حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، عادل تبریزی نویسنده و کارگردان سینما، قرار بود اولین فیلم بلند سینمایی خود با نام «گیجگاه» را بسازد که مدتی تولیدش به تعویق افتاده است. ما به بهانه این موضوع به دیگر فعالیت‌های سینمایی او و بررسی فضای فیلمسازی در بخش کوتاه و ساخت اولین فیلم بلند سینمایی در شرایط کنونی گفت و گو کردیم.

«ضد ضربه» در چه وضعیتی است و چه فضایی دارد؟

«ضد ضربه» هفتمین فیلم کوتاه داستانی من است که آماده نمایش شده و در تلاش هستم که اولین اکران آن را در جشنواره فیلم کوتاه تهران امسال باشد. «ضد ضربه» مثل فیلم‌های کوتاه قبلی یک طنز تلخ است که سعی کردم یک نگاه کاملا متفاوت به وضعیت اقتصادی کنونی جامعه داشته باشم. سعی کردم این شرایط اقتصادی و فرهنگی با زبان و روایتی کاملا متفاوت گفته شود که حداقل بتواند برای تمام تماشاگران جذابیت داشته باشد و هر شخصی که فیلم کوتاه را می‌بیند بتواند با آن ارتباط برقرار کند.

سختی کار تولید این فیلم از لحاظ پرداخت، نگارش و تولید در کدام بخش بود؟

اتفاق وحشتناک در فیلم کوتاه این است که ما وقتی از چیزی به عنوان حرفه‌ای نام می‌بریم، مثل فیلم کوتاه حرفه ای، به معنی اقتصاد است یعنی فیلمبرداری که برای ساخت یک فیلم کوتاه می‌آید، حرفه‌ای کار می‌کند و دستمزد می‌گیرد. شرایط تولید فیلم کوتاه عجیب و غریب و سخت است. به این دلیل که شما مجبور هستید با بودجه بسیار کم، عوامل درستی را بیاورید و یا به آن‌ها دستمزد ندهید و یا دستمزد کمی به آن‌ها بدهید و اینکه سعی کنید دوستانی را برای این کار بیاورید که پای کار بایستند و در این شرایط اقتصادی به شما کمک کنند. پس اولین سختی کار، مسئله اقتصادی در تولید فیلم کوتاه است که به شدت سخت شده، تا چند سال پیش می توانستید بایک رقم معقول یک فیلم معقول بسازید، اما در حال حاضر در برآورد هزینه ساخت یک فیلم کوتاه معقول و حرفه‌ای به رقم‌هایی بر می‌خوریم که باعث بی انگیزگی می‌شود.

در تمام فیلم‌های کوتاهی که ساختم مهمترین عنصر لوکیشن بوده است. برای پیدا کردن لوکیشن فیلم کوتاه «ضد ضربه» شاید دوماه وقت گذاشتم تا یک موقعیت خوب که در آن بتوانم کار کنم را پیدا کردم. در فیلمنامه من یک زبان طنزی است که کار را سخت می‌کند و پای من را لبه تیغ می‌گذارد، مخاطب در زمان کوتاه این فیلم  ممکن است فکر کند لودگی است و شاید شبیه یک کار تلویزیونی است. به همین دلیل کار طنز در فیلم کوتاه بسیار سخت است که در یک زمان مثلا ۲۰ دقیقه‌ای مخاطب با زاویه نگاه شما همراه شود. به نظرم اتفاقی که در سینمای بلند و کوتاه ایران افتاده این است که نگاه رئالیستی زیادی بر سینما حاکم شده است. به خصوص در فیلم‌های کوتاه با نگاه رئالیستی بر خورد می‌شود و اگر تخیل و دروغ شما کمی بیش از اندازه شود به نوعی ریسک کرده اید.

در ساخت فیلم کوتاه و ارسال آن به جشنواره‌ها چه چیزی برای شما مهم بوده است؟

برای من مهم بوده که در تولید فیلم کوتاه اصلا توجهی به سلیقه روز داوری‌ها و جشنواره‌ها نکنم، یعنی تلاش می‌کنم به فضایی که در ذات خودم دوست دارم و احساس می‌کنم که آن را می‌شناسم نزدیک باشم. همین فضایی که در فیلم‌های من است.

به دنبال ارسال فیلم به جشنواره‌های خارجی هستید؟

صد در صد؛ تا به حال هیچکدام از فیلم هایم را به جشنواره خارجی ارسال نکرده ام چرا که دنبال جشنواره نبودم و بیشتر تولید فیلم برای من مهم بوده، اما می‌خواهم برای اولین بار برای ارسال این فیلم اقدام کنم.

ساخت فیلم بلند سینمایی «گیجگاه» به کجا رسید؟

این فیلم در مرحله پیش تولید بود، و به نوعی ساخت آن شروع شد و بازیگرانی قرار داد بستند، اما به دلیل مشکلات بخش سرمایه و سرمایه گذاری، تولید فیلم متوقف شد یعنی شرایط اقتصادی کشور باعث شد برآورد تولید یک فیلم سینمایی، به چندین برابر برسد. در این وضعیت اقتصادی، فیلم سازی در فضای سینمای مستقل و برای کسی که تنها به سینما وصل باشد بسیار سخت خواهد بود. در حالی که سینما باید به شما کمک کند فیلم اول را به راحتی بسازید، ولی متاسفانه در حال حاضر شرایط جور دیگری است.

ساخت فیلم کوتاه تا چه حد برای شما اهمیت دارد؟

کسانی که اولین فیلم بلند خود را می‌سازند و یا در بخش‌های فنی فیلم فعالیت دارند پس از مدتی با فیلم کوتاه خداحافظی می‌کنند، اما من هیچگاه یادم نمی‌رود که مسعود کیمیایی، بهرام بیضایی و ناصر تقوایی بعد از فیلم‌های بلند خود، فیلم کوتاه ساختند. این موضوع برای من مهم است که هیچگاه از سینمای کوتاه حداحافظی نکنم.

آیا فیلم بلند سینمایی شما امسال کلید می‌خورد؟

در تلاش هستم که امسال فیلم بلندم را بسازم، اما یک فیلمنامه کوتاه دیگر هم به نام «حلالم کن برادر» نوشته ام که به زبان طنز است و به فضای کار‌های گذشته نزدیک است و امیدوارم آن را به تولید برسانم.
انتهای پیام/