جلال‌الدین دری کارگردان سینما، در خصوص وضعیت کلی اکران فیلم های سینمایی، به خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: در سیاست‌گذاری امروز سینمای ما، قطعاً هر فیلم غیر کمدی که دارای مفهوم و موضع گیری باشد، محکوم به اکران نشدن است. فیلم خود من با عنوان «نرگس مست» مدتهاست پشت در اکران مانده؛ چون موضوع اصلی فیلم موسیقی است، مانند کاراکتر‌هایش مظلوم واقع شده و در انزوا قرار دارد. ما همچنان پیگیر اکران آن هستیم، اما هنوز به نتیجه نرسیده‌ایم.

وی افزود: بجز فیلم کمدی هر اثر اجتماعی جنجالی غیرمفهومی ساخته شود، اکران می‌گیرد؛ انگار عنصر اضافه فیلم در سینمای کنونی ما مفهوم است.

این کارگردان در خصوص نقش سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در صدور پروانه ساخت‌ها گفت: حداقل کار سازمان سینمایی این است که ده درصد از پروانه ساخت‌ها را به فیلم‌های مفهومی با پتانسیل اکران عمومی اختصاص بدهد؛ اگر قرار باشد سالانه ۱۵۰ پروانه ساخت صادر شود، به حدود ۸۰ اثر کمدی و غیر مفهومی می‌رسد. پس از آنجا که ظرفیت اکران سینمای ما در یک سال بیش از همین تعداد نیست، جایی برای فیلم هایی چون «نرگس مست» نمی‌ماند.

دری اظهار کرد: وزارت ارشاد با این کار عملاً می‌گوید فیلم‌هایی بجز آثار کمدی و اجتماعی غیرمفهومی، اجازه اکران نمی‌گیرند و این یعنی روبروی سینمای واقعی و موثر ایستادن. متاسفانه هر حرکت و دیالوگی در فیلم‌های کمدی گفته شود، اتفاقی نمی‌افتد؛ اما کافی است یک دیالوگ خاص در اثری اجتماعی دیده شود، آنجاست که با تیغ اصلاحیه و اکران سخت روبرو می‌شویم.

وی گفت: در سازمان سینمایی یک بخش نظارت و بخشی دیگر ارزشیابی است؛ متاسفانه نظارت از بین رفته و از معنی ارزشیابی هم فقط کلمه آن باقی مانده است. در کل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حامی صد در صدی فیلم‌های بفروش به هر قیمتی است و این چیزی نیست جز تضاد مستقیم با محتوایی و دستورالعمل کاری این وزارتخانه.

کارگردان «نرگس مست» ادامه داد: جای سوال است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار است با چه فیلم‌هایی سطح فرهنگ عمومی مردم را بالا ببرد؟! پس از ۲۸ سال فیلمی با موضوع موسیقی سنتی که در کشور طرفدار‌ زیادی دارد، ساخته شده اما با سرنوشت عدم اکران روبروست.

وی تصریح کرد: آیا وظیفه وزارت ارشاد حمایت از چنین آثاری نیست؟ من را به جایی رسانده اند که حاضرم بگویم اشتباه کردم چنین فیلمی ساختم و تعهد بدهم دیگر نمی‌سازم اما فقط فرصت اکران به آن بدهند.

این فیلمساز تاکید کرد: بر فرض من فیلمساز بد؛ اما ۲۸ سال است کسی به موضوع فیلمم نپرداخته و ممکن است تا ۲۸ سال دیگر هم نپردازند. به نظرم خود این ارزش است. من بارها به آقایان مسئول گفتم چرا نباید راجع به دهخدا و شخصیت‌های بزرگ در ادبیات و موسیقی فیلم بسازیم؟ اما متاسفانه انگار انگیزه‌ای برای ساخت فیلم‌های با ارزش و دارای نماد اصیل ایرانی، وجود ندارد.

دری در پایان بیان کرد: از دهه ۶۰ تا اواسط دهه ۸۰ برای سطح ارتقای فرهنگی مردم از طریق سینما تلاش‌های زیادی شد و موفق هم بود؛ اما از آن به بعد تا به امروز با سرعت رو به افول هستیم. این ما هستیم که سلیقه مخاطب را می‌سازیم اما به نظر می رسد یک نفع و سودی در این اتفاق است که باعث می‌شود، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به جای نظارت کیفی به هر فیلمی با نام کمدی پروانه ساخت بدهد و فیلم‌های با ارزش و محتوا را ته صف نگه دارد.

انتهای پیام/

اکران فیلم های کمدی بی محتوا به چه قیمتی؟