاصی را هدایت می‌کردند.

 

همه و همه آرامشی عجیب به همراه داشت؛ و این شد که هر از گاهی مسیر خود را به سمت روستای پدری ام کج کنم تا از هیاهوی زندگی شهری و آن همه آلودگی و شیون ماشین‌ها به دور باشم.

چندی پیش که برای خرید لباس به بازار رفته بودم، دکور خاص مغازه‌ی حاشیه خیابان نظرم را به خودش جلب کرد. مغازه دار از پوشش خاص سنتی روستایی استفاده کرده بود که هر چشمی را به سوی خودش می‌کشاند. در تفکر خود فرو رفتم که چرا شهرنشین‌ها از آن همه نعمت به دور باشند و زمانی که تاب تحمل زندگی ماشینی برای آن ها به تنگ آمده است، بر روح و جسمشان مسکنی باشد.

 

همین شد که تصمیم گرفتم در مورد اقامتگاه‌های بوم گردی روستایی بیشتر تحقیق کنم. آدرس چندین اقامتگاه را از اینترنت جستجو  و به سمت آن‌ها حرکت کردم تا از نزدیک با افرادی که در این حیطه فعالیت دارند آشنا شوم و در مورد کسب و کارشان و میزان تاثیر اقامتگاه ها بر اقتصاد روستا بیشتر بدانم.

 

روستا‌های اطراف شهر مشهد گزینه مناسبی برای بدست آوردن اطلاعات در این زمینه بود که تصمیم گرفتم به یکی از آنها سفر کنم. روستایی به نام کنگ که در حدود ۴۸ کیلومتری مشهد قرار دارد و فضای ناب روستایی با آن همه توصیفات نقش بسته بر جسم و جان من که از کودکی خود به یادگار دارم را در آنجا لمس کردم.مسئول اقامتگاه فردی به نام محمد حسن بود که با آغوشی گرم پذیرایم شد و باب گفتگو را با او باز کردم.

محمد حسن با صمیمیت تمام و خونگرمی زیاد من را به نوشیدن چای در فضایی کاملا روستایی دعوت کرد و در همان حین از او درباره استقبال مردم نسبت به فضا‌های روستایی سوال کردم که در پاسخ گفت: در گذشته بسته به نوع فصل، اکثرا افراد فضاهایی، چون دریا، جنگل و موارد این چنینی را برای تفریح انتخاب می‌کردند، اما در حال حاضر اقامتگاه‌های بوم گردی نقطه عطف در توسعه پایدار روستا‌ها هستند و توجه مردم به این مکان ها بیشتر شده است و افراد با هدف مراجعه به روستا و فضاهای سنتی روستایی،عازم سفر می‌شوند.

او در ادامه به مهاجرت معکوس اشاره کرد و گفت: در گذشته به دلیل عدم توجه به اقامتگاه‌های بوم گردی و مشکلات زیادی چون سختی فروش لبنیات روستایی در شهر‌ها و نبود اشتغال روستایی، خیلی از روستاییان به شهر مهاجرت می‌کردند و در حاشیه شهر‌ها با مشقت فراوان امرار معاش می کردند، اما در حال حاضر با استقبال مردم شهرنشین از اقامتگاه‌ها و رونق بیشتر کسب و کار روستایی،تمامی آن‌ها به روستای خود بازگشته اند و برای نمونه دیگر خبری از فروش با واسطه‌های مختلف لبنیات روستایی نیست و افراد از شهر به قصد خرید لبنیات به روستا مراجعه می‌کنند که سبب افزایش میل روستاییان برای امید به زندگی و کسب و کارشده است.

او که در فضایی کاملا صمیمانه و به همراه پذیرایی زیبای سنتی و فضای گرم روستایی با من سخن می‌گفت در ادامه به نمونه‌ای دیگر از اشتغال زایی روستایی اشاره کرد و گفت: با وجود اقامتگاه‌های بوم گردی، کسب و کار روستاییان رونق بسیار خوبی گرفته است.

صحبت‌های من و محمدحسن در حدود یک ساعت به طول انجامید و در انتها بر خلاف میلم مجبور بودم او و فضای آرامش بخش روستا را ترک کنم. خیلی دوست داشتم که برای تهیه گزارشم به روستای مزینان که تداعی کننده یاد استاد شریعتی بود بروم، اما به دلیل کمبود وقت به تماس تلفنی با خانم مزینانی بسنده کردم.

 

او که اقامتگاه بوم گردی خود را به یاد دخترش، نرگس نام نهاده بود در مورد ایجاد فضای کسب و کار روستایی این گونه گفت: با راه اندازی اقامتگاه نرگس در مزینان و استقبال مردم شهرنشین و حتی توریست‌های خارجی، توسعه روز افزون صنایع دستی، قالی بافی و گلیم بافی و حتی دارو‌های گیاهی را شاهد هستیم و هیاهویی عجیب در روستا به پا شده است و همگی خوشحال از رونق و توسعه کسب و کار در روستا هستند.

