به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، کومدون ها برآمدگی هایی کوچک و به رنگ پوست (اصطلاحاً پاپول یا سفت دانه) هستند که نوعی جوش محسوب می شوند. این جوش ها معمولاً روی پیشانی و چانه ظاهر می شوند.

انواع کومدون:

کومدون های باز: همان جوش های سر سیاه هستند.
کومدون های بسته: همان جوش های سر سفید هستند.
میکرو کومدون ها: به قدری کوچک هستند که با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند.
ماکرو کومدون ها: کومدون های بسته ای هستند که روی پوست صورت ظاهر می شوند و قطر آن ها بیشتر از ۲ تا ۳ میلیمتر است.
کومدون های بسیار بزرگ: نوعی کیست هستند که دهانه ای شبیه به جوش های سر سیاه دارند.
کومدون های ناشی از آفتاب: روی گونه ها و چانه ی افراد مسن ظاهر می شوند و در اثر نور خورشید به وجود می آیند.
جوش های سر سیاه و سر سفید رایج ترین نوع جوش های کومدون هستند.

نحوه تشخیص کومدون

جوش های سر سیاه، سر باز هستند. وقتی پیگمنت ملانین (که در سبوم وجود دارد یعنی همان چربی طبیعی پوست که توسط غدد چربی تولید می شود) در تماس با هوایی قرار می گیرد که در بیرون دهانه ی باز کومدون قرار دارد، اکسیده می شود و به رنگ تیره درمی آید. به همین دلیل است که جوش های سر سیاه رنگ تیره ای دارند.

جوش های سر سفید سطح بسته ای دارند و شبیه به نقاطی به رنگ سفید یا به رنگ پوست هستند.

همه ی انواع کومدون هنگام لمس شدن حالتی برآمده دارند. جوش های کومدونال بیشتر در قسمت های چانه و پیشانی به وجود می آیند.

چه عواملی باعث به وجود آمدن کومدون می شود و ریسک بروز آن در چه کسانی وجود دارد؟

جوش های سر سیاه و سر سفید معمول در اثر محبوس شدن فولیکول های مو به وجود می آیند.

سلول های پوستی در روندی طبیعی از سطح پوست جدا می شوند تا سلول های پوستی جدید جای آن ها را بگیرند. گاهی سلول های مرده ی پوست درون فولیکول های مو محبوس می شوند. وقتی این سلول های مرده با چربی طبیعی درون منافذ پوست ترکیب می شوند، منافذ مسدود می شوند و جوش به وجود می آید.

این نوع جوش بیشتر در افراد بزرگسالی به وجود می آید که پوست چربی دارند. این مشکل پوستی در افرادی سیگاری هم رایج تر است.

دیگر ریسک فاکتورهای جوش های کومدونال عبارتند از:

مصرف زیاد لبنیات
رژیم های غذایی ای که حاوی چربی و قند زیادی هستند
بالا بودن بیش از اندازه ی رطوبت پوست که معمولاً در اثر استفاده از مرطوب کننده ی نامناسب رخ می دهد
رطوبت بالای هوا
لیزر درمانی یا استفاده از لایه بردارهای شیمیایی
صدمه دیدن فولیکول های مو در اثر کندن موها، ترکاندن کومدون ها یا شست و شوی شدید پوست
تماس با برخی مواد شیمیایی از جمله پمادهای روغنی و بعضی مواد رنگی موجود در لوازم آرایشی

نحوه درمان

تنها راه جلوگیری از ایجاد کومدون ها، رفع ریشه ی مشکل یعنی تولید بیش از حد چربی از غدد چربی پوست است.

برای این منظور باید به متخصص پوست مراجعه کنید تا پزشک از میان روش های درمانی زیر، مورد مناسب را برای شما تجویز کند.

به خاطر داشته باشید که تا برطرف شدن جوش ها باید ترکاندن آن ها خودداری کنید چون این کار وضعیت را بدتر می کند و باعث می شود جای جوش ها تا همیشه باقی بماند.

داروهای موضعی

از داروهای موضعی به طور مستقیم روی پوست، برای کنترل چربی اضافه ی پوست و سر باز کردن کومدون های موجود استفاده می شود.

گزینه های معمول :

آزلائیک اسید
بنزوئیل پروکساید
گلیکولیک اسید
سالیسیک اسید
رتینوئیدها
سولفور

هنگام استفاده از داروهای موضعی حتماً باید از کرم ضد آفتاب استفاده کنید، به ویژه در صورت استفاده از اسیدها و رتینوئیدها. این داروها به قدری قوی هستند که لایه ی بیرونی پوست را هم جدا می کنند، مسأله ای که پوست شما را در برابر آفتاب سوختگی آسیب پذیرتر می کند. حتماً از ضد آفتابی استفاده کنید که اس پی اف آن ۳۰ یا بالاتر باشد.

داروهای خوراکی

داروهای موضعی شروع مناسبی برای کنترل جوش ها هستند، اما همیشه هم کارساز نیستند. در حقیقت ممکن است به داروهای موضعی قوی تر یا حتی داروهای خوراکی نیاز داشته باشید. از این داروها فقط باید با مشورت پزشک متخصص استفاده شود.

تجویز احتمالی متخصص پوست:

آنتی بیوتیک ها
داروهای ضد بارداری خوراکی
قرص اسپیرونولاکتون (با نام تجاری آلداکتون)، نوعی داروی ضد آندروژن که گاهی به همراه داروهای ضد بارداری برای زنان و به منظور کنترل تولید چربی پوست تجویز می شود
داروهای خوراکی هم مانند داروهای موضعی می توانند شما در معرض خظر آفتاب سوختگی قرار دهند، به همین دلیل استفاده ی روزانه از کرم ضد آفتاب را نباید فراموش کنید. کرم ضد آفتاب شما باید اس پی اف ۳۰ یا بالاتر داشته باشد.

روش های جراحی

اگر داروهای موضعی و خوراکی کمکی به رفع کومدون های شدید نکنند، ممکن است از روش های جراحی استفاده شود. این روش ها ممکن است جلوی بازگشت کومدون ها را هم بگیرند. برای مثال، در روش جراحی آکنه (Acne surgery) از سوزن ها و تیغ های کوچکی برای باز کردن و برداشتن جوش های کومدونال استفاده می شود.

علاوه بر این ممکن است متخصص پوست روش میکرودرمابراسیون یا همان لایه برداری مکانیکی پوست را به شما توصیه کند. در این روش، از یک دستگاه استفاده می شود که کریستال های کوچکی را با فشار وارد پوست می کند. دستگاه دیگری که از آن در این روش می شود لوله ای با سری ای الماس شکل است که روی پوست کشیده می شود تا لایه ی سطحی پوست برداشته شود. این کار به باز شدن و رفع کومدون ها کمک می کند. این روش ممکن است به رفع اسکارهایی که در اثر کومدون ها به وجود آمده اند هم کمک کند.

کرایوتراپی یکی دیگر از روش های جراحی برای رفع کومدون ها است. در این روش، پزشک متخصص کومدون ها را به نیتروژن مایع آغشته می کند. این کار باعث منجمد شدن کومدون ها و از بین رفتن آن ها می شود.

روش های درمانی طبیعی

روش های طبیعی مختلفی برای درمان کومدون وجود دارد اما باید به خاطر داشته باشید که آن ها هرگز جای روش های تخصصی را نمی گیرند. علاوه بر این، باید با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید کدام درمان طبیعی مناسب شما است و چطور می توانید آن را مکمل درمان های تخصصی خود کنید.

روغن درخت چای

از روغن درخت چای برای رفع مشکلات پوستی مختلفی استفاده می شود. این روغن به خاصیت ضد التهابی و ضد عفونی کننده اش شهرت دارد. روغن درخت چای چربی پوست را کم می کند و پوست را تسکین می دهد، از این رو ممکن است به رفع جوش های کومدونال هم کمک کند. محصولات بهداشتی و مراقبتی مختلفی مثل کرم های مرطوب کننده یا پمادهای موضعی وجود دارد که حاوی درخت روغن چای هستند.

نارون کوهی

گیاه نارون کوهی مانند یک محصول قابض (جمع کننده ی منافذ) طبیعی عمل می کند و به متعادل شدن رطوبت پوست کمک می کند. این گیاه می تواند به سر باز کردن کومدون های بسته هم کمک کند. نارون کوهی به از بین رفتن آلودگی های محبوس شده در منافذ پوست کمک می کند.

عصاره ی نارون کوهی را می توانید جایگزین تونر قابضی کنید که از آن استفاده می کنید. عصاره ی این گیاه را حداکثر ۲ بار در روز به پوست خود بزنید.

ماسک ذغال یا رس

ماسک های ذغال و رس ب به خشک شدن چربی محبوس شده در منافذ پوست کمک می کنند و از این رو بیشتر از هر نوع جوشی برای جوش های کومدونال مفید هستند. این ماسک ها حتی می توانند به از بین بردن آلودگی ها و سلول های مرده ی محبوس در پوست کمک کنند و به این ترتیب کار رفع جوش های سر سیاه را راحت تر کنند.

تغییر در سبک زندگی

بهترین روشی که می توانید در خصوص کومدون ها در پیش بگیرید آن است که سعی کنید جلوی به وجود آمدن آن ها را بگیرید. تغییر در سبک زندگی و عادت ها می تواند مکمل روش های درمانی تجویز شده توسط پزشک باشد.

محصولات مراقبتی پوست

در خصوص پوست های مستعد جوش، شوینده های کرمی یا ژلی بهتر می توانند چربی و آلودگی های پوست را برطرف می کنند. برای این نوع پوست مرطوب کننده ای ایده آل محسوب می شود که بر پایه ی آب باشد. اگر درگیر کومدون هستید، به دنبال لوسیون های مخصوص پوست های مختلط و چرب باشید.

برای آرایش کردن هم از محصولاتی استفاده کنید که عنوان غیر کومدوژنیک دارند یعنی منافذ پوست را مسدود نمی کنند. علاوه بر این، از کرم پودرهایی استفاده کنید که حاوی ضد آفتاب هستند، به ویژه اگر از رتینوئیدها یا لایه بردارهای اسیدی استفاده می کنید.

نحوه ی مراقبت از پوست

قدم اول در مراقبت مناسب و صحیح از پوست آن است که هر روز و هر شب پوست خود را بشویید و به آن کرم مرطوب کننده بزنید. اما کارهای دیگری هم هست که باید آن ها را جزء روتین روزانه ی خود قرار دهید:

صورت خود را هر بار به مدت ۳۰ ثانیه بشویید. این کار را با حرکات مدور و به آرامی انجام دهید. از مالش شدید پوست خودداری کنید.
بعد از آن از عصاره ی نارون کوهی یا یک تونر معمولی استفاده کنید.
قبل از استفاده از کرم ضد آفتاب و مواد آرایشی، اجازه دهید کرم مرطوب کننده خشک شود.
بعد از ورزش صورت خود را بشویید.
هرگز با آرایش نخوابید چون این کار باعث می شود چربی بیشتری در منافذ پوست محبوس شود.
قبل از شست و شوی صورت، از یک ماده ی پاک کننده مانند میسلار واتر برای پاک کردن کرم ضد آفتاب، مواد آرایشی و چربی های پوست استفاده کنید. این کار کمک می کند بتوانید پوست خود را عمیق تر تمیز کنید.
رژیم غذایی و ورزش

جوش های کومدونال را نه فقط از بیرون، بلکه از داخل بدن هم می توان کنترل کرد. به همین دلیل رژیم غذایی و ورزش می تواند در این مسأله تأثیر گذار باشد.

از مصرف زیاد قند، چربی و محصولات لبنی خودداری کنید. این مواد التهاب را تشدید می کنند، مسأله ای که یکی از عوامل پنهانی ایجاد کومدون به شمار می رود. ساده ترین راه، خودداری از مصرف مواد غذایی فرآوری شده و شیرینی است.

اگر می خواهید پوست سالمی داشته باشید، از مواد غذایی گیاهی نگذرید. این مواد مملوء از آنتی اکسیدان هستند که می تواند رادیکال های آزاد و التهاب را کنترل کند. ورزش منظم هم می تواند همین تأثیرات را داشته باشد.

منبع:روزیاتو

انتهای پیام/