به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، بازیکنانی که با نمایش خوب در فوتبال ایران توانسته بودند نظر مثبت برخی تیم‌های آسیایی و اروپایی را جلب کنند، پس از انتقال به این تیم‌ها نتوانستند روند خوب خود را ادامه دهند و حالا به جای پیشرفت بخش عمده‌ای از آن‌ها رو به افول هستند.

کاوه رضایی که ورودش به فوتبال اروپا با شارلووا بلژیک بود توانست خوش بدرخشد و به تیم اول فوتبال این کشور «بروژ» راه پیدا کند. مهاجم سرعتی فوتبال ایران در ابتدای حضور در این تیم با مصدومیتی جزیی مواجه شد تا دیگر نتواند موفقیت‌های خود را دنبال کند. رضایی، اما برای اردوی پیش فصل در فهرست تیمش جایی ندارد. اتفاقی که برای رضا قوچان نژاد پس از سال‌ها خوب بودن در آپوئل قبرس تکرار شده است.

امید ایراهیمی نیز از الاهلی قطر جدا شد تا دنبال تیم جدیدش در حاشیه خلیج فارس باشد. وحید امیری نیز از ترابوزان اسپور ترکیه کنار گذاشته شد تا به پرسپولیس بازگردد. کریم انصاری فرد نیز از ناتینگهام‌فارست انگلیس به قطر آمد تا در السیلیه بازی کند. انتقالی که قطعا برای این بازیکن از لحاظ فنی خوب نیست.

در بین لژیونر‌های حال حاضر ایران بهترین وضعیت را بازیکنانی دارند که مدام روی نیمکت می‌نشینند! صادق محرمی، علی قلی زاده و امید نورافکن و چند بازیکن دیگر هم هستند که ماه‌ها از حضورشان در ترکیب اصلی تیم‌های خود می‌گذرد. البته در این بین معدود نفراتی نظیر مجید حسینی نیز وجود دارند که در ترکیب اصلی بازی می‌کنند.

جلال چراغپور دلایل افت محسوس لژیونر‌های ایرانی را تشریح کرد و گفت: این موضوع یکی از کلان‌ترین بحث‌های حال حاضر فوتبال ایران است. چنین مشکلاتی کاملا به مسائل زیربنایی در پرورش بازیکن در ایران مربوط می‌شود.

کارشناس فوتبال ایران افزود: فوتبالیست‌های ما در داخل ایران با دو مشکل روبرو هستند. اولین مورد عدم رعایت اصول در آکادمی‌های فوتبال است. آن‌ها بر حسب فوتبال موازی رشد می‌کنند یا اینکه واقعا خوش تکنیک هستند. دومین موضوع نیز نحوه رشد فیزیکی است.

وی با بیان اینکه محدودیت‌های حرکتی فوتبالیست‌های ایرانی اندک است اظهار داشت: هر بازیکنی در دنیا دوران طلایی دارد که مدت زمان آن برای فوتبالیست‌های ایرانی بسیار اندک است. محدودیت‌های حرکتی و عضلانی برای ایرانی‌ها وجود دارد و دلیلش هم این است که خوب رشد نکرده اند.

چراغپور تاکید کرد: مورد بعدی هم حضور بازیکنان از رده خارج شده خارجی است که آن‌ها پس از دوران طلایی فوتبال خودشان به ایران می‌آیند. آن‌ها ظرفیت بسیار پایینی دارند. مثلا می‌بینید سه بازیکن پیر به استقلال می‌آیند و باز هم یک سر و گردن بهتر از فوتبالیست‌های ایرانی هستند. شیمبا هم یک مدل خارجی است که ۲۷ سالگی به ایران آمد و اکنون ۳۶-۳۵ ساله است، ولی باز هم مشتری دارد. دلیلش هم محدودیت ظرفیت دوران طلایی برای ایرانی هاست که همچنان جذب بازیکنان از رده خارج شده اینچنینی می‌شوند.

وی با اشاره به این موضوع که مشکل رشد فوتبالیست‌های ایرانی قدیمی است یادآور شد: تقریبا ۱۵ سال پیش حدود ۱۷ بازیکن ایرانی در اروپا بودند، اما در بین آن‌ها تنها مهدی مهدوی کیا و وحید هاشمیان مثل اروپایی‌ها توانستند دوران طلایی خود را افزایش دهند. حتی علی کریمی هم همین مشکل را پیدا کرد. این معضل که لژیونر‌های ایرانی در فوتبال روز دنیا کم می‌آورند یک مشکل بسیار قدیمی و ریشه دار است. سن رشد آن‌ها بدون مراقبت بوده است. بحث تغذیه آن‌ها حرفه‌ای نبوده است. آن‌ها ضعف عضلات دارند.

چراغپور ادامه داد: یکی از دوستانم چندین سال پیش فرزندان خود را برای حضور در آکادمی‌های فوتبال به آلمان برد تا در آنجا پرورش پیدا کنند. وقتی فیلم تست‌های آن آکادمی را دیدم متوجه شدم ما که مدعی کارشناسی فوتبال هستیم هیچگونه شناختی نداریم و نمی‌دانیم آن‌ها چه کاری انجام می‌دهند. حتی در مرحله شناخت.

وی در پایان یادآور شد: اشکان دژاگه را می‌توان یک مثال عینی دانست که چه تفاوتی بین تربیت فوتبالیست ایرانی و یک ایرانی که در اروپا رشد کرده است وجود دارد. او و سامان قدوس به خاطر تربیت فیزیکی و حرفه‌ای در فوتبال روز اروپا توانستند دوران اوج خود را افزایش دهند. این مشکل را باید ریشه یابی کرد و دانست که پرورش یک بازیکن از دوران خردسالی او شروع می‌شود.

منبع: مهر

انتهای پیام/