از او در مورد اینکه بیشتر چه اقشاری به اقامتگاه او سفر می‌کنند سوال کردم و در پاسخ گفت:میزبان کشور‌های مختلفی، چون آلمان، لهستان، فرانسه، چک، اسلواکی و ایتالیا بوده ایم و همین باعث ارز آوری به روستا و کشور می‌شود که این مورد باعث تشویق روستاییان شده است تا در کلاس‌های آموزش زبان انگلیسی و فرانسه شرکت کنند.

وی در پایان به آموزش‌هایی در خصوص حفظ بافت سنتی در روستا اشاره کرد و گفت: آموزش‌هایی در قالب ساخت و سازی متناسب با بافت روستا و نیز حفظ فرهنگ سنتی و پوششی روستا، به روستاییان داده شده است تا به میراث گذشتگان در این روستا خدشه‌ای وارد نشود.

اهمیت موضوع بوم گردی روستایی چنان در من تاثیر گذاشت که تصمیم گرفتم در این مورد به سراغ سرپرست معاونت گردشگری خراسان رضوی بروم و نظرات و صحبت‌های او را جویا شوم.

 

یوسف بیدخوری سرپرست معاونت گردشگری اداره کل میراث فرهنگی خراسان رضوی در گفتگو با گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد ، گفت: از حدود ۶ سال گذشته با رویکرد توجه بیشتر به اقامتگاه‌های بوم گردی گام‌های مثبتی برداشته شده است.

وی گفت: در سال‌های گذشته زمینه ای برای اقامت گردشگران از قبیل مکانی امن برای اسکان، سرویس بهداشتی، فضایی جذاب و دیدنی در کنار استفاده بهینه از غذا‌های سنتی با کیفیت، فراهم نبود و از حدود ۶ سال گذشته با سیاست فراهم سازی تمامی این موارد، به سمت اقامتگاه‌های بوم گردی گام برداشته ایم.

سرپرست معاونت گردشگری اداره کل میراث فرهنگی خراسان رضوی تصریح کرد: تعداد اقامتگاه‌های دارای پروانه استان در حال حاضر ۵۸ اقامتگاه است و حدود ۱۱۷ اقامتگاه نیز در شرف بهره برداری است و در این مورد توجه اصلی ما به حفظ فضای سنتی مکان مورد اسکان می‌باشد.

بید خوری ادامه داد: سرمایه گذاری برای ایجاد اقامتگاه بوم گردی نیازمند سرمایه زیادی نیست و روستاییان می‌توانند منزل شخصی خود را با حفظ بافت سنتی روستایی، به عنوان یک اقامتگاه توریستی در نظر بگیرند و به عنوان منبع درآمد به روستای خود کمک کنند. هرچند که دولت نیز تسهیلات ویژه‌ای از قبیل وام‌هایی با بازپرداخت بلند مدت،کمک به ایجاد فضای مناسب برای ساخت اقامتگاه با کیفیت و بستر سازی مناسب راه‌ها و مسیر‌ها را در برنامه خود برای حمایت از اقامت گاه‌های بوم گردی دارد.

بیدخوری اظهار داشت:اگر به اقامتگاه‌های بوم گردی توجه بیشتری شود، کمک شایانی به راه اندازی کسب و کار روستایی خواهد شد و مواردی چون راه اندازی سیستم حمل و نقل، فروش صنایع دستی، فروش محصولات دامی و تهیه و فروش غذا‌های سنتی را در پی خواهد داشت.

 از چندین سال گذشته تلاش‌هایی به جهت بستر سازی و ایجاد اقامتگاه‌های بومی روستای به منظور کمک به صنعت گردشگر،اشتغال زایی روستایی و ایجاد فضا‌هایی به جهت آرامش شهر نشینان شده است،اما باید در نظر داشت که در مواردی ورود توریست به مکانی سنتی و روستایی به مرور زمان آثار سویی از قبیل تغییر در پوشش و حتی گویش محلی، ساختار بنایی خانه‌های روستایی و آسیب به زیست بوم روستایی بر جای می گذارد که این مهم نیازمند آموزش به توریست و روستاییان خواهد بود تا از چنین آثار مخربی جلوگیری به عمل آید.

به عبارتی فرهنگ زندگی شهری نباید به روستا منتقل شود در حالی که از روستا می‌توان به عنوان انتقال دهنده آرامش نهفته درون خود، به شهر استفاده کرد.

انتهای پیام//ر. س

گزارشگر: فراز سلیمانی