به گزارش حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قسمت اعظمی از سلسله درس‌های تربیتی مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی که با محوریت نگاهی نو به شیوه‌های تربیت اسلامی شکل گرفته بود به تربیت کودک اختصاص داشت که به همت نشر معارف در قالب کتاب «تربیت دینی کودک» شامل ۶ بخش تنظیم ، تدوین و به چاپ رسیده است. نویسنده در مقدمه کتاب در بیان اهمیت این موضوع آورده «امروزه تعلیم و تربیت از ‌مسائل بسیار مهم عالَم است. اساس امنیت عالَم به تعلیم و تربیت برمی‌‌گردد... اگر انسان‌ها بد تعلیم و تربیت شوند، ‌ابزار تهاجم فرهنگی خواهند شد. اگر عالَم بخواهد از این وضعیت که در آن هست آزاد شود، آن آزادی در گرو اصلاح روش تعلیم و تربیت است. با اصلاح این روش، علما و دانشمندانی ظهور خواهند کرد که عالَم به‌‌واسطۀ ‌آن‌ها اصلاح خواهد شد».

تربیت دینی کودک در بخش‌های جهان‌بینی تربیتی، دین و تعلیم و تربیت، تربیت بر مبنای فطرت، عوامل تربیتی، روش‌های سوءتربیتی و پرسش‌ها و پاسخ‌های تربیتی به بیان مباحث بنیادی تربیت و راهکارهای تربیتی پرداخته است. مخاطب در این کتاب با بیان شیوای مرحوم حائری شیرازی با مباحثی چون فطرت زیربنای تربیت، فطرت و طبیعت محور تمایلات انسان، تفاوت تعلیم و تربیت، تفاوت کسب دین و کسب علم، اصلاح آرزوها شروع کار تربیتی، مراحل تربیت فرزند از نگاه معصومین(ع)، نحوه شکل‌گیری تعهد در کودک، استراتژی‌ها و تاکتیک‌های مربی، تربیت دینی، تربیتی دوطرفه، راهکارهایی برای تربیت کودک و نوجوان، تشویق و تنبیه حساب شده، تربیت دیکتاتورساز و دیکتاتورپذیر، دوری از افراط و تفریط، دخالت والدین و تربیت مصنوعی، ریشه‌های فرهنگی مشکلات اقتصادی، راهکارهای پرهیز از پرورش نفاق و تظاهر در کودک، تربیت مشرک پرور، روش‌های تربیتی طبیعت‌گرایانه و... آشنا می شود.

کتاب «تربیت دینی کودک» به قلم آیت الله حائری شیرازی در ۲۲۰ صفحه در شمارگان ۲۰۰۰ جلد توسط نشر معارف چاپ و با قیمت ۲۰ هزار تومان به بازار نشر عرضه و تاکنون دو بار تجدید چاپ گردیده است.

برشی از کتاب را در اینجا می آوریم در بخشی از کتاب آمده است:

تربیت فرزند مثل پرورش گُل است‌. گل را آب می‌دهند و در نور می‌‌گذارند و همۀ زمینه‌‌ها را برای شکفتن آن فراهم ‌می‌کنند تا خودش باز شود. اگر انسان بخواهد با دستش به باز شدن گل کمک کند و به آن شکوفایی مصنوعی بدهد، آن را خراب می‌‌کند. امکان ندارد کسی ادعا کند حاضر است گلی را بدون آنکه خراب شود، باز کند! دخالت‌‌ها‌‌ی زیاد والدین هم برای خوب‎شدن فرزند، اگر به‎ حد شکوفایی مصنوعی برسد، همین ‌طور می‌‌شود و کار را خراب می‌‌کند.

تربیت مثل وضوست و تعلیم همچون الفاظ نماز است. کسی نمازش صحیح است که وضو داشته باشد. امام(ع) مطالبش حق بود مثل الفاظ نماز. اما باوضو هم بود؛ یعنی با صدق و اخلاص و صمیمیت سخن می‌‌گفت. از تعلیم و تربیت او، استادهای صدّیق و مخلصی برخاستند که رفتند و با آگاه‌‌کردن مردم، آن قیام بی‌‌نظیر را برپا کردند. امام با اصلاح روش تعلیم و تربیت علما، ملتی را زنده و آزاد کرد.

همگامی با طبیعت در طفولیت باعث رشد فطرت در کودک می‌‌شود. اگر کودک از آغاز طفولیت، همگام با طبیعت رشد نکند و طبیعت او بسوزد، فطرت نمی‌‌تواند از میانۀ آن جوانه بزند.

تربیت باید از اصلاح ارادۀ مُتربّی برای انتخاب آرزو آغاز شود؛ اصلاح آرزو، شروع کار تربیت دینی است. اگر قرار باشد انقلابی در جوانان صورت گیرد، انقلاب در آرزوی ‌آن‌هاست. انقلاب فرهنگی و زیربنایی در انسان، دگرگون‌شدن نوع آرزوی انسان است. باید در آرزوی انسان، بقا حاصل شود تا الله و رسول و دار آخرت را بخواهد؛ این تربیت است.

انتهای پیام/