حسام یزدی تنیسور ملی پوش کشورمان که چند سالی است رنک یک تنیس ایران را در اختیار دارد، در گفت و گو با خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص شرایط این روز‌های تنیس ایران، ناکامی ملی پوشان در رقابت‌های دیویس کاپ، کم و کاستی‌های سودآورترین رشته ورزشی دنیا، شرایط اعزام ملی پوشان به رقابت‌های جهانی و ... توضیحاتی ارائه کرد.

نزدیکترین تورنمنتی که خود را برای حضور در آن آماده می‌کنید، چه زمانی برگزار خواهد شد؟

نزدیک‌ترین تورنمنت داخلی مسابقات جام حذفی است که بهمن ماه در جزیره کیش برگزار می‌شود. تلاش می‌کنم تا در تورنمنت‌های برون مرزی شرکت کنم. در مسابقات برون مرزی با هزینه شخصی حاضر می‌شوم.

اگر بازیکنی قصد دارد به مسابقات برون مرزی برود، باید خودش به تنهایی هزینه حضور در این رقابت‌ها را متقبل شود و شاید با وضعیت اقتصادی ۲ - ۳ تورنمنت این اعزام‌ها صورت بگیرد که واقعا در تنیس بسیار کم است. البته همه اعزام‌ها به مسابقاتی که مربوط به تیم ملی می‌شود با هزینه فدراسیون صورت می‌گیرد.

در تنیس درآمد یک بازیکن حرفه‌ای چگونه است؟

درآمدزایی در تنیس بسیار کم است. برای مثال برای قهرمانی در رقابت‌های آزاد تنیس تنها ۱۰ میلیون تومان به قهرمان تعلق می‌گیرد که واقعا مبلغ کمی است و شاید پول یک جلسه تمرین یا مربی شخصی بازیکن هم نشود. تنها کاری که بازیکنان مطرح تنیس می‌توانند برای درآمدزایی انجام دهند، این است که در کنار بازی، به "شاگرد زدن" روی بیاورد. "شاگرد زدن" در برای بازیکن ملی‌پوش تنیس سَم محسوب می‌شود، اما برای کسب درآمد بازیکن چاره دیگری ندارد.

از رقابت‌های دیویس کاپ بگویید، چرا عملکرد تیم ما خوب نبود و تمام بازی‌ها را به حریفان واگذار کردیم؟

سعید احمدوند (سرمربی تیم ملی تنیس ایران) بابت نتیجه کسب شده و عملکرد بازیکن اول تیم، شاهین خالدان در رقابت‌های دیویس کاپ بسیار ناراحت و ناراضی بود. باید توجه کرد که هیچ بازیکنی قصد ندارد برای باخت پا به میدان بگذارد حتی اگر رنکینگ مناسبی در جدول رده بندی نداشته باشد، برای پیروزی به مصاف رقبا می‌رود. پیش از این بازی‌ها که تیم ویتنام که تمام حریفانش را شکست داد، مقابل ما در مسابقات تنیس اصفهان مغلوب شد. شرایط بازی‌ها در دیویس کاپ به طور کلی با سایر مسابقات فرق متفاوت است.

به هر حال من اولین حضورم را در رقابت‌های دیویس کاپ تجربه می‌کردم و در کنار من آرش سوری هم به همین اندازه از این تورنمنت تجربه داشت، اما خالدان بازیکن با سابقه‌ای در تورنمنت جهانی به حساب می‌آید، اما نتوانست مانند گذشته به درخشش در رقابت‌های جهانی ادامه دهد.

تنیس ایران بعد از رقابت‌های دیویس کاپ به سطح چهارم آسیا سقوط کرد، دلیل این اتفاق چیست؟

این اولین باری نیست که به سطح چهارم آسیا سقوط کردیم و پیش از این یک بار دیگر ما به این دسته سقوط کرده بودیم. از طرفی رقابت‌های دیویس کاپ روی زمین هارد کورت داخل بود، اما ما تمام دوران حرفه‌ای خود را روی زمین خاکی تمرین کرده بودیم. زمین هارد کورت بیرون سالن در تهران، شمال ایران و کیش کم نداریم، اما از داشتن زمین هارد کورت داخل سالن رنج می‌بریم و به طور کلی زمین‌های هارد کورت کیفیت و استاندارد لازم جهانی را در ایران ندارد. تشخیص کادرفنی تیم این بود تا با توجه به شرایط این مسابقات، در سالن تمرین کنیم که بتوانیم خود را با زمین بازی وفق بدهیم.

