حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، داریوش اسدزاده هنرمند پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون کشورمان صبح امروز در 96 سالگی دار فانی را وداع گفت.  او مدتی به دلیل بیماری در بیمارستان بستری و تحت درمان بود. اسدزاده را بیش از همه با بازی در سریال‌های «سمندون» و «خانه سبز» به یاد می آوریم. او بازیگری بود که فقط در یک عرصه رشد نکرد؛ بلکه در حوزه کاری خود به نگارش و انتشار کتاب هم پرداخت و از تاریخچه تئاتر بسیار نوشت.

به بهانه درگذشت این هنرمند برجسته، با چند تن از همکاران او گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید:

اسدزاده با همه وجود کارش را پیش می برد

مهرانه مهین ترابی همبازی داریوش اسدزاده در سریال «خانه سبز» درباره ویژگی‌های اخلاقی و حرفه‌ای این هرمند فقید گفت: او به عنوان یک همکار فوق العاده بود؛ هنرمندی بشاش که همواره با اخلاق و روی باز کارش را انجام می‌داد. هیچکس را معطل خودش نمی‌کرد و با علاقه و تمام وجود کارش را پیش می‌برد.

این بازیگر افزود: او یکی از پایه‌های اصلی حال خوش افراد گروه بود. کار کردن در کنار داریوش اسدزاده بسیار راحت و راضی‌کننده بود.

هنرمندی فروتن، افتاده، صمیمی و به دور از تکبر

دفخرالدین صدیق شریف دیگر بازیگر کشورمان هم در این باره اظهار کرد: یکسری آدم‌ها بسیار با محبت و خوب هستند که از دست دادنشان باعث حس غریب و تنهایی ما می‌شود. اسدزاده از جمله این افراد بود. می‌توان گفت چنین افرادی پشتوانه سینمای ایران هستند؛ اما چه می‌شود کرد، مرگ امری طبیعی است.

او ادامه داد: اسدزاده هنرمندی فروتن، افتاده، صمیمی و به دور از تکبر بود. او می توانست الگویی برای نسل‌های جدید باشد. به شخصه زمانی که او را می‌دیدم، سر تا پای وجودم سرشار از شادی می‌شد.

مهدی رحمانی کارگردان کشورمان هم گفت: من سال ۹۵ با او کار کردم؛ در آن سن و سال آنقدر مرتب، منظم، با دقت و وظیفه‌شناس بود که برای من و مجموعه واقعاً قابل احترام و مثال زدنی شد. جدیت، نظم و سختکوشی که آقای اسدزاده داشت، از جمله  مقوله‌های مورد نیاز سینمای کنونی ماست.

او افزود: اگر رفتار‌ خوب و حرفه‌ای که مرحوم اسدزاده داشت، در منش ما جوان‌ها بیشتر و پررنگ‌تر شود کاستی‌ها و افت‌های سینمای کنونی کمتر خواهد شد و به روز‌های اوج بر می‌گردیم؛ چون روزهای اوج گرفتن سینما و تلویزیون محصول رفتار‌های خوب و حرفه‌ای افرادی چون داریوش اسدزاده بود.

انتهای پیام/ 

داریوش اسدزاده به روایت همکاران