به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان، رای الیوم در یادداشتی علل حمایت روسیه از ارتش سوریه را در حمله به کاروان تسلیحاتی ترکیه در خان شیخون و نیز گزینههای ترکیه برای حل و فصل این بحران را بررسی کرد.
روزنامه اینترنتی رای الیوم در ستون یادداشت روز خود به قلم «عبدالباری عطوان» سردبیر و مدیر مسئول این روزنامه، نوشت: بعد از حملات هواپیماهای سوری به کاروان تسلیحاتی ترکیه که با پوشش هوایی روسیه صورت گرفت، چاووش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه، از دمشق خواست با آتش بازی نکند، اما بعد از صحبتهای قوی و مستقیم ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در کنفرانس خبری دیروز صبح با همتای فرانسویاش، به نظر میآید توصیف وزیر خارجه ترکیه در خصوص بازی با آتش بیشتر برای آنکارا صدق میکند تا دمشق و مقامات سوریه.
پوتین در پیامی قوی و صریح خطاب به مقامات ترکیه تاکید کرد: روسیه از تلاشهای ارتش سوریه برای از بین بردن تروریستها در ادلب حمایت میکند. این افراد برای حمله به پایگاه ما در حلب تلاش کردند به همین سبب ما از ارتش سوریه برای پایان دادن به این تهدیدها حمایت میکنیم. پوتین حتی پا از این فراتر گذاشت و به صورت غیرمستقیم از رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه انتقاد کرد و گفت: قبل از امضای توافقات سوچی در سپتامبر گذشته که در آنها خلع سلاح بخشی از منطقه ادلب تایید شده بود, ۵۰ درصد از اراضی منطقه تحت کنترل تروریستها بود، اما اکنون ۹۰ درصد از اراضی منطقه تحت کنترل آنهاست.
سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه نیز در کنفرانس خبری با همتای غنایی خود که به مسکو سفر کرده است در توضیح صحبتهای پوتین گفت: با هرگونه اقدام تروریستها در ادلب با قاطعیت مقابله خواهد شد. وی با اشاره به حضور نظامی روسیه در ادلب یادآور شد ارتش ترکیه چندین مرکز نظارت در ادلب ایجاد کرده است و امیدوار بودیم حضور نظامی ترکیه مانع از حملات تروریستها به پایگاههای ما شود، اما عکس این اتفاق رخ داد.
بیشتر بخوانید:
عطوان ادامه داده است: اظهارات رئیس جمهور و وزیر خارجه روسیه به چه معناست؟ پاسخ این سوال را میتوان در نکات زیر خلاصه کرد:
اول: کاملا واضح است که روسیه و سوریه صبرشان به سر آمده است و تصمیم گرفتهاند از راه حل نظامی استفاده کنند و آخرین پایگاه گروههای مسلح را در ادلب و سرکردگی تحریرالشام از بین ببرند، آن هم بعد از اینکه ترکیه در پایبندی به تعهدات خود مبنی بر ایجاد راه حلی سیاسی برای بحران شکست خورد.
دوم: سیطره ارتش سوریه بر شهرک راهبردی خان شیخون، یکی از زنجیرههای راهبرد تصرف موریانهای بود؛ یعنی اینکه فقط به حمله زمینی سوریه با پوشش هوای روسیه اکتفا نمیشود و حمله برای بازپسگیری سایر مناطق با هدف زمینهسازی برای رسیدن به قلب شهر ادامه خواهد داشت.
سوم: حمله هواپیماهای روسیه و سوریه به کاروان ترکیه و جلوگیری از پبشروی این کاروان به خان شیخون، اقدامی تاکتیکی نبود بلکه در چارچوب طرحی راهبردی دقیق برنامهریزی شده قرار داشت.
چهارم: با توجه به صحبتهای پوتین که به آن اشاره شد، حمله به خان شیخون و بازپسگیری آن به معنای پایان توافق سوچی و پایان نقش مراکز نظارتی نظامی ترکیه در ادلب است.
پنجم: نقطه عطف اصلی که طرف روسی را خشمگین کرد حمله موشکی نیروهای وابسته به جبهه النصره به پایگاه حمیمیم در ماه مه گذشته بود که این حمله به مثابه پیامی بود مبنی بر اینکه ترکیه یا برخی طرفهای متحد آن نمیتوانند کنترل این جبهه را در دست بگیرند.
در ادامه این یادداشت آمده است: نمیدانیم سران ترکیه با این تحولات چگونه برخورد خواهند کرد؛ تحولاتی که نشان دهنده میزان اختلافها با متحد روسی در پرونده ادلب است و تا به این لحظه هم اردوغان هیچ واکنشی نشان نداده است. به نظر ما رئیسجمهور ترکیه در برابر دو گزینه قرار دارد: اول: در کنار متحدان خود یعنی جبهه النصره، تحریرالشام و گروههایی بایستد که زیر سایه این دو گروه در ادلب و حومه آن حضور دارند و نیروهای خود را برای دفاع از این گروهها در برابر حمله مشترک سوریه و روسیه اعزام کند.
دوم: به مسکو برود و به دنبال راه حلی سیاسی با رئیس جمهور روسیه باشد؛ راه حلی که در آن به خلع سلاح گروههای مسلح و در نتیجه خروج آنها متعهد میشود.
گزینه سومی هم وجود دارد که بعید هم نیست، اینکه گروههای مسلح در ادلب با همه راه حلها مخالفت کنند و تا پایان به مبارزه ادامه دهند.
در پایان این یادداشت آمده است: احتمال میدهیم رئیس جمهور ترکیه طی روزهای آینده به مسکو یا سوچی برود تا با پوتین دیدار کند و پیشنهادها و راه حلهایی چه برای حل بحران و چه برای کسب زمان ارائه دهد و از زمان شروع بحران سوریه تا کنون ترکیه در حالتهای مشابه این کار را انجام داده است.
انتهای پیام/