به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، هفتاد و یک درصد از سطح کره زمین را آب پوشانده و خشکی‌هایی که ما روی آن‌ها زندگی می‌کنیم تنها ۲۹ درصد از سطح این سیاره را تشکیل می‌دهند. اما اگر جای آب‌ها و خشکی‌ها باهم عوض می‌شد، زمین به سیاره‌ی کاملاً متفاوتی تبدیل می‌شد. اینکه در چنین شرایطی چه اتفاقی رخ می‌داد سؤالی است که در ادامه به آن پاسخ خواهیم داد.

۱- دمای زمین به میزان چشمگیری افزایش پیدا می‌کرد

آب مقدار زیادی از گرمای هوا را به خودش جذب می‌کند بدون اینکه افزایش چشمگیری در دمای خودش به وجود آید. به همین دلیل است که وجود مقادیر بسیار زیادی آب در دریا‌ها و اقیانوس‌ها به خنک ماندن کره زمین کمک می‌کند. علاوه بر این، تبخیر آب از اقیانوس‌ها و رودخانه‌ها به تنظیم دمای زمین کمک می‌کند. اگر جای آب‌ها و خشکی‌ها روی سیاره زمین با هم عوض می‌شد، دمای زمین افزایش پیدا می‌کرد و گرم‌تر می‌شد. بخش‌های زیادی از خشکی هم لم یزرع و خشک می‌شدند.

۲- از میزان اکسیژن موجود در جو زمین کاسته می‌شد

گیاهان آبزی ۷۰ درصد از اکسیژن موجود در جو زمین را تأمین می‌کنند. بدون وجود پهنه‌های آبی عظیم، بسیاری از گیاهان آبزی وجود نداشتند و در نتیجه اکسیژن کمتری در جو زمین وجود داشت. علاوه بر این، پهنه‌های آبی مانند یک سینک عمل می‌کنند و کربن دی اکسیدی که وارد جو زمین می‌کنیم را به خود جذب می‌کنند. بنابراین، اگر آب‌های زمین اندکی کمتر بودند، از یک طرف سطح اکسیژن کاهش پیدا می‌کرد و از طرفی دیگر میزان کربن دی اکسید بالا می‌رفت. از آنجایی که کربن دی اکسید یک گاز گلخانه‌ای محسوب می‌شود، این مسأله باعث گرم شدن شدید کره زمین هم می‌شد.

۳- حیات جانوری شکل دیگری داشت

اگر جای آب‌ها و خشکی‌های زمین باهم عوض می‌شد، این مسأله تأثیرات زیادی روی گونه‌های جانوری و گیاهی آن می‌گذاشت. دمای زمین به طور چشمگیری افزایش پیدا می‌کرد، میزان اکسیژن جو کاهش می‌یافت و سطح کربن دی اکسید بالا می‌رفت. تمامی این موارد زندگی روی زمین را دشوار می‌کرد. حیوانات و گیاهان هم برای آنکه در چنین شرایطی رشد کنند باید خود را به گونه‌ای مطابقت می‌دادند که بتوانند زنده بمانند و نسل خود را ادامه دهند. به دلیل کمبود گیاه، حیوانات گیاهخوار با سرعتی بیشتر از حیوانات گوشتخوار منقرض می‌شدند. علاوه بر این، در چنین شرایط آب و هوایی‌ای جانوران خون سرد در مقایسه با جانوران خون گرم، شانس بیشتری برای دوام آوردن داشتند.

۴- حمل و نقل زمینی ساده‌تر می‌شد

با وجود خشکی‌های فراوانی که بدون وجود هیچ پهنه‌ی آبی، همگی به شکلی پیوسته به یکدیگر متصل می‌شدند، کار حمل و نقل زمینی ساده تر، اما در مقابل، حمل و نقل دریایی بسیار سخت می‌شد. کشور‌هایی که اقتصاد آن‌ها به صادرات غذا‌های دریایی وابسته بود، بیشتر از همه از این مسأله ضرر می‌کردند.

۵- تمدن انسانی و اقتصاد به کلی طور دیگری بود

آب یکی از منابع حیات به شمار می‌رود. اگر بر روی کره زمین با کمبود آب مواجه بودیم، کشور‌های دنیا همه‌ی تلاش شان را می‌کردند تا آب هر چه بیشتری را تحت کنترل خود داشته باشند. این مسأله منجر به یک جنگ تمام عیار می‌شد. کشور‌هایی که اقتصاد آن‌ها به حیات آبی وابسته بود، لطمه می‌دیدند و کشور‌هایی هم که اقتصاد آن‌ها به آب وابسته نبود، متوجه می‌شدند که دسترسی به آب تنها راه ادامه‌ی حیات است.

اما یک نکته‌ی جالب آنکه اورست دیگر بلندترین کوه دنیا نبود

همانطور که می‌دانید کوه اورست با ۸،۸۴۰ متر ارتفاع، بلندترین قله دنیا محسوب می‌شود، اما اورست درواقع از سطح دریا بلندترین کوه دنیا است. اگر همه‌ی کوه‌های کره زمین را – چه آن‌هایی که در آب و چه آن‌هایی که بالای آب هستند – در نظر بگیریم، کوه ماونا کیا با ۱۰ هزار متر ارتفاع، بلندترین کوه دنیا محسوب می‌شود؛ بنابراین اگر جای آب و خشکی‌ها روی سیاره زمین باهم عوض می‌شد، قله اورست زیر آب می‌رفت و کوه ماونا کیا که حالا درون آب قرار دارد، دیگر در خشکی قرار می‌گرفت و به این ترتیب به بلندترین قله‌ی دنیا بالاتر از سطح آب دریا تبدیل می‌شد.

منبع: روزیاتو

انتهای پیام/