گفته می‌شود بعد از رقابت‌های دیویس کاپ ۲۰۱۸، شما و هم تیمی هایتان پاداشی کلان از فدراسیون دریافت کردید، همچین چیزی صحت دارد؟

حدود ۶ ماه برای رقابت‌های دیویس کاپ در اردوی تیم ملی بودیم، اما با اتمام این رقابت‌ها، تنها ۱۵۰ دلار به بازیکنان پول دادند. ما در سنگاپور وقتی با اعضای تیم‌های دیگر آسیایی از جمله قطر صحبت می‌کردیم، متوجه شدیم بازیکنان روزی ۱۰۰ دلار از طرف فدراسیون تنیس کشورشان حقوق دریافت می‌کنند که تفاوت قیمتی بالایی با بازیکنان ما دارد.

در این سال‌ها فدراسیون تنیس برای بهبود درآمد بازیکنان کمک ویژه‌ای کرده است؟

افرادی که پول دارند با این وضعیت ارزی موجود، برای اعزام به مسابقات جهانی مشکل دارند. حتی برای کاهش هزینه‌های بازیکنان، فدراسیون هیچ تلاشی برای در نظر گرفتن ارز دولتی برای تنیسور‌ها نمی‌کند. بازیکنی که هیچ درآمدی مالی به غیر از تنیس ندارد باید خیلی عاشق باشد که مسابقاتش را به شکل آزاد و با هزینه شخصی دنبال کند.

از فدراسیون توقع نداریم هزینه مسابقات برون مرزی را به بازیکن بدهد، اما کمترین خواسته ما این است که ارز دولتی به بازیکنان تعلق بگیرد. چند سال پیش حدود ۱۶ هفته مسابقات فیوچرز داخل مجموعه ورزشی انقلاب تهران و کیش برگزار شد که از نظر فنی برای بازیکنان بسیار خوب بود و روی پیشرفت آن‌ها تاثیر داشت.

در سال چند هفته مسابقه می‌دهید؟

تنیسور‌های نیمه حرفه‌ای دنیا ۳۰ هفته در سال مسابقه می‌دهند، اما ما تنیس بازان حرفه‌ای ایران، ۳۰ هفته هم مسابقه نداده ایم. اکثر بازیکنان نیز این مشکلی را دارند.

چه کم و کاستی در تنیس احساس می‌کنید؟

نقطه ضعف اصلی تنیس ایران کمبود برگزاری مسابقات بین المللی است. چرا که یک بازیکن حرفه‌ای تا یک سنی تمرین و با رقبای داخلی مصاف می‌کند، بعد از ۲۰ سالگی بازیکن معنای واقعی تنیس را باید درک کند و این رشته به طور حرفه‌ای برایش آغاز گردد. بازیکنان باید به مسابقات برون مرزی اعزام شوند و با تنیسور‌هایی با رنک بالاتر از خود مسابقه دهند تا در نهایت پیشرفت حاصل شود. برای برگزاری این رقابت‌ها فدراسیون می‌تواند پیش قدم شده و با جذب حامی مالی این رقابت‌ها را در ایران ترتیب دهد.

اگر این مسابقات بین المللی ادامه دار باشد علاوه بر اینکه ترس بازیکنان می‌ریزد، دیگر نگران نیستیم که به سطح سوم یا چهارم آسیا سقوط کنیم چرا که پشتوانه‌ای قوی را در تنیس ایجاد کرده ایم.

حضور نامنی را به عنوان سرپرست جدید فدراسیون تنیس چطور می‌بینید؟

احمد نامنی مدت کوتاهی است که سکان فدراسیون تنیس را در دست گرفته است. همه دوست دارند تا این رشته ورزشی جان تازه‌ای بگیرد. امیدوارم هر کسی که می‌تواند برای ارتقای تنیس قدمی بردارد دریغ نکند و در خصوص خواسته‌های ملی پوشان بی‌تفاوت نباشند. اختصاص زمین و توپ به بازیکن تیم ملی را در اولویت قرار دهد.

انتهای پیام/

آخرین اخبار از تنیس