به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ماجرای سوءاستفاده برخی معلمان کنکور از اورژانس از جایی شروع شد که علی عبدالعالی، استاد دانشگاه، زمانی که در گفتگو با ایسنا به آسیب‌ها و حواشی کلاس‌های آمادگی کنکور می‌پرداخت، گفت: «عده‌ای از معلمان خصوصی با آمبولانس رفت و آمد می‌کنند.

این معلم‌های کنکور به آمبولانس خصوصی پول می‌دهند که آن‌ها را از خط ویژه از کلاس اول به کلاس بعدی برساند که البته این پول در مقابل شهریه‌های هنگفتی که می‌گیرند چیزی نیست.

اما آیا دانش‌آموزان معمولی توان استفاده از چنین معلمانی را دارند؟» حرف‌های او آن‌قدر عجیب و غیرمنتظره بود که در روز‌های اخیر بار‌ها و بار‌ها نقل محافل شده و در فضای مجازی هم بسیاری درباره این موضوع نوشته‌اند؛ نکته‌ای که این‌بار موضوعش نه فقط مسأله کنکور و معلمان آن، بلکه معضل و حفره‌ای عظیم در نظام درمانی کشور است. مجتبی لهراسبی، رئیس اداره آمبولانس‌های خصوصی سازمان اورژانس کشور، اما روایتش از این ماجرا به‌گونه‌ای دیگر است و می‌گوید تخلفاتی از این دست، کار آمبولانس‌های بخش خصوصی و دولتی نیست.

آقای لهراسبی! ماجرای حمل‌ونقل معلمان با آمبولانس‌های خصوصی صحت دارد؟
متاسفانه در دو سالی که در این سِمت مشغول هستم شاهد چنین تخلفاتی بوده‌ایم، هرچند بزرگنمایی‌هایی هم انجام گرفته است. اما مسأله اینجاست که این تخلفات از آمبولانس‌های بخش دولتی و خصوصی سر نزده و من شاهد چنین مواردی نبوده‌ام.

منظورتان چیست؟ گفته شده این آمبولانس‌ها متعلق به بخش خصوصی است.
خیر، این‌طور نیست. متاسفانه مدت‌هاست ما با مسأله آمبولانس‌های غیرمجاز درگیریم. آمبولانس‌هایی که زیر نظر هیچ‌کجا نیستند و در تخلفی آشکار، ماشینی عادی به صورت آمبولانس درآمده و به راحتی از آن کسب درآمد می‌کنند. حتی شما می‌توانید آگهی خرید آن‌ها را در دیوار ببینید و آمبولانس‌های پژو ٤٠٥ هم وجود دارد که خیلی عجیب است. به همین راحتی خرید و فروش می‌شود. یک‌بار یکی از این افراد که از دیوار خریده بود را گرفتیم و او گفت پسرخاله‌اش مدتی است با این آمبولانس‌ها کار می‌کند و درآمد خوبی دارد و او هم ترغیب شده و خریده. هرچند آمبولانس‌ها به نام افراد نمی‌شود و وکالتی است، اما درنهایت با این آمبولانس‌ها علاوه بر معلمان کنکور، غذا هم جابه‌جا می‌کنند و ممکن است کار‌های خلاف دیگر هم انجام دهند که از آن‌ها بی‌اطلاعیم. این مسأله از نگاه امنیتی هم خطرات بسیاری دارد.

به این ترتیب ماجرای این آمبولانس‌ها قدیمی و همان‌طور که گفتید امنیتی است. برای مقابله و دستگیری افراد متخلف چه کرده‌اید؟
سال ١٣٩٦ که تازه به این بخش آمدم، به دستور رئیس سازمان به پلیس نامه زدم. آن زمان پلیس اعلام کرد دستور قضائی لازم است و ما نمی‌توانیم آمبولانس‌ها را بدون حکم قضائی توقیف کنیم. آن‌ها می‌گفتند اگر آمبولانس واقعی را نگه داریم و مریض بدحالی فوت کند یا مشکلی پیش بیاید ما مقصر می‌شویم. سال گذشته به دادستان کل کشور نامه زدم و از او خواستم به این مسأله رسیدگی کند و ایشان هم به سردار رحیمی دستور رسیدگی دادند، اما به دلیل بروکراسی اداری هنوز به نتیجه نرسیده است.

چطور از تخلف نکردن آمبولانس‌های خصوصی تا این حد مطمئن هستید؟‌
نمی‌گویم صددرصد مطمئنم، چون به هرحال هر اداره‌ای ممکن است متخلف داشته باشد، اما مسأله اینجاست که ما در سال‌های اخیر نظارت‌هایمان خیلی افزایش یافته است. گشت‌های سیار گذاشته‌ایم و سامانه‌ای هم وجود دارد که رفت‌وآمد و ماموریت افراد در آن ثبت و پیگیری می‌شود. به همین دلیل امکان تخلف این آمبولانس‌ها خیلی کم است.‌

نمی‌توان راهکاری برای شناسایی آمبولانس‌های تقلبی داشت؛ مثلا آمبولانس‌های اصلی نشانی یا کد خاصی داشته باشند که پلیس بشناسد؟
آمبولانس‌های اصلی برچسب سلامت دارند و ما به پلیس هم اعلام کرده‌ایم که در صورت دیدن ماشین‌هایی که این برچسب را ندارند آن‌ها را متوقف کنند. اما مشکل دیگر اینجاست که این ماشین‌ها سیارند و نمی‌دانیم کجا هستند که در صورت شکایت بتوانیم جای آن‌ها را مشخص کنیم. در نهایت باید بگویم ما نیازمند سازوکار اجرایی برای این اتفاق هستیم و امیدواریم حالا که رسانه‌ای شده هرچه زودتر چاره‌ای اندیشیده شود.

منبع: شهروند

انتهای پیام/