به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، با رونمایی از سامانه پدافند هوایی باور ۳۷۳ یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های دفاعی تاریخ کشورمان معرفی و به نیرو‌های مسلح تحویل داده شد. این سامانه دفاع هوایی در کنار تمام نکات مثبت و افزایش توان رزمی پدافند هوایی کشورمان، یک تحول بسیار مهم با خود داشت و آن هم بومی سازی و تولید سامانه‌ای بود که می‌تواند نه پدافند هوایی بلکه نیروی دریایی ایران را نیز با یک پرش جهش گونه در توانایی‌های خود رو به رو کند.

بیشتر بخوانید: همه آنچه که باید درباره سامانه پدافند هوایی «باور ۳۷۳» بدانید! + اینفوگرافی

پرتاب عمودی؛ گامی بلند برای داشتن ناوگانی پیشرفته

اگر بخواهیم یک ناو جنگی را تعریف کنیم، شاید بتوان تعریف ساده واحد موشک انداز شناور را برای آن مناسب در نظر گرفت. با توسعه موشک‌های کروز ضد کشتی و موشک‌های سطح به هوا و نصب آن‌ها روی شناور‌های رزمی، اثر بسیاری از شناور‌های توپ دار بزرگ به پایان رسیده و ناو‌های کوچک تر، اما با قدرت آتش بسیار بیشتر به میدان آمدند.

موشک‌ها به صورت معمول در شناور‌های قدیمی‌تر درون پرتابگر‌های جعبه‌ای و به صورت مایل قرار می‌گرفتند و این مسئله باعث جا گیری بسیار بالا در فضای ناو شده و عملا شناور‌ها با وجود این که توان حمل تعداد بیشتری از موشک‌ها را از نظر وزنی داشتند، ولی به دلیل کمبود فضا به داشتن تعداد کمی موشک بسنده می‌کردند.

از دهه ۸۰ میلادی در شناور‌های غربی و شرقی پرتابگر‌های عمودی کم کم وارد کار شدند. این لانچر‌ها که در داخل بدنه شناور‌ها نصب می‌شوند این امکان را فراهم می‌کنند که توان حمل موشک شناور‌ها افزایش خاصی پیدا کند. در دنیا ما با دو نوع پرتابگر رو به رو هستیم که یکی سرد و دیگری گرم هستند و آنچه جمهوری اسلامی ایران با سامانه باور ۳۷۳ بدست آورده پرتابگر‌های عمودی از نوع پرتاب گرم است.

به صورت کلی باید گفت که در پرتابگر‌های سرد معمولا از یک منبع تولید هوای پرفشار استفاده می‌شود که موشک مورد نظر را به سمت بالا و به بیرون از آن فرستاده و سپس موتور موشک فعال می‌شود. سامانه‌هایی مثل اس ۳۰۰ یا تور که هر دو ساخته روسیه هستند و در سازمان رزم نیرو‌های مسلح ما نیز وجود دارند از سیستم پرتاب سرد بهره می‌برند.

اما در سیستم‌های پرتاب گرم، موشک مورد نظر در درون مخزن مورد نظر خود فعال شده و معمولا از طریق محل‌های خاصی که در اطراف آن در نظر گرفته شده حرارت خارج می‌شود و موشک حرکت عمودی خود را آغاز کرده و شروع به پرواز می‌کند. پرتابگر‌های عمودی از نوع گرم در جهان امروز، خصوصا در دنیای غرب از محبوبیت خاصی برخوردار هستند و خصوصا در اکثر نیرو‌های دریایی نزدیک به بلوک غرب از پرتاب گر‌های عمودی با سیستم پرتاب گرم بهره گرفته می‌شود.

شمایه عملکرد پرتاب گرم در سامانه پرتاب گر عمودی مارک ۴۱

در این میان، مشهورترین مدل مارک ۴۱ است که روی شناور‌های بسیار زیادی مثل رزم ناو‌های کلاس تیکاندروگا، ناوشکن‌های کلاس آرلی برک نیروی دریایی آمریکا، ناو‌های محافظ کلاس آنزک استرالیا، ناوشکن‌های ژاپنی کلاس آگاتو، ناو‌های محافظ کلاس Fridtjof Nansen نروژ و ناو‌های محافظ کلاس Álvaro de Bazán اسپانیایی نصب شده است.

شلیک موشک پدافندی استاندارد ۲ از یک پرتاب گر عمودی مارک ۴۱ از رزم ناو آمریکایی USS Lake Erie

از دیگر پرتابگر‌های گرم معروف در دنیا می‌توان به مدل Sylver ساخت فرانسه اشاره کرد که بر روی ناو‌های فرانسوی مثل کلاس FREMM یا ناوشکن‌های تایپ ۴۵ نیروی دریایی انگلیس نصب شده است.

لحظه شلیک شدن یک تیر موشک Aster از پرتابگر‌های مدل Sylver از روی یک ناوشکن تایپ ۴۵ نیروی دریایی انگلیس

کره جنوبی نیز یک مدل از پرتاب گر‌های عمودی گرم را برای ناوگان دریایی خود ساخته است که به اختصار KVLS شناخته می‌شود. نکات مثبت درباره پرتابگر‌های گرم این است که به دلیل عدم نیاز به تامین کننده هوا برای پرتاب موشک به بیرون حامل نیاز این نوع پرتاب گر‌ها سبک‌تر و ارزان‌تر هستند. یک چالش برای توسعه آن‌ها بحث ساخت آلیاژ‌هایی است که بتواند حرارت بالای موتور‌ها در زمان شروع فعالیت را تحمل کند که مشخصا جمهوری اسلامی ایران به این مهم در حوزه مواد پیشرفته نائل گشته است.

آغاز عصر تحول برای نداجا

یکی از موضوعاتی که تا به امروز برای ناو‌های نیروی دریایی ارتش مورد توجه بوده بحث عدم دسترسی ایران به پرتابگر‌های عمودی است که باعث شده میزان موشک‌های قابل حمل توسط ناو‌های نداجا کاهش پیدا کند. در صورتی که نداجا بخواهد از سیلو‌های پرتاب عمودی در کلاس موج بهره ببرد به نظر می‌رسد باید به سمت توسعه مدل‌های کوچک‌تر از پرتاب گر‌های استفاده شده در سری باور ۳۷۳ برود. اما در طرح‌های آینده، مثل نمونه طرح لقمان که تصاویری از ماکت و طرح‌های آن چند سال قبل منتشر شد می‌توان تعداد قابل توجهی از پرتابگر‌های عمودی سامانه باور ۳۷۳ را نصب کرده و موشک‌هایی با برد بالا را از درون آن پرتاب کرد.

نکته بسیار مهم دیگر این است که با توسعه این لانچر‌ها یا اصطلاحا سلول‌های عمودی پرتاب موشک، نه فقط موشک‌های پدافندی بلکه بسیاری از موشک‌های کروز ضد کشتی و یا حمله به اهداف زمینی را نیز می‌توان در آن‌ها قرار داده و پرتاب کرد. در همین روز‌های اخیر آمریکا از یک پرتاب مارک ۴۱ نصب شده روی زمین موشکی کروز از مدل تاماهاوک را آزمایش کرد.

شلیک موشک کروز تاماهاوک از یک پرتاب گر عمودی مارک ۴۱ در آمریکا از روی زمین

این مسئله با مقداری تغییرات در پرتابگر‌های باور ایرانی و البته موشک‌ها ممکن است و علاوه بر مدل‌های پدافندی، انواع موشک‌های کروز از نور و قدر گرفته تا هویزه را نیز از این سلول‌های حاوی موشک پرتاب کرد. تصور کنید چه یک شناور سنگین ایرانی و چه یک کشنده زمینی که با تعداد زیادی از این سلول‌های عمودی مجهز شده و انواع موشک‌های پدافندی و آفندی در آن‌ها قرار دارد، چه قدرت بازدارنده‌ای برای نیرو‌های مسلح کشورمان در منطقه ایجاد خواهد کرد.

منبع: مشرق

انتهای پیام/