به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، «من برنمیگردم. این را بدان. این استعفا با استعفاهای دیگر فرق دارد. اینبار دیگر برگشتی در کار نیست.»
این متن گفتوگویی بود که در نرمافزار «واتس آپ» بین من و علیخطیر رد و بدل شد. کی؟ سه روز قبل. سه روز قبل بود که علی خطیر اطلاع داد که تحت هیچ شرایطی قصد ماندن در استقلال را ندارد چراکه ماندنش در باشگاه باید همراه با تصمیماتی شود که نه مدیر باشگاه حاضر است آنها را بپذیرد و نه او از آنها کوتاه میآید. متن این صحبتها به درخواست علی خطیر، رسانهای نشد. این امید میرفت که وساطت چند تن از نزدیکان باشگاه و آشنایان مشترک امیرحسین فتحی و علی خطیر، دوباره بازی را به نقطه قابل بازگشت نزدیک کند، اما مصاحبه دیروز امیرحسین فتحی با ورزش سه، خط بطلانی بود بر خوشبینی آنها که امید داشتند خطیر به استقلال بازگردد.
مهر تایید بر استعفا
«علی خطیر فردی است که من به تواناییهای او کاملا واقفم و خودم ایشان را به باشگاه استقلال آوردم. ایشان چندبار بهدلیل مشکلات خانوادگی از سمت خود استعفا دادند که خودتان دیدید من هربار با این استعفا مخالفت کردم، ولی خانواده ایشان در خارج از کشور هستند و خودتان میدانید دوری از خانواده بسیار سخت است. اینبار ایشان خیلی جدیتر بودند و من فکر میکنم با توجه به مشکلاتی که دارند بهرغم میل باطنیام ناچار هستم با استعفای ایشان موافقت کنم، چون دیگر آقای خطیر شرایطی دارد که نمیتواند کنار ما کار کند.»
بخش اول صحبتهای امیرحسین فتحی پیرامون استعفا درست نیست. در انتهای جملات بخش دوم، اما صحبتی مطرح شده که باید روی آن بحث کرد. «آقای خطیر شرایطی دارد که نمیتواند کنار ما کار کند.» این شرایط چه بودند؟ در کنفرانس مطبوعاتی روز سهشنبه علی خطیر، این مهمترین سوال ممکن است اگرچه شاید علی خطیر به آن پاسخ درستی ندهد. چراکه خطیر در گفتوگوی دوستانهاش با خبرنگار «فرهیختگان» به نکاتی اشاره کرده که دانستنش مهم است.
علیه فتحی حرفی نمیزنم
«ما با هم رفاقت کردیم و جدایی من دلیل بر مصاحبه علیه او نیست. از او دلخورم، اما علیه او حرفی نمیزنم.»
این هم بخش دیگری از مکالمه «آف د رکورد» یا «غیررسمی» علی خطیر با خبرنگار «فرهیختگان» بود که درنهایت دیگر منتشر نکردنش ضرری ندارد. خطیر در مصاحبه روز سهشنبه خود برنامهای برای حمله به فتحی ندارد.
هنوز از جزئیات احتمالی مصاحبه سهشنبه محتوایی منتشر نشده، اما مطابق استنباط ها، علی خطیر قصد دارد شرایط کاری یک سال گذشته در باشگاه استقلال را بازبینی کند و به دفاع از کار تیمی مدیریتی یعنی فتحی و خودش بپردازد. همچنین او قصد دارد پیرامون حواشی پیشآمده در طول این مدت پیرامون موارد مختلفی، چون انتقال بازیکنان در سه پنجره مختلف (دو پنجره فصل قبل و نقل و انتقالات امسال)، اختلافات پیشآمده بین او و شفر، پرونده پرحاشیه پاتوسی و ماجرای بستهشدن پرونده پروپیچ صحبت کند. قطعا موارد دیگری هم در این میان هستند که او به آنها اشاره خواهد کرد.
استعفاهای پیدرپی
یکی از مواردی که علی خطیر قطعا درموردش صحبت خواهد کرد یا با پرسش خبرنگاران مواجه خواهد شد، مساله استعفاهای پرتــعدادی است که در این یک سال صورت گرفت. بعضیها بهشوخی تعداد استعفاهای او را ۱۲ عدد بازشماری میکنند که میشود ماهی یک استعفا! البته بهنظر میرسد این رقم اغراق شده باشد و تعداد استعفاهای او به نیمی از این هم نرسد، اما همین هم رقم مناسبی نیست. به هرحال حواشی مدیریتی و تصمیمات او هم در این استعفاها بیتاثیر نبود.
جو مثبت فضای مجازی نسبت به او.
اما سوال اجنابناپذیر این دوره و زمانه این است که فضای مجازی نسبت به خبر استعفای او چگونه واکنش نشان داد؟ طبیعتا پاسخ مثبت نیست چراکه تعداد طرفداران او در فضای مجازی هم کم نیست و آنها از جدایی معاون باشگاه راضی نبودند. خطیر در طول دوران مدیریت خود چندبار بر سر استقلال با نفرات مختلف درگیر شد که این درگیریها او را بین هواداران استقلال محبوبتر هم کرد. صد البته جدایی پاتوسی بزرگترین شکست او بود و ضربه بدی به محبوبیتش زد، اما دیروز فضای مجازی به سود او بود.
این مهمترین سوالی است که باید پرسید. چه کسی جانشین او خواهد شد؟ آیا میرشاد ماجدی، عضو به حاشیه هدایت شده هیاتمدیره جای او را خواهد گرفت که مصاحبه تندش علیه خطیر و استراماچونی، هنوز از یادها نرفته؟ باید ببینیم فتحی برای این پست گزینه جدیدی دارد یا اینکه نکند عین سخنگوی جدید باشگاه، حکمش از چندماه قبل صادر شده؟
سوال مهم
این وسط سوال بسیار مهم دیگری هم هست که باید پرسیده شود. چرا مصاحبه امیرحسین فتحی با سایت رسمی باشگاه صورت نگرفت؟ دلیل اینکه فتحی در سایت ورزش سه پایان کار علی خطیر را اعلام کرد چه بود؟ بین ورزش سه و خطیر تنشهایی بود که به مصاحبه فتحی در این سایت رنگ و بوی دیگری داد. انگار که انتخاب این سایت برای فتحی حکم ارسال یک پیغام واضح برای خطیر را داشت. تا سهشنبه باید صبر کنیم.
منبع: روزنامه فرهیختگان
انتهای پیام/