سیاره CFBDSIR ۲۱۴۹ – ۰۴۰۳ که چندین برابر مشتری است، مدار مشخصی ندارد و به دور هیچ ستارهای نمیچرخد. این سیاره که (سرکش) نامیده شد در سال ۲۰۱۲ کشف شده است.
گفته شده ممکن است که این سیاره، بخشی از یک سامانه ستارهای باشد که در یک برخورد بزرگ از منظومه خود به بیرون پرت شده است؛ شاید هم این جسم، یک کوتوله قهوهای یا ستارهای نارس باشد.
این نوع کوتوله ها، ستارگان کوچکی هستند که هنگام شکل گیری، مرکزشان به اندازه کافی داغ نمیشود تا فرآیند همجوشی هستهای در آنها به وجود آید به عبارت دیگر، هنگامی که غلظت و همجوشی هستهای کافی باشد، اما ماده ناکافی باشد، فرآیند تشکیل ستاره کامل نمیشود و چنین اجرامی به وجود میآیند.
دانشمندان معتقدند زمانی که منظومه خورشیدی در مراحل ابتدایی شکل گیری بود، سیارات گازی به خورشید نزدیکتر بوده و احتمالا تعداد سیارات بیشتر بود.
فرض بر این است که احتمالا یک سیاره گازی پنجمی بزرگتر از زمین ، مابین مریخ سنگی و مشتری گازی قرار داشت که توسط مشتری بلعیده یا به بیرون از منظومه شمسی پرتاب شده است.
به دلیل اینکه مریخ آرامتر از زمین به دور خورشید میچرخد، یک روز مریخی ۲۴ ساعت و ۳۹ دقیقه و ۳۵ ثانیه طول می کشد، جالب است بدانید سیاره مریخ و زمین خصوصیات مشترکی دارند و گفته شده مریخ هم روزی محل سکونت و زندگی انسان ها میشود.
هر دو سیارات خاکی هستند، در کمربند حیات خورشید قرار دارند، دارای کلاهکهای یخی قطبی هستند، انحراف محور، تغییرات فصلی و دمایی مشابهی دارند.
بر طبق آخرین یافتههای دانشمندان که از اطلاعات سطحنشینها و کاوش اتمسفر مریخ به دست آمدهاند، میدانیم مریخ در گذشته اتمسفر متراکمی داشته و آب روی آن جریان داشته است، اما زمانی که درباره طول سال و همچنین فصلها صحبت میکنیم شرایط متفاوتی وجود دارد.
در مقایسه با زمین یک سال بر روی مریخ حدود دو برابر یعنی ۶۸۶/۹۸ روز زمینی طول میکشد، به این دلیل که مریخ نسبت به زمین به طور قابل ملاحظهای از خورشید دورتر است.
اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر متوجه ابرهای طوفانی بزرگی در سیاره مشتری شده اند؛ ابرها داغ تر از آن هستند که حاوی آب باشند، به نظر می رسد که این ابرها از شن و آهن مذاب باشند، برق های مشتری صدها برابر روشن تر از برق هایی است که در زمین رخ میدهد.
انتهای پیام/