اگرچه موازی کاری برخی نهاد‌ها در جامعه آزار دهنده است، اما معلوم نیست ادغام نهادها و موسسات کمکی به جامعه می کند.

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، برگزاری جوایز ادبی، حضور در نمایشگاه‌‌های بزرگ داخلی و خارجی، برپایی طرح‌های فصلی و بسیاری دیگر از برنامه ها از جمله اقداماتی است که موسسه خانه کتاب، موسسه نمایشگاه‌های فرهنگی و بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان انجام می دهند که همین موازی کاری ها چالش های بسیاری را ایجاد کرده تا مسئولان به فکر ادغام این موسسات باشند.

مهدی افشار مترجم در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، درباره ادغام موسسه های خانه کتاب، نمایشگاه های فرهنگی ایران و بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان با یکدیگر گفت: برخی از کارهای موسسه های خانه کتاب، بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان و نمایشگاه های فرهنگی ایران با هم موازی است و  انجام اقدامات موازی در موسسه های مختلف زیاد مطلوب نیست. آنچه در این بین اهمیت دارد مدیریت  این نهادهاست.

او افزود: خودم بنیاد شعر و ادبیات داستانی را ایجاد کردم اما بعد از من این نهاد، به یک نهاد تشریفاتی تبدیل شد. در آن زمان، رمان نویس ها را تشویق می کردیم و حتی ۱۰۰ عنوان رمان بزرگ جهان را به ناشران و مترجمان معرفی کردیم. کتاب ها پس از آموزش دادن به مترجمان ترجمه می شد و کلاس های آموزش ترجمه رمان را به کمک سید حسن حسینی، ابوالحسن نجفی، کامران فانی و بهاء الدین خرمشاهی برگزار کردیم.

افشار با بیان اینکه نمی دانم بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان تا چه اندازه می تواند با موسسه خانه کتاب همسو باشد،گفت:حداقل تا آنجایی که می شناسم اگر بنیاد شعر و ادبیات داستانی مسیر گذشته را پس از ادغام،طی کند چندان مطلوب نیست مگر اینکه بسیار آگاهانه این کار را انجام دهد.

این مترجم به نبود تناسب میان بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان و موسسه خانه کتاب اشاره و بیان کرد: اگر هر یک از نهادهای موسسه خانه کتاب و بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان مستقل عمل کند و یک مدیر توانا در راس بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان قرار بگیرد رمان نویسی ما تقویت می شود این کار بهتر از این است که خانه کتاب و بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان با یکدیگر ادغام شوند.این ادغام را چندان مطلوب نمی بینیم مگر اینکه مدیران توانایی در راس بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان و موسسه خانه کتاب قرار بگیرد؛جشنواره ها را موسسه خانه کتاب برگزار کند و مسئولیت برگزاری بزرگداشت رمان نویس ها و معرفی رمان برجسته سال هم بر عهده بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان بگذارند.

افشار از اینکه ادغام موسسه خانه کتاب و بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان تنها به دلیل برگزاری جشنواره در هر دو نهاد درست نیست،گفت: ادبیات داستانی یک جریان مستقل است بیشتر اقدامات مانند آموزش ترجمه رمان  به مترجمان، شناسایی و معرفی استعداد ها در زمینه رمان نویسی، حمایت از رمان نویسان خوب و مترجمان ادبیات داستانی را انجام می دهد. این نهاد یک پل ارتباطی میان ناشران خوب با نویسندگان و مترجمان خوب است که از کتاب ها حمایت کند و برای کتابخانه های عمومی کشور کتاب بخرد. به کتاب ها جایزه کتاب سال را بدهد یا بررسی رمان را از اداره کتاب بگیرد اقدامی که در زمان مسئولیتم در بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان نتوانستم انجام دهم و با آن مخالفت کردند.

او ادامه داد: بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان باید نگاهی تخصصی به رمان داشته باشد. من به عنوان رئیس سابق بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان و کارمند سابق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با ادغام موسسه های زیر مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با یکدیگر مخالف هستم.چه کسی می خواهد مسئولیت موسسه های مختلف را بازتعریف کند؛ باید اهل فن این کار را انجام دهند.

افشار گفت:در حال حاضر عده ای رمان نویس  را به گردش می برند در حالی که به اینگونه اقدامات، کارکردن نمی گویند بلکه باید از اهل فن دعوت کنند  اگر قرار است کسی مدیر بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان شود نباید  صرفا رمان نویس باشد.او باید هم وجهه مدیریتی داشته باشد و هم با ساختار رمان آشنا باشد.

این مترجم به لزوم آموزش اصول رمان نویسی و مقابله با ممیزی هایی که به بیان نویسنده آسیب زده و بیانش را گنگ کرده است به عنوان وظایف بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان اشاره و اظهار کرد:در دوران مدیریتم در بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان می خواستم رمان نویس یک واحد دانشگاهی شوم. این اقدام می توانست موجب رشد رمان نویسی ما شود و اصول رمان نویسی در دانشگاه ها آموزش داده شود. 

ادغام سازمان های زیرمجموعه معاونت فرهنگی مطلوب نیست