به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، امام‌حسین (ع) در رویارویی با سپاه اشقیاء دو مرتبه مطالبی را فرمود و با یادآوری ترس از خدا و حرمت حریم رسول خدا، کوشید تا عده‌ای را از رویارویی با خوود منصرف و از ورود آن‌ها به آتش دوزخ جلوگیری کند.

یکبار در آغاز نبرد؛ هنگامی که دو سپاه روبروی هم قرار گرفتند، امام حسین (ع) صدا زد: «أَمَا مِنْ مُغِیثٍ یُغِیثُنَا لِوَجْهِ اللهِ؟ أَمَا مِنْ ذَابٍّ یَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ الله؟»؛ «آیا دادرسى نیست که براى رضاى خدا به داد ما برسد؟ آیا دفاع‌کننده‌اى نیست که از حریم رسول خدا دفاع کند؟» که به دنبال آن «حرّ بن یزید ریاحی» از سپاه عمر بن سعد جدا شد و به امام حسین (ع) پیوست و به درجه شهادت رسید.

بار دوم، وقتی که امام‌حسین (ع) دید جوانان و دوستانش همه کشته شده و روى زمین افتاده‌اند؛ تصمیم گرفت که خود به جنگ دشمن برود؛ پس چنین صدا زد «هَلْ مِنْ ذَابٍّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ الله؟ هَلْ مِنْ مُوَحِّدٍ یَخافُ اللهَ فِینا هَلْ مِنْ مُغِیثٍ یَرْجو اللهَ بِإِغاثَتِنا هَلْ مِنْ مُعِینٍ یَرْجو مَا عِنْدَ اللهِ فِی إِعانَتِنا»؛ «آیا کسى هست که از حرم رسول خدا دفاع کند؟ آیا خداپرستى هست که درباره ما از خداوند بترسد؟ آیا دادرسى هست که به امید پاداش خداوندى به فریاد ما برسد؟ آیا یاورى هست که به امید آنچه نزد خدا است ما را یارى کند؟» که اینجا فرد دیگری به یاری حضرتشان نشتافت و حضرتشان غریبانه به شهادت رسید.

اینک امام زمان ما که آخرین ذخیره الهی از نسل حسین ابن علی (ع) است؛ مظلومانه در غیبت به سر می‌برد و هر روز ما را به سوی خود فرامی‌خواند؛ او منتظر توبه و بازگشت ما به سوی خدا و رسول‌الله است تا با یاریش، برای استقرار دین خدا بر روی زمین، خود را سعادتمند کنیم.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/