همانا ابوجعفر (يعني امام باقر عليه‏السلام) مي‏ فرمود: هنگامي که مؤمن حاجت خود را از خدا طلب مي‏کند، خداي متعال آن را عطا مي‏ فرمايد، اما پاسخ وي را به خاطر عشق به صداي او و شنيدن ناله‏ هايش به تعويق مي‏اندازد.

سپس فرمود: آنچه خداي تبارک و تعالي در اين دنيا ديرتر به مؤمن بدهد بهتر از آن است که زودتر عطا فرمايد. مگر اين دنيا چه ارزشي دارد؟

ابوجعفر عليه‏السلام مي‏ فرمود: «دعاي مؤمنين در حال رفاه و آسايش بايد همانند دعايشان در حال سختي و گرفتاري باشد. مؤمن نبايد نگران اين باشد که چه موقع به خواسته‏ ي خود مي‏رسد و از دعا کردن خسته نشود، زيرا موقعيتي است بزرگ براي اينکه با خداي بزرگ و متعال باشد.» پس صبر پيشه کن و در طلب حلال باش و پيوند خويشي را محکم نما و بر حذر باش از نشان دادن دشمني آشکار با مردم، زيرا ما خاندان پيامبر مي‏ پيونديم به کسي که از ما بريده است و خوبي مي‏ کنيم به کسي که به ما بدي کرده است. از اين رو به خدا سوگند، نتيجه‏ي آن را خوب مي‏بينيم. هنگامي که نعمتهاي انسان زياد شد، او در خطر است، زيرا وظايفي بر او واجب مي‏شود و از اين طريق آزمايش شده و مورد امتحان الهي قرار مي‏گيرد. به من بگو که اگر من بعضي از کلمات را به تو بگويم به آنها اعتماد مي‏کني؟

احمد پاسخ داد: فدايت گردم، اگر من به تو اعتماد نکنم پس به چه کسي اعتماد کنم؟ تو حجت خدا بر مخلوقاتش هستي.

امام پاسخ داد: بنابراين بايد بيشتر به خدا اعتماد داشته باشيد، زيرا شما او را ملاقات مي‏کنيد. آيا خداي تبارک و تعالي نگفته است: «و چون بندگانم درباره‏ي من از تو سؤال کنند، من مطمئناً به آنان خيلي نزديکم. من دعاي آنها را پاسخ مي‏دهم وقتي آنها مرا بخوانند»(1) آيا او نگفته است: «از رحمت خدا مأيوس نباشيد»(2) و آيا او نگفته است: «خدا وعده کرده است که شما را مورد عفو و بخشش قرار دهد»(3) بنابراين بايد به خدا بيش از هر کس ديگري اعتماد داشته باشي. جايي در جان شما جز خوبي نيست و شما آمرزيده خواهيد شد.(4) امام عللي را که مانع دعا و تأخير در استجابت آن مي‏ شود، تذکر داده و به علاوه اصرار کرده است به مسلمانان که از اخلاق اهل‏ بيت پيامبر عليهم‏السلام پيروي کنند.

پي نوشت:

1ـ بقره / 186.

2ـ زمر / 53.

3ـ بقره / 286.

4ـ اصول کافي، ج 2، ص 